by SAKI UGURLU

31 Mayıs 2023 admin by Saki Uğurlu 0

PAPAĞAN BALIKLARI - ISKAROZ Sparisoma cretense (Linnaeus 1758) Parrotfish Papağan balığı (Sparisoma cretense) ilk kez 1758 yılında İsveçli doğa bilimci Carl Linnaeus (1707-1778) tarafından tanımlanmıştır. 1-50 metre derinlikte yaşar. Kayalık bir tabana yakın yüzmeyi tercih eder. Dişiler erkeklerden daha parlaktır. Kaydedilen maksimum uzunluk 50 cm'dir, 30 cm'ye kadar uzunluktaki örnekler daha yaygındır. İskaroz ya da papağan balığı, Scaridae familyasından kemikli balık türü. Türkiye'de Akdeniz, Ege ve Marmara denizlerinde görülürken, açık denizlerde Akdeniz kıyılarından itibaren Kuzey Afrika'nın Batı sahillerine kadar popülasyonu mevcuttur. Genel olarak sıcak ve ılıman denizlerde yaşarlar. Kayalık kıyılar boyunca sığ suda. Yosun ve küçük omurgasızlarla beslenir Dişi parlak kırmızıdır üzerinde iki sarımsı ile gri leke bulunur biri gözlerinin arkasında diğeri hilal şeklindedir ve kuyruk yüzgecinin tabanında bulunur. Erkeklerin rengi grimsi ve kahverengi yada morumsu ve kahverengi olmakla beraber, karınlarına doğru renkleri biraz daha soluktur, yavrular kahverengidir Akdeniz papağan balığı ( Sparisoma cretense ), Portekiz'den güneye Senegal'e kadar Akdeniz ve doğu Atlantik'teki kayalık kıyılar boyunca 50 m'ye kadar derinliklerde bulunan bir papağan balığı türüdür . Genellikle yaygındır, ancak kuzeybatı Akdeniz'de ve Adriyatik Denizi'nde nadirdir (yerel olarak yoktur) . Nispeten ılık sıcaklıkları tercih eder ve muhtemelen küresel ısınmadan dolayı kuzeye doğru devam eden bir genişlemesi vardır Birincil yetişkin yaşam alanı, özellikle makro alglerin olduğu alanlardaki kayalık resiflerdir , ancak bitişik deniz çayırı alanlarını da ziyaret edebilirler . Yavrular deniz çayırlarında daha yaygın olarak görülür. Genel vücut renkleri çok defa kırmızı kahverengi, yanları ve kuyruk yüzgeci uçuk menekşe, göğüs ve karın yüzgeci ise portakal rengidir.Boyları en fazla 50 cm; bölgemiz denizlerinde ise 30 cm kadardır.Sıcak ve ılık denizlerin sığ, sahil bölgelerinde, çoğunlukla da nehir ağızlarına yakın bol bitki ile örtülü kayalık, taşlık kesimlerde, dip ve dibe yakın olarak bulunan; 5–10 m.ye kadar olan yerlerde yaygın; nadiren de 50 m. derinliklerde yaşayan bir balıktır.Vücut oval, yanlardan hafifçe basık,baş konik, burun yuvarlak, özellikle gözler arasındaki saha düzdür.Ağızda, dişler ön tarafta plak şeklinde, yan yana sıralanarak kaynaşmış bir gagayı andırır.Karakteristik olarak yanak üzerinde, bir sıra iri pul dizisi bulunur. Üremelerini Temmuz – Ekim ayları arasında 30 m. Derinliklerde sürdürürler. Etleri sert, yavan ve lezzetsizdir. Bu nedenle de ekonomik değeri bulunmamakla beraber taze iken tavası güzel ve lezzetli olur. Akdeniz papağan balığı öncelikle epilitik ve koral alglerle beslenir, ancak epifitik algler (deniz çayırlarında yetişir) ve küçük omurgasızlar da yiyebilir . Çeneler ve dişler bu beslenmeye özel olarak uyarlanmıştır. Esas olarak yaz aylarında, Temmuz'dan Eylül'e kadar ürer ancak üreme Mayıs ayının başlarında ve Aralık ayının sonlarında da gerçekleşebilir. Gündüz aktif bir balıktır ancak yumurtlama şafak vakti veya alacakaranlıkta gerçekleşir ve çiftler veya gruplar halinde gerçekleşebilir. Pelajik yumurtalar serbest yüzen larvalara dönüşür . Yumurtalar ve larvalar için pelajik aşama Sparisoma papağan balığında 50-60 gündür ve ardından kayalık resiflere ve deniz çayırlarına yerleşirler. Akrabaları gibi, bu papağan balığı dişi olarak başlar ve sonra erkeğe dönüşür . Ancak, bazı dişilerin cinsiyet değiştirmediği (hayatları boyunca dişi kalırlar), dişiden erkeğe dönüşenlerin bunu henüz olgunlaşmamışken yaptıkları (üreme işlevi gören dişiler erkeğe dönüşmezler) ve dişi benzeri renklere sahip erkeklerin olmadığı anlamına gelir.
KUPES Boops boops (Linnaeus 1758) Kupes (Boops boops), Sparidae familyasından ticari açıdan önemli bir balık türü. Kıbrıs'ta VOPPA balığı olarak da bilinir. Ülkemizde GOPEZ olarak da adlandırılır. İnce, uzun bir gövdesi, küçük ağzı çok uzayan çeneleri gizler. Büyük iri gözleri vardır Vücut gümüşi pullarla kaplıdır . Sırt kısmı biraz gri, daha koyu ve sarımsı veya mavimsi yansımalara sahiptir. Dişleri tek sıra halinde oldukça çıkıntılı kesici dişlerden oluşur. Kupes'in iki sırt yüzgeci vardır. Yanlarda kafasından kuyruğuna kadar uzanan yatay 3 - 5 soluk altın renginde çizgileri ve göğüs yüzgecinin kökünde kahverengimsi siyah bir lekesi vardır. Görünen en büyükleri 36 cm uzunluğundadır. Atlas Okyanusunun doğusunda Norveç'ten Angola'ya kadar ve Akdeniz ile Karadeniz'de yaygındır. Kupes, her türlü tabanda kumlu-çamurlu, kumlu plajlar, limanlar, karışık dipler, deniz çayırları ve kayalıklarda yaşar. Gündüzleri dibe doğru hareket etme eğilimindedir ve geceleri yüzeye daha yakın sığ sulara yükselir. Kıyılara yakın bölgelerden 0 – 350 m derinlikler arasında yaşarlar. Geceleri sürü halinde yukarıya çıkıp, bitkisel ve hayvansal plankton ile küçük kabuklular ve suda asılı duran bitki parçacıkları veya küçük omurgasızlarla beslenirler. Kupesler sürüler halinde yaşarlar. Ortalama yaşam süresi 5 yıl civarındadır ancak avcıların biraz zaman vermesi halinde 13 yıla kadar çıkabilmektedir. Cinsel olgunluğa 11-12 cm büyüklüğe ulaştıklarında erkek veya dişi cinsiyete dönüşürler. Üreme dönemleri farklılık gösterir: Doğu Akdeniz'de Ocak'tan Mayıs'a, Batı Akdeniz'de Mart'tan Haziran'a ve Atlantik'te Mart'tan Mayıs'a kadar. Gametler* suya salınır ve döllenme dışsaldır. Lezzetli bir balık olmasından dolayı ticari açıdan önemli bir balıktır. Amatör balıkçıların da çok sevdiği çok kılçıklı bir balıktır. Bekletilmeden, taze olarak yenilirse ve yakalanır yakalanmaz iç organları boşaltılırsa takdir edilen etli bir balıktır.
SARGOZ - Diplodus sargus (Linnaeus, 1758) White seabream - Beyaz çipura-Ak karagöz –Baltabaş karagöz olarakta adlandırılır Diplodus sargus , sargo , adi beyaz çipura veya beyaz çipura , çipura ve mercan balıklarını da içeren Sparidae familyasına ait bir deniz ışın yüzgeçli balık türüdür. Bu balık doğu Atlantik Okyanusu'nda ve Akdeniz, Ege, Marmara ve Karadeniz’de bulunur. Sargos balığı protandrous hermafrodittir (bir zaman sonra cinsiyet değiştirmek), hayatlarına erkek olarak başlarlar ve daha sonra cinsiyet değiştirerek yaşamlarına dişi olarak devam ederler. Diplodus sargus ilk olarak Carl Linnaeus tarafından 1758'de yayınlanan Systema naturae'nin 10. baskısında resmi olarak Sparus sargus olarak tanımlanmıştır . Linnaeus tip lokalitesini Akdeniz olarak vermiştir. Ülkemiz sularında Ege, Akdeniz, Marmara ve nadiren Karadeniz bölgesinde yaşamlarını sürdürmektedir. Marmara'da büyük bireylere Baltabaş denilmektedir. Gövdesinde yukarıdan aşağıya uzanan siyah çizgileri vardır. Bu siyah çizgiler genç bireylerde belirgin olmakla birlikte iri-yaşlı sargozlarda siyah çizgiler kaybolur. Genellikle kıyı kesimlerde kayalık bölgelerde koloniler halinde yaşarlar. Buna ek olarak Madeira ve Kanarya Adaları dahil olmak üzere Biskay Körfezi‘nden tutun güney Afrika’ya kadar bulunur. Sargoz balığının en sık karıştırıldığı tür sivri burun karagöz balığıdır. Sivri burun karagöz adı üzerinde çenesi uzun ince bir balıktır ve bu durum iki balık arasındaki en belirgin farktır. Sivri burun karagöz balığının iri bireylerinde dişler çok belirgindir. Sargos balığı ağız yapısı ve dişleri haricinde karagöze benzemektedir. Bu sebeple sargos ve karagöz çok sık karıştırılır. Sargoz’un Kafasının hizasında siyah leke bulunur.Sırtından karın bölgesine doğru inen kahvemsi gri renkte 7-8 çizgi vardır. Yuvarlağa yakın oval bir gövdeye sahiptir.Gövde parlak gri/gümüş rengindedir.Kuyruğunun ve diğer yüzgeçlerinin uçları siyahtır. Diplodus sargus'un özel adı , en azından Aristoteles kadar eski zamanlardan beri kullanılan, Yunan dilinde sparid balığı için kullanılan sargo isminden türetilen sargus'tur . Diplodus sargus'un derin, biraz basık bir gövdesi ve yüksek, kemerli bir sırtı vardır. Yanaklar ve solungaç kapağı pulludur. Ağız, ince dudaklar ve hafifçe çıkıntılı çene ile sonlanır. Her çenenin ön tarafında 8, bazen üst çenede 10, kesici diş benzeri dişler ve bunların arkasında birkaç sıra azı dişi benzeri diş bulunur. 11 veya 12 diken, genellikle 12, ve sırt yüzgecini destekleyen 12 ile 16 arasında yumuşak ışın bulunurken , anal yüzgeç 3 diken ve 12 ile 14 yumuşak ışın tarafından desteklenir. Kuyruk yüzgeci çatallıdır. Genel renk gümüş-gridir, başın önü daha koyudur. 9 dikey çubuk vardır, bunlar çok koyu ve daha açık çubuklar arasında değişir, ancak yalnızca koyu çubuklar olabilir veya hiç olmayabilir. Kuyruk sapı üzerinde , sırt yüzgecinin son yumuşak ışınlarının hemen arkasında, koyu eyer benzeri bir leke vardır . Göğüs yüzgecinin dibinde siyah bir nokta vardır . Sırt ve anal yüzgeçler koyu renklidir ve uçlara doğru koyulaşır. Kuyruk yüzgecinin arka kenarı siyahtır. Yavrularda yalnızca 5 şerit vardır. Sargoz balığının yayınlanmış maksimum toplam uzunluğu 45 cm'dir , ancak 22 cm daha tipiktir ve yayınlanmış maksimum ağırlığı 1,9 kg'dır Genellikle kıyılardaki taş kayalık bölgelerde sürü halinde yaşarlar. Suyun yaklaşık 2 metre altında bulunmalarına rağmen, 5 metre ila 15 metre derinlikteki suda da yaşamlarını sürdürebilirler. Sargoz (Beyaz çipura), 0 ile 150 m arasında kumla serpiştirilmiş kayalık dipli kıyı alanlarında yaşayan bentopelajik , sürü halinde yaşayan bir türdür ve sörf bölgesinde en çok sayıda bulunur . Yavrular Zostera yataklarında bulunur ve bu tür kreş alanları olarak haliçleri kullanır. Kıyı kayalık resif alanlarında ve Posidonia çayırlarında yaşar. Diğer sparidler gibi çok aktiftir ve sörf bölgesini, özellikle şafak vakti sık sık ziyaret eder . Tortudan topladığı kabuklu deniz hayvanları ve diğer bentik omurgasızlarla beslenir . Sert çeneleri ile kabukluları rahatlıkla ezebilirler. Küçük kabuklular, yumuşakçalar, deniz yosunu ve mercanlar ile beslenirler. Diplodus sargus , algler, deniz kestaneleri, solucanlar, gastropodlar ve amfipodlarla beslenen gündüzleri aktif, hepçil bir balıktır. cinsel aktivite su sıcaklığı 15 °C'den 18 °C'ye yükseldiğinde başlar, cinsiyet organları kışın minimum sıcaklığından sonra aktif hale gelir.
BESMİ ADASI BATIĞI 1999 senesinde video çekimlerini yapmış olduğum bu antik batıkta çapalar pitoslar ve amforalarla karşılaşacaksınız. Dalışınızı adanın etrafını turlayarak ve kuzeydoğu sığlığını ya da güneybatıya doğru basamaklar halinde giden kayalıkları gezerek yapabilirsiniz… İlk seçenekte kaplumbağaları arayın, yoksa barakudaları… Bankonun kuzey ucunda 40 metrelerin altında pitosları , tam ve kırık amphoraları ve çapaları ile meşhur bir batık alanı var.Güneydoğudan gelen akıntıya dikkat edilmelidir. Pitos Yunanca Çoğul: pithoi Grekçe: büyük bir saklama kabının Yunanca adıdır. Terim, Neolitik, Tunç Çağı ve sonraki Demir Çağı'nda Akdeniz'i çevreleyen medeniyetler arasında kullanılan bu tür kaplarda kullanılır. Pitoslar, esas olarak sıvılar ve tahıllar için depolama aracı olarak kullanıldı. Sonraki dönemlerde varil ve fıçılarla kıyaslanabilir durumdaydılar. “PİTOS” adı verilen bu tür küplerin, antik çağda genellikle şarap ile zeytinyağı gibi sıvı ve kuru tarım ürünlerinin depolanması için kullanıldı , kimi uygarlıklarda gömü amacıyla da mezar olarak kullanıldığı görülmektedir. Pitosların büyüklüğü onları kullanışlı bir tabut haline getirdi. Mycenae ve Girit'teki Orta Helladik mezarlarda bazı gömülerin kemikleri pitoslara yerleştirilmiştir. El Argar'ın eski İber kültüründe (MÖ 1500-1300) tabutlar için pitoslar kullandı. Pitos mezarları özellikle milattan önce 6. yüzyıldan itibaren yakarak gömmeden, yakmadan gömmeye geçişte mezar muhafazası olarak kullanılan büyük boyutlu kaplardır.
Akya balığı - Leerfish - Lichia amia ( Linnaeus 1758) Ülkemizde yörelere göre : Liça ,Çatal kuyruk isimlerinin yerel olarak kullanıldığı görülmektedir. Leerfish veya garrick ( Lichia amia ), Carangidae familyasından bir deniz balığı türüdür Carangidae familyası, Dünya okyanus ve denizlerinde ılıman ve sıcak kuşakta dağılım gösterir ve Akdeniz, Ege ve Batı Afrika'nın kıyı sularından Doğu Güney Afrika'nın kıyı sularında görülür. Karadeniz'de de kaydedilmiştir . Bu balıklar 1,5 m uzunluğa ve 30 kg'dan fazla ağırlığa ulaşabilir . Diğer küçük balıkları avlamak için küçük sürüler oluşturdukları kıyı bölgelerde 0 -50 metre derinliklerde tropik ve ılıman iklimlerin özelliklerini bir araya getiren subtropikal sularda yaşarlar. Bu balıklar, hızlı yüzme yetenekleriyle tanınır. Sürüler halinde dolaşırlar ve avlarını kovalarken hızlı bir şekilde hareket ederler. Genellikle diğer balıklar, kalamarlar, ahtapotlar ve küçük deniz canlıları gibi avlarla beslenirler. Balık canlıyken gövde boyunca sırtta pembemsi gri gümüş yanlarda ve karında gümüşi beyazdır. Ölü balıklarda başın üstü ve sırt kısmı matlaşarak soluk gri-boz renge döner. Balık canlı iken üst çeneden başlayıp gözlerin üzerinden başın arkasına doğru kahverengi bir şerit vardır. Vücudun iki yanında gözün arkasından kuyruk sapına kadar uzanan sarımtırak bir şerit bulunmaktadır. Bu şerit balık canlı ve taze iken daha belirgin olup balık öldüğünde rengi solmaktadır. Ağız geniş olup alt ve üst çenede avlarını tutmaya yarayan çok sıralı küçük dişlere sahiptir. 2 sırt (dorsal )yüzgeci vardır. Birinci sırt (dorsal) geriye yatık çok sert ve kısa 7 adet diken ışın içermektedir. İkinci dorsal yüzgeç birincinin bitiminden başlayıp kuyruk sapına kadar uzanmakta ve 1 diken, 19-21 adet yumuşak ışın içermektedir. Anal yüzgeç 2.sırt ( dorsal) yüzgecin tam hizasında yer almakta, 2 bağımsız diken ışın ve 1 diken, 17-21 adet yumuşak ışın bulunmaktadır. Göğüs (pektoral )yüzgeç kısa olup, karın (pelvik )yüzgeçleri göğüs yüzgeçlerinin (pektoralin) altında konumlanmaktadır. Yanal çizgi sırttan karına kavis yaparak iner sonra yükselerek kuyruk boyunca devam edip kuyruk yüzgeci ile sonlanır. Gövdede yer alan oldukça küçük pullar, deriye iyice yapışmış olup balığa pulsuz bir balık görünümü vermektedir. Renk sırtta kurşuni griden yeşil ve maviye değişmektedir. Yanları gümüşi beyaz olup karın kısmı beyazdır. Balığın dorsal ve anal yüzgeç uçları siyahtır.
Bu video 4 Ekim Dünya Hayvanları Koruma Günü (WORLD ANIMAL DAY)için hazırlanmıştır. Orfozları Koruyalım ORFOZ Dusky grouper - Epinephelus marginatus (Lowe, 1834) (Epinephelus marginatus), Serranidae familyasından bir balık türü. Epinephelus marginatus ilk olarak 1834 yılında İngiliz botanikçi , balık bilimci , malakolog ve din adamı Richard Thomas Lowe (1802-1874) tarafından Serranus marginatus olarak resmen tanımlandı. En karakteristik özelikleri büyük kafaları ve kalın dudaklarıdır. Kahverengi vücudu açık renkli benek ve lekelerle kaplıdır ve kalın derisinin içine gömülü küçük pulları vardır. Bugüne kadar bildirilen maksimum uzunluğu 150 cm, maksimum ağırlığı ise 60 kg’dır. Orfozlar uzun ömürlü ve yavaş büyüyen balıklardır. Bugüne kadar tespit edilen en büyük bireyler; erkekler için 106 cm boyda 61 yaş, dişiler içinse 100 cm boyda 52 yaştır. Vücudu yandan yassı ve ovaldir. Başı ve ağzı büyüktür. Derisi kalın olup ufak pullarla kaplıdır. 1. sırt yüzgeci daha yüksek olup, 2. sırt yüzgeci ile birleşmiştir. Kafa, sırt ve yanlarında canlı iken görülen, ölünce kaybolan yeşilimsi, sarı lekeler ve dikey bantlar bulunur. alt tarafı daha açık renklidir. Solungaç kapakları açık ve dikenlidir. Kuyruk yüzgeci uç kenarı yuvarlaktır. Orfoz hermafrodit olup, cinsel olgunluğa eriştiği zaman dişi cinsiyet organlarına sahiptir. Hayatının belirli bir dönemini dişi olarak geçirdikten sonra 18. yaşına geldiğinde dişi cinsiyet organları kaybolarak yerine erkek cinsiyet organları gelişir ve hayatının geri kalanını erkek olarak yaşar.Akdeniz’de yaz aylarında yumurtlama Haziran'dan Eylül'e kadar sürer, çiftleşme çok eşlidir ve yumurtlama kümelerinde normalde her erkek için yedi dişi bulunur. Orfoz (Epinephelus marginatus) yetişkinleri yalnız ve bölgecidir, kayalık bir alt tabakaya sahip alanları tercih ederler ancak hem yetişkinler hem de gençler haliçler gibi acı sulara girerler. Başlıca besinleri yumuşakçalar , kabuklular ve ahtapotlardır . Ancak büyüdükçe diğer balıklar beslenmelerinin giderek daha önemli bir parçası haline gelir ve resif balıkları tercih edilir. Derinliği 100 m. kadar olan suların kaya aralarında yaşar. Büyüklüğü ortalama 60 cm'dir, maksimum 140 cm olur. Ortalama ağrlığı 15 kg. civarındadır, maksimum 60 kg olur. Yaşadığı her yılda bir kilo alır ve 60 yıl yaşar. Orfoz (Epinephelus marginatus ), yüzey sularından 300 metre derinliğe kadar kayalık resiflerde ve çevresinde bulunan bir balıktır . Genellikle Posidonia deniz çayırı yataklarının yakınında bulunur. Yavrular genellikle yetişkin balıklardan daha kıyıya yakın yerlerde bulunur, hatta kaya havuzlarında bile bulunurlar. Korundukları yerlerde, deniz doğa rezervlerinde ve avlanmanın yasak olduğu bölgelerde, hem yetişkinler hem de yavrular sığ sularda bulunur, ancak yavruların bulunduğu derinlikler her zaman yetişkinlerin tercih ettiği derinliklerden daha sığdır. Akdeniz ve Ege’nin her yerinde bulunurlar. Orfoz, Akdeniz’in en önemli sembollerinden biri. Kocaman ağzı ve kalın dudaklarıyla iri bir gövdeye sahip olan orfozun olgunlaşmamış bireylerinin aşırı avlanması nedeniyle yıllar içerisinde tehlike altındaki türler arasına girmiştir Birey sayısının hızla azalması ve türün tehdit altına girmesi sonucu, Orfoz Avı Ülkemizde de yasak Orfoz (Epinephelus marginatus) türünün avcılığı 2020-2024 av dönemine ait 5/1 Numaralı Ticari Amaçlı Su Ürünleri Avcılığının Düzenleyen Tebliğ ve 5/2 Numaralı Amatör Amaçlı Su Ürünleri Avcılığını Düzenleyen Tebliğ çerçevesinde yasaklanmıştır. Tebliğlerin ilgili maddeleri gereğince; Bütün karasularımızda orfoz avcılığı yasaktır. Her iki tebliğde bu türün avlanması, toplanması, gemilerde bulundurulması, karaya çıkarılması, nakledilmesi ve satılması yasaktır. Yüzlerce yıldır Akdeniz’de yoğun bir şekilde devam eden orfoz avına #dur demeliyiz.
ÇİZGİLİ LAHOZ BALIĞI (Golden Grouper) Yöresel adları (GRİDA - PLAKA GRİDASI - LAGOS – İSTİRE - İSTİRYA) Çizgili Lahoz (Golden grouper) Epinephelus costae (Steindachner, 1878) Epinephelus cinsi 87 türden oluşur.Bu balıklar Serranidae (Hani balıkları)familyası grubundandır. Uzun ve sağlam gövdeli bölgesel et oburdurlar . Çenelerinin önünde köpek dişleri ve çıkıntılı olan heybetli kafaları vardır. Tüm türlerin 10 veya 11 sırt dikeni vardır. Sırt dikenleri (toplam): 11; Sırt yumuşak ışınları (toplam): 15-17; Anal dikenler : 3; Anal yumuşak ışınları : 8. adettir .Kafadan kuyruğa doğru uzanan belirgin şeritler vardır. Lahoz balığı ya da Grida, Lagos,Plaka gridası, İstire, İstirya balığı olarak da adlandırılır. Lahos halk dilinde, kaya hanisi, grida diye de adlandırılır. Atlas Okyanusunun doğusunda, Akdeniz'de ve Ege denizinde bulunan bir balık türü. En büyükleri 120 cm uzunluğa ve 25 kilo ağırlığa ulaşabilir. Genellikle 1–300 m derinlikteki kayalık, taşlık veya çakıllı alanlarda yaşar. Kum, çamur veya kaya tabanlarında bulunur . Yavrular sığ suda küçük gruplar oluştururlar . Yırtıcı, etçil bir balıktır. Kabuklular, yumuşakçalar ve balıklarla beslenirler. İrili ufaklı her türlü kabuklu, omurgasız ve küçük balıklarla beslenir. Mayıs-Haziran arasında üreme yapar. Bu balıklar protogin hermafrodit (hem erkek hem de dişi üreme organı bulunduran canlılar,çift cinsiyet) olarak tanınır, yani dişi olarak doğarlar ve büyüdükçe erkek olurlar. Ancak tüm dişiler cinsiyet değiştirmeyebilir ve bazı erkekler genel olarak kabul edilen bu aşamayı geçemeyebilir. Ticari olarak tüketim ve eğlence amaçlı balıkçılık açısından oldukça değerlidir, ancak yavaş büyümeleri, geç olgunlaşmaları ve üreme amaçlı kümelenmelerin oluşması nedeniyle aşırı avlanmaya karşı savunmasızdırlar. Özellkle olgun bireyleri hedef alan aşırı avlanma cinsiyet oranında dengesizliklere yol açabilir ve üremeyi etkiliyebilir. Akdeniz'in eti en lezzetli ve şöhretli balıklarındandır. Ancak ekonomik değeri bölgeseldir. orfoz balığı Lahoz balığının yakın bir akrabasıdır. Bölgesel bir balık olan lahoz ekonomik anlamda da bölgesel bir değer taşır. Nesli tükenmekte olmasına karşın Türkiye'de 1996 yılında ticari amaçla avlanabilir hale getirilmiştir. Genellikle taş altı zıpkınla av yapanların sık avladığı bir balık türüdür.
KERTENKELE BALIĞI - Lokum balığı - Synodus saurus (Linnaeus, 1758) Kum balığı ( Synodus saurus ), Synodontidae familyasından kemikli bir balıktır . 1758 yılında Linnaeus tarafından tespit edilmiştir. Atlantic lizardfish , Atlantik Kertenkele balığı ( Synodus saurus ) , esas olarak doğu Atlas Okyanusu'nda yaşayan bir kertenkele balığı türüdür . Yüzeysel olarak kertenkelenin kafasına benzeyen üçgen kafa ,Geniş bir ağız gözlerin iyice arkasına uzanır. Ağızlarında dillerinde bile keskin dişlerle doludur İnce sivri dişler açıkça görülür. Vücutta mavi veya beyaz yatay çizgiler. Küçük üçgen sırt yüzgeci sırtın ortasındadır ve kuyruğa daha yakın olan küçük bir yağ yüzgeciyle bulunmaktadır. Trakonya balığına benzetilen bu balığın vücudu ince uzun silindirik yuvarlaktır. Ağız çok geniştir ve çene keskin dişlerle donatılmıştır, ayrıca damakta ve dilde keskin dişler vardır, böylece saldırı ve savunma amaçları için iyi donanımlıdır. Sırt yüzgeci uzunluğundan biraz daha yüksektir ve uzaktan yağ yüzgeci adı verilen küçük etli bir yüzgeç takip eder. Kuyruk yüzgeci geniş çataldır, anal yüzgeç orta uzunluktadır ancak çok yüksek değildir, karın yüzgeçleri uzundur ve göğüs yüzgeçleri kısadır. Göz başın çok ilerisindedir, bu nedenle burun çok kısadır. Bulunduğu ortama göre renk değiştiren, sırtları kırmızımsı açık kahverengi karınları beyaz ve sarımsı renktir. Sırtı ince benekli ve dikey siyah sekiz belirsiz koyu bantla kaplıdır. Vücudun orta kısmında sarı ve mavimsi bir uzunlamasına bant vardır. Sırt yüzgeci ve göğüs yüzgeçlerin taban kısımları genellikle küçük siyah veya kahverengi lekelere sahiptir, kuyruk yüzgeci koyu renklidir ve anal ve karın yüzgeçler sarıdır. Atlantik kertenkele balığının genel olarak Akdeniz ve Ege’de yaklaşık 400 m. derinliklere kadar kumlu zeminlerde bulunduğu bilinmektedir. Yaklaşık 3-20 m.derinlikte kumlu zeminlerde sık görülmektedirler. Bu tür, subtropikal bir iklime özgüdür. Atlantik kertenkele balığının kaydedilen maksimum uzunluğu yaklaşık 40 cm’dir Bu türün dağılımı Doğu Atlantik, Fas, Cape Verde, Azorlar, Akdeniz, Batı Atlantik, Bermuda, Bahamalar, Küçük Antiller ve Leeward Adaları'nı kaplar. Bu tür kumlu veya kumlu kaya diplerinde yaşamayı sever. Atlantik kertenkele balığının çok küçükmüş gibi görünmesine rağmen çevik olması, usta bir avcı olarak diğer balık türlerini avlar, ancak dipte yaşayan küçük balık, kabuklu karides ve yengeçlerle beslenir. Atlantik kertenkele balığı kumun içine girerek kendini kamufle eder. Kumun içine girerken, avını izleyebilmek ve yiyecek bulunduğunda saldırabilmek için gözlerini ortaya çıkarır kumun içine gömülerek, sadece kafatasının üst kısmında çıkıntı yapan gözlerini kumun dışında bırakarak gözetleme yaparak avlanır. Daha sonra ağzının erişebileceği mesafeden geçen avları, çoğunlukla balıkları, aynı zamanda kafadan bacaklılar ve kabukluları da yakalar. Bu önemli avcı, dipten birkaç metre yukarı sıçramak anlamına gelse bile, yakınlardan geçen bir balığa ok gibi saldırmaktan çekinmez. Ekonomik değere sahip bu balığın beyaz eti lezzetlidir.
BİSKÜVİ DENİZ YILDIZI - Sphaeriodiscus plasenta (Müller & Troschell, 1842) Beşgen denizyıldızı (Sphaeriodiscus placenta), Goniasteridae familyasından bir denizyıldızı türüdür 1842’de tanımlanmıştır. Yastık deniz yıldızı , Kurabiye deniz yıldızı olarakta adlandırılır. Peltaster plasentası, Adriyatik Denizi, Akdeniz, Kornati Adaları, Dalmaçya, Hırvatistan. Akdeniz, Ege denizi ve Marmara denizinde bulunurlar. 15–320 m derinliklerde çamurlu alanlarda daha çok alglerle kaplı kayalıklarda ve taşlıkların kuytu kısımlarında , çatlak ve yarıklarda yaşarlar. Kolları oldukça kısadır. Bu nedenle vücut köşeli görünüm kazanır. Geniş ve düzgün yassı beşgen şeklindeki bir vücuda sahiptir.Vücut kenarları hafifçe içe doğru kavislidir. Kenarındaki plaklar gelişmiş olup her kenarda 12-18 plak bulunur. Vücut sıkı yapılı ve küçük yuvarlak çıkıntılarla örtülü plaklardan oluşmuştur. Ayakları vantuzludur. Renk vücudun üst kısımda turuncu, kiremit kırmızısı veya sarımsı,alt oral kısımda ise daha açık tonlardadır. Genellikle ortamdaki organik maddelerle beslenmelerine rağmen bazı küçük yumuşakçalar ve omurgasızlarla da beslenirler.
SİVRİ BURUN KARAGÖZ - Dİplodus puntazzo (Cetti 1777) Sharpsnout Seabream Diplodus puntazzo, Atlantik Okyanusu’nda, Akdeniz, Ege ve Karadeniz’de doğal olarak dağılım göstermesi, kültür balıkçılığı koşulları altında üremesi, hızlı büyümesi ve ticari olarak yüksek fiyattan alıcı bulmasından dolayı oldukça önemli bir tür haline gelmiştir. Eti yağlı, ekonomik değeri olan bir türdür. Kayalık diplerde yalnız başına yaşar, yavrular sürü halinde dolaşır büyüdükçe yalnız yaşar, yetişkinleri n 20-60 metre derinlikler yaşam alanlarıdır. Ait olduğu Sparidae familyasının tipik yanal olarak sıkıştırılmış şekli. Diğer spermadlarda olduğu gibi ağzın yakınında dışbükey yerine içbükey görünen ön profili nedeniyle farklı olduğu beyaz çipuraya benzer. Cinsin adı Yunanca “diplus” = çift ve “odous” = diş kelimelerinden gelir, “çift diş” ifadesi kullanılmıştır. Bir sıra halinde üst üste dizilmiş olan dişlerin arasında, avı taşlardan ayırmaya yarayan öne doğru eğilmiş 8 kesici diş, ardından da küçük azı dişleri yer alır. 11 dikenli ışın ve 13-14'ü dikensiz olan uzun sırt yüzgeci, hafifçe çatallı olan kuyruk yüzgecine neredeyse ulaşır. Her zamanki gibi daha kısa olan anal yüzgeçte üç dikenli ışın ve 12 yumuşak ışın bulunurken, karın yüzgeçlerinde sadece bir diken ve 5 yumuşak ışın bulunur. Göğüs yüzgeçleri uzun ve sivridir. Ayrıca, gümüş gövde üzerinde altın tonlarında, 7-11 dikey koyu ve açık siyah şeritler çok belirgindir ve ölümden birkaç saat sonra bile özellikle görünür. Gözün irisi sarıdır. Gözün arkasında çipuranınkine benzer, ancak daha kısa ve daha az belirgin, soluk üçgen bir bant vardır . Burun çok sivri olduğundan pizzuto adı verilmiştir ve bu karakter çok gösterişlidir ve kuyruk sapındaki siyak nokta ile kolayca tanımlanabilir. Kuyruk yüzgeci siyahtır Sivri burunlar algler, yumuşakçalar ve diğer omurgasızlarla ,taşlara tutunmuş yosunların arasında yaşayan küçük organizmalar, kabuklular, halkalı solucanlar ve yumuşakçalarla beslenir. Bunları, güçlü kesici dişlerini sanki bir keski gibi kullanarak ustalıkla koparırlar. Dolayısıyla lezzetli deniz yosunlarıyla bütünleşen bir etçil beslenme biçimidir. , kayalara bağlıdırlar, çünkü beslenmek için oralarda yiyecek bulurlar Bu tür, mükemmel beyaz eti nedeniyle balıkçılar tarafından oldukça rağbet görmektedir. Diplodus puntazzo protandrik bir hermafrodit türüdür: bazı durumlarda erkekler geçici olarak dişi olurlar. Yaz sonu, sonbahar başında, 1,7 mm larvalar üreten sayısız pelajik 0,85 mm yumurta ile ürer. Aralık ve Mart ayları arasında yavrular 5 cm'ye ulaşır ve zaman zaman haliçlere giren yavrular kıyılara sürüler halinde gelirler ve tuzluluklara uyum sağlarlar . Kıyılarda, kayaların arasında, 50-60 m derinliğe kadar veya daha da derinlerde yüzer, sivri burunlar, bölgeye bağlı olmayan, ini olmayan, tehlike durumunda kaçmayı tercih eden yalnız bir balıktır. Genellikle benzer büyüklükteki başka bir bireyle çiftler halinde hareket eder. Nadiren ağ balıkçılığı ile yakalanır , daha sık olarak olta balıkçılığı ile avlanmaktadır . Su altı zıpkın avcılarının aradığı bir avdır.
ALTIN MERCAN - SAVALİA SAVALİA (Bertoloni, 1819) GOLD CORAL Gorgonia savaglia Bertoloni, 1819 Eşanlamlısı: Gerardia savaglia Genellikle altın mercan olarak bilinen Savalia savaglia, Parazoanthidae ailesindeki bir sömürge sahte siyah mercan türüdür. Genellikle bir gorgonian ile birlikte büyüdüğü kuzeydoğu Atlantik Okyanusu ve Akdeniz , Ege ve Marmara denizine özgüdür, 2.700 yıllık bir ömre sahip son derece uzun ömürlüdür ve büyük bir ağaç benzeri koloniye dönüşür. Savalia savaglia büyük, ağaca benzer bir koloni oluşturur . Polipler , çıkıntı yaptıkları azgın kahverengi veya siyah bir iskelet salgılarlar. Sarıdırlar ve yaklaşık 3 cm boyundadırlar. Her polipin üst kısmında yaklaşık otuz dokunaçla çevrelenmiş bir ağız diski bulunur. Savalia savaglia, Batı Akdeniz'de Cebelitarık Boğazı ile Sardunya arasında bulunur. Ayrıca Atlantik Okyanusu'nda, Kanarya Adaları, Madeira ve İspanya ile Portekiz'in Atlantik kıyılarında da bulunur. Tür, yayılış alanının büyük bölümünde nadirdir, ancak Korint Körfezi ve Marmara denizinde daha yaygındır . Derinlik aralığı genellikle 10 m. ile 120 m arasındadır. Araştırmalar, en uygun yaşam ortamının, 34 m. ile 77 m aralığındaki derinlikte, kuzeydoğuya doğru eğimli, dik eğimli kayaların bulunduğu engebeli bir deniz tabanı olduğunu göstermiştir. S. savaglia polipleri yüzeyden düşen ve dokunaçlarıyla yakaladığı plankton ve organik parçacıkları yakalayarak beslenir ve ayrıca çözülmüş besinleri de emebilir. S. savaglia kolonileri erkek veya dişidir. Çoğu antozoa gibi tomurcuklanarak cinsel ve eşeysiz üreme yaptıklarına inanılıyor. Teknelerin çapaları ve zincirleri ve balık ağları kolonileri yerinden sökebileceği için tehdit altındaki bir türdür. Ayrıca belirli olta takımlarından veya çok sayıda dalgıç akınından da zarar görebilir. Oldukça hassas bir türdür. Dünyanın en eski organizmaları arasında yer alır. Fosil kalıntıları bulunmuş (fosiller bu renkte olduğu için sahte siyah mercan denilmiştir) ve bu sayede kalkerli iskeletteki büyüme halkaları gözlemlenerek yaşları hesaplanır. Yaşının 1300 ile 2700 yıl arasında olduğu tahmin edilmektedir. Bu türün sınıflandırıldığını en sık göreceğimiz isim , artık kabul edilen isim olmasa da Gerardia savaglia'dır . Tartışmanın nedeni, açıklamasına odaklanıyor. Lacaze-Duthiers, 1864 yılında cinsi , annesinin soyadı olan Gérard'dan sonra Gerardia olarak tanımladı. Nardo, 20 yıl önce türü tanımlamış ve ona Savalia adını vermişti . İsimlendirme kurallarına göre bugün doğru isim Savalia savaglia'dır
TEKİR BALIĞI (Çizgili Barbunya) STRİPED RED MULLET Binomial adı: Mullus surmuletus (Linnaeus 1758) Mullidae (Keçi balıkları) familyasından vücut rengi turumcumsu veya pembemsi renkte olan bir balık türü. Kuzey Atlantik Okyanusu, Akdeniz,Ege ve Karadeniz'de yaşayan bir keçi balığı türü. Vücut yuvarlak olup, başın altında çenesinde sakal (bir çift bıyık)olan parlak renkli bir tropikal balık. Tekir balığının büyük olan sivri uzun başın uzunluğu, yüksekliğinden fazladır ve baş profili eğimlidir. Bıyıklar göğüs yüzgecinden daha uzundur. Tekir balığının vücudu boyunca sarı ve turuncumsu renkli şeritler bulunur. Barbunyadan, burnunun oval, kafasının daha uzun ve yassılığı, ağzın göz hizasına ulaşmayışı, göz çukuru altında sadece iki adet pul bulunuşu, vücudun alt yanından uzunlamasına yatay sarı bantlar ve birinci sırt yüzgecinde siyah noktalar olması ile ayrılır. Yaşam süresi en fazla 9 yıl olan tekir balığı, genelde 15 ila 25 cm arasında olup nadiren 40 cm’ye kadar çıkar. Ortalama ağırlığı 50-75 gram civarındadır. Ticari açıdan ekonomik değere sahiptir. Kum, çamur ve taşlıklarda yaşayan tekir balığı, bıyıklı olması nedeniyle bu adı almıştır. 3 metreden 100 metre derinliğe kadar yaşamaktadır. Deniz diplerinde yer alan kabuklu canlıları yiyerek hayatta kalır. Barbunyaya çok benzer. Eti lezzetlidir. Etinin lezzeti Eski Roma çağlarından beri namlıdır. Yaz aylarında üreyen tekir balığı, en fazla 35 cm’ye kadar büyüyebilir. Özellikle iri olanların daha da lezzetli olduğu bilinmektedir. Bol avlanılan, ekonomik değeri yüksek bir balıktır. Dört mevsim yenebilecek bu balığın en lezzetli zamanı, aynen barbunyada olduğu gibi Temmuz-Ekim ayları arasıdır. Barbunya ile çoğu zaman birbiri ile karıştırılan iki kuzendir. Dünyanın tropikal ve ılık denizlerinde yaşayan barbunyaya benzeyen bir balık. Barbunyadan daha yassı ve küçüktür. Denizlerimizdekiler 15 cm'yi geçmez. İrilerine balıkçılarımız çuka adını verirler. Atlantik’te 25 cm, hatta 60 cm'ye kadar ulaşanlarına rastlanır. Çenesinde iki adet bıyık olduğundan tekir adıyla anılır. Eti lezzetli bir balıktır. Tanımayanlara barbunya diye satıldığı olur. Barbunyanın eti daha lezzetlidir ve daha parlak kırmızıdır. Tekirler siyah, sarı lekeli ve çizgilidirler. Bıyıklarıyla kumları karıştırarak yiyecek araştırırlar. Deniz solucanları, karides ve yumuşakçalarla beslenirler. Dili bulunmaz. Çoğunlukla sürüler hâlinde dolaşırlar. Daha küçük balıklar tekir balığını takip ederek onun besin artıklarıyla geçinirler. Mart ve haziran aylarında bol tutulurlar. Mayısta yumurtlarlar. Barbunyanın ızgarası, tekirin tavası makbuldür.
ANTİK TAŞ ÇAPA (Çıpa) Çapa bazen Çıpa olarak ta adlandırılır. Bir gemiden indirilen bir nesnedir ve görevi, ağırlığını deniz tabanına vermek ve gemiyi rüzgardan, dalgalar ve deniz akıntıları tarafından sürüklenmeyecek şekilde dengelemek ve sabitlemektir. Çapa, geminin icadının devamı niteliğindedir ve bir zamanlar, bugün olduğu gibi, gemi donanımının zorunlu bir parçasıydı. İlk denizcilik döneminde, çapalar bir taş biçimindeydi, daha sonra ona bir ip bağlanabilecek şekilde şekillendirildi ve içi oyuldu. İlk olarak kıyı boyunca gerçekleşen denizciliğin başlangıcında denizciler çapa atmak için taşlarla dolu sepetler de kullanıyorlardı. Hayvan veya bitki materyalinden yapılmış bir iple bağlanmış, oyulmuş bir taş olan çapanın en eski formuna ilişkin yazılı bilgi Homeros'un İlyada'sında (Il. I, 436; XIV, 77) ve Odyssey ( Od. IX, 136; Od. XV, 498) M.Ö. 8. - 6. yüzyıldan kalma. Taş çapadan, ünlü İskenderiyeli şair Apollonius Rođanin'in (M.Ö. 3. yüzyıl) Halieutica adlı eserinde Argonautlar (Arg. I, 955) ve Anazarb'lı Opian'ın (2. yüzyıl) hikayesinde bahsedilmektedir. Çapaların evriminde sıradan bir taştan sonra düzensiz oval, kare veya konik formlu, içinden ip bağlanan delikli örnekler geliştirildi. M.Ö. 5. yüzyılda Yunan tarihçi Herodot tarafından da delikli bir taş çapadan bahsedilmektedir. Taş-ahşap çapalar:Tek delikli taş çapalardan, deniz tabanına daha iyi tutunma sağlamak amacıyla içinden sivri dalların veya sivri ahşap parçaların yerleştirildiği en az üç delikli trapez veya dikdörtgen şekillerle tanınabilen taş-ahşap çapalar geliştirilmiştir. Bunlar, deniz tabanını kazmayı ve "yakalamayı" mümkün kılan ilk çapa biçimleridir .Bu tip taş-ahşap çapalar, M.Ö. 2. ve 1. bin yıllar boyunca Akdeniz'de yaygın olarak kullanılmıştır. MÖ 3. ve 2. binyıllar arasında , taşta açılan deliklerin içine yerleştirilen ahşap çiviler. Dikey gövdenin kullanılmaya başlanması ancak daha sonra sabitleme taşlarına ahşap çivilerin yerleştirilmesiyle gerçekleşti. Bu tür taş çapaların farklı formları çoğunlukla Doğu Akdeniz'de, Mısır, Lübnan, Suriye, Türkiye, Kıbrıs, Yunanistan ve Girit'te bulunmuştur. Çapaların malzemeleri ve biçimleri yüzyıllar boyunca giderek değişip gelişse de , bu taş çapalar günümüz çapalarının öncüsü olarak görüyoruz. Tunç Çağı ve Helenizm'de olduğu gibi Roma döneminde de taş-ahşap çapalar kullanılmıştır. Her ne kadar gemilerin gelişimine çapaların gelişimi eşlik etse de, bu tür çapalarla demirleme uygulaması Orta Çağ'da bile bazı yerlerde devam etti. Fransa'nın güneyindeki Akdeniz limanları Agde, İsrail'deki Apollonia ve Sicilya'daki Palermo yakınlarında, bu tip çapa üzerinde 12. ile 13. yüzyıllardan kalma ahşap çiviler korunmuştur. Antik denizcilerin karşılaştığı ilk zorluklardan biri, dalga hareketlerine ve akıntılara direnerek belirli bir konumda durabilmekti. Binlerce yıl öncesinden, hakkında hala yeterli bilgiye sahip olmadığımız uzak bir dönemden bahsediyoruz. Antik çağda bir denizcinin, dipte sürünerek tortuyu kavrayabilecek bir şeyle teknesinin hareketini yavaşlatma fikrine sahip olduğunu hayal edebiliyoruz.
YAVRU SOKARLARIN BESLENME SAATİ Serbest dalış sırasında çekimlerini yapmış olduğum bu videoda, miniklerin nasıl organize olup senkronize bir şekilde beslendiklerine şahit olacaksınız. Dusky Spinefoot - Gölgeli dikenayak Siganus Luridus (Rüppell 1829) Tavşan balığı,Çarpan, Çırpan,Sokar adıyla da bilinir. İlk kez 1829'da Alman zoolog ve botanikçi Eduard Rüppell (1794-1884) tarafından tanımlandı. Sokar balığı genellikle deniz kurtları, küçük balıklar ve yavrularla beslenirler. Üreme dönemleri yaz aylarıdır. Dişi sokar balığı bu dönemde 3000 kadar yumurta döker. Bunları genellikle kuytu yerlere döktüğünden, yavruların yaşama olasılığı yüksek olur. Sokar balığı deniz suyu sıcaklığının 24 ila 29 °C arasında olduğu Nisan ayında ve Haziran'dan Ağustos'a kadar yumurtlar, yumurtalar ve larvalar planktoniktir. Yavru sokarlar (Larvalar) yüzeye yakın kalarak 3 günlükten itibaren fitoplankton ve zooplanktonla beslenirler. Yetişkinler gündüzleri aktif olan, karanlık saatlerde boşluklarda saklanan otçuldurlar çeşitli bentik alglerle beslenirler. Sokarlar, esmer (Siganus luridus) ve beyaz (Siganus rivulatus) sokar diye de bilinir. Beyaz ve esmer renkleri, sokarların gri-yeşilden açık kahverengi-sarıya varan sırtlarındaki desenlerini tarif eder: Sokar adı ise potansiyel avcılardan korunmak için zehirli dikenlerden oluşan arka yüzgeçlerinden gelir. Kızıldeniz ve Doğu Afrika'dan batı Hint Okyanusu'ndaki adalara. Süveyş Kanalı üzerinden Akdeniz'e göç eden Subtropikal bir balık türü Kızıldeniz balığı olan bu balık Süveyş kanalı göçüyle Akdeniz’e yayılmıştır. Siganidae familyasına ait bir Tavşan balığı olan sokar balığı, denizlerde sahil kesiminde yaşam sürer. Boyları yaklaşık 20 cm kadardır. Ancak 30 cm boyda olanları da görülmüştür. Yüzgeç dikenleri zehir içerir. Yemeklik bir balık olarak kabul edilir. Akdeniz ve Ege denizinde bulunur. Tüketim Boyları: 20 - 25 cm’dir Süveyş Kanalı üzerinden giriş yaparak uzunca bir yolculuk yapar. Kendisi bir kaya balığı türü olan Sokar balığı, Antalya'da Fethiye ve Kaş'ta; ayrıca Kıbrıs sularında kendisini gösterir. Bu tür, yüzgeçlerinin dikenlerinde zehir üretir. Bir türdeşin zehri üzerine yapılan bir çalışmada Sokar balığının zehrinin taş balığı zehrine benzer olduğu saptanmıştır. Vücudunun etrafındaki bir dizi zehirli dikenle potansiyel bir tehdit algıladığında dikiliyor. Sokar balığının tüm vücudu dikenlerle kaplıdır. İlk sırt yüzgecinde 13 adet, anüs yüzgecinde 3 adet, karın yüzgecinde de 1 adet diken bulunur. Bunlar oldukça zehirlidir. Gövdesi koni biçiminde olan balığın kafası oldukça iridir ve eğri bir yapısı vardır. Baş kısmı da dikenlerle kaplıdır. Sokar balığı denizlerde diplerde yaşam sürer. Gözleri yukarıda kafasının üzerine yerleşmiştir. Ağzı oldukça geniştir ve kenarları aşağıya doğru eğimlidir. Alt çene kısmı üst çenesine göre dışa doğru çıkık durumdadır. Alt ve üst çenesinde kesici dişleri yoktur. SPİNEFOOT Sokar balığının derisi oldukça serttir. Üstü koyu kahverengi renkte, yan kısımları alacalı kahverengi, kırmızı tonlarında, karın kısmı beyaz, turuncu renkte olur. Balığın pulları derisine yapışık vaziyettedir. Bulunduğu ortama göre renk değiştirebilir. Eğer bu balığın dikenleri oltaya ya da ağa takılırsa, oldukça dikkatli bir şekilde çıkarılmalıdır. Çok kolay ölen bir balık olmadığından hareketsiz durmasına aldanmamak gerekir. Çünkü bir anda harekete geçerek dikenleriyle çarpabilir. Eğer dikenlerinden birine maruz kalınırsa, hemen batan yere amonyak sürülmelidir. Bölgede çok kısa süre içinde şişme olur, ağrıyla birlikte his kaybı meydana gelir. Sokar balığı, kurulan balık ağları ve sahil gırgırları kullanılarak yakalanır ve taze balık olarak satılır. Akdeniz'de balıkçılık için önemli bir tür haline gelmiştir. Aynı zamanda sokar balığının beyaz olan eti oldukça lezzetlidir.
SARI TÜP SÜNGER – Altın sünger - Aplysina aerophoba (Nardo, 1833) - Yellow Tube Sponge Akdeniz sarı tüp süngeri - Altın sünger - Aplysina aerophoba, Aplysinidae familyasından bir sünger türüdür. Sarı, tüp oluşturan veya kabuk oluşturan bir süngerdir ve doğu Atlantik Okyanusu Akdeniz ve Adriyatik denizine özgü bir sünger türüdür. Altın Sünger olarak da bilinen Sarı Tüp Süngeri, Demospongiae sınıfına ait bir türdür ve dolayısıyla Porifera şubesine aittir. Aplysina aerophoba ilk kez 1833'te Nardo tarafından tanımlandı. Aerophoba Yunancadır ve hava korkusu anlamına gelir. Havayla temas ettiğinde maviye döndüğü için bu bilimsel ismi almıştır. . Renkleri canlı parlak sarıdır, sudan çıkarıldığında karakteristik olarak koyu yeşilimsi mavi-siyaha döner ve tüpler renk değiştirir. Aplysina aerophoba, düzensiz, sarı, boru biçimli çıkıntılardan oluşan, Sarı Tüp Sünger, adından da anlaşılacağı gibi yoğun bir sarı renge sahiptir. Düzensiz silindir şeklinde çok sayıda tüpün oluşturduğu, devasa tabanın çapı bir metreyi ve yüksekliği 20 cm'yi bulan kolonilerden oluşur. Tekli tüpler yaklaşık 4 cm yüksekliğindedir ve 2,5 cm çapa sahip olabilir. Tüplerin uçları ortada bir çıkış açıklığı ile düzdür. . Yüzey dokunulduğunda kaygandır ve düzensiz olarak küçük çıkıntılar ile kaplıdır. Gövde nispeten sağlam ve biraz lastiksidir. Sudaki plankton gibi mikroskobik organizmaları süzerek beslenirler. Bakterileri, tek hücreli algleri ve küçük kırıntı parçacıklarını filtreleyerek süngerin tabanındaki ostia adı verilen küçük gözeneklerden suyu çekerek ve osküladan suyu dışarı atarak beslenir. Genellikle sığ sularda kayalık yerlerde 20 metreye kadar olan derinliklerde sert zemine tutunarak yaşarlar. Batıkların içinde tavanlarında geniş koloniler oluştururlar. Akdeniz ve Ege denizi yaşam alanlarıdır. Akdeniz'in en temsili sünger türlerinden biridir ve bu havzanın yerli bir türü olarak kabul edilir. Önemi sadece Su ortamında genellikle planktonların bulunmadığı deniz dibinde yaşama ana türü olmasından değil, aynı zamanda araştırmacıların ilgisini tekeline alan potansiyel tıbbi etkileri olan birçok biyomolekülün ondan çıkarılmasından kaynaklanmaktadır. Bu sünger, bir hermafrodittir; (hem erkek hem de dişi üreme organı bulunduran canlıdır). gametler döllenmenin gerçekleştiği denize salınır, larvalar planktoniktir ve kısa sürede uygun bir yere yerleşip metamorfoza geçerek yavru süngerlere dönüşürler. Belirli koşullar altında sünger, ebeveynden ayrılan ve yeni koloniler oluşturan tomurcuklar üretebilirler.
Çamuka Balıkları: Bilimsel adı: Atherina hepsetus(Linnaeus 1758) Mediterranean sand smelt Üst sınıf: Atherina hepsetus Vücut oldukça uzun, ince ve orta derecede basıktır. Ağız küçük dişlerle yukarı doğru yönlendirilmiş olup çıkıntılıdır; baş ve vücut pulludur.Alt çene ağız içinde bir üst genişlemeye sahiptir (yüksek diş kemiği). İki ayrı sırt yüzgeci, birinci sırt yüzgecinin tüm ışınları ve ikinci sırt yüzgecinin 1-2 ön ışınları bölümlenmemiştir, geri kalan ışınlar bölümlenmiştir. Anal yüzgeç ikinci sırt yüzgecine benzer, kuyruk yüzgeci ise çatallıdır. Gövde gümüşi beyazdır, arka tarafı daha koyudur ve açık mavi yatay şerit kuyruğa kadar uzanır. Maksimum boyut 20 cm uzunluğa kadardır. Oldukça küçük olmasına rağmen etçil bir tür olarak pelajik kopepodlar ve bentik kabuklularla beslenir. Akdeniz'de Aralık'tan Mayıs'a kadar yumurtlar. Çamuka, gümüş balığıgiller familyasından bir balık türü. Cüssesi gümüş balığından daha küçük, lezzeti de daha azdır. Bununla beraber, bazı balıkçılar çamukayı, «gümüş balığının küçüğü» diye satarlar. Fazla derin olmayan kıyıların sıcak ve ılıman bölgelerinde yaşarlar. Kumlu ya da çakıllı bölgelerde sürü halinde dolaşırlar. Etçil bir tür olarak oldukça küçük olmasına rağmen, kabuklularla yavru balıklar ve yumuşakçalarla beslenirler. Suyun oksijen değeri ile tuzluluk oranına adapte olabilen bir türdür, bu yüzden tatlı sularda yaşayabilir. Vücut oldukça uzun, ince ve orta derecede basıktır. Vücut oldukça uzun, ince ve orta derecede basıktır .Ağız çıkıntılıdır, küçük dişlerle yukarı doğru yönlendirilir; baş ve vücut pulludur. Alt çene, ağız içinde bir üst genişlemeye sahiptir. Uzunluğu 10-12, en fazla 16–18 cm kadardır. Maksimum boyut 20 cm uzunluğa kadardır. Sırtta iki sırt yüzgeci vardır birde anal yüzgeç bulunur kuyruk yüzgeci ise çatallıdır. Gövde gümüşi beyaz, arkası daha koyu, kuyruğa kadar uzanan açık mavi yatay şeritlidir. Bulundukları suların sıcaklıklarına göre Nisan ile Eylül ayları arasında ürerler. Çamukalar gümüş balıkları ile birlikte avlanır. Üreme ve başka özellikleri gümüş balıkları gibidir. Lezzetli beyaz eti nedeniyle ekonomik değeri yüksek bir balıktır. Eti çoğunlukla kızgın yağda kızartılır ve bazen karışık balık yahnisi veya çorbasının bir parçası olarak hazırlanan daha büyük örnekler bulunur. Lezzetli beyaz eti nedeniyle ekonomik değeri yüksek bir balıktır.
DENİZ ÇIYANI - Sakallı Ateş kurdu - Hermodice carunculata (Pallas 1766) BEARDED FİREWORM Sakallı ateş kurdu bilimsel adı, Hermodice carunculata , tropik Atlantik Okyanusu ve Akdeniz'e özgü Amphinomidae familyasına ait bir tür deniz kıl kurdudur . Sakallı ateş kurtlarının ortalama uzunluğu genellikle 15 cm'dir , ancak 30 cm'ye kadar ulaşabilirler. Bu ateş kurdu , uzun ve basık görünümü, çok sayıda segmenti, beyaz ipeksi tüyleri, vücudunun yan tarafında yer alan parapodları ve solungaçları ile ilk bakışta bir çıyan gibi görünür. Renkleri çok çeşitlidir ve yeşilimsi, sarımsı, kırmızımsı, grimsi ve inci gibi parlak beyaza kadar değişir. Gövde birbirinden ince beyaz bir çizgiyle ayrılmış ve kütiküllerle korunan 60 ila 150 aynı parçadan oluşur . Her segmentte bir çift parapod, hareket için bir yapı, acı veren beyaz ipeksi kıl kümeleri ve hepsi iki taraflı konumda bulunan kırmızı veya turuncu solungaçlar bulunur. Solucanın ön kısmı kıkırdak adı verilen küçük büyümelerden tanınabilir., ilk dört segmentteki solungaçlarla aynı renktedir. Ağız alt kısımdadır (ventral) ve ikinci segmentte bulunur. Baş ilk bölümde gösterilir ve gözleri ve diğer duyu organlarını içerir. Üzerlerindeki ince ipeksi tüyler yakıcıdır. Çıplak el ile temas edilirse ciltte tahrişe ve alerjiye sebebiyet verebilir. Doymak bilmez bir avcıdır . Beslenme menüsünde yere düşen artık yemler, ölü balıklar ve organik atıklar Ölmek üzere olan, yaralı, hasta balıkları ve mercan poliplerini yiyebilir ,yani çok iyi su altı temizlikçisidir. Kendi türlerine karşı davranışı Barışçıldır. Atlantik okyanusu anavatanıdır ,Ülkemizde güney Ege ve Akdeniz’de görülür. Sakallı ateş kurdu yavaş bir yaratıktır. Üstüne basmanız ya da dokunmanız halinde kılcal ipeksi dikenleri ile derinizde çok acı veren bir tahriş oluşturacaktır. Eldivenle dahi olsa asla dokunmayınız. Siz dokunmazsanız ya da üzerine basmazsanız size saldırmazlar. Sadece kendilerini tehlikede hissettikleri anlarda kılcal ipeksi dikenleri ile acı veren yüksek bir tahriş oluştururlar. Deniz çıyanı ilk bakışta normal bir çıyanı andırır. Ortalama uzunluk olarak 15 ile 30 cm arasında değişir. Gövdesinin sırt kısımları koyu kahverengi veya siyah olurken vücudunun kenarları kırmızı tonlara çalar. Vücudunun kenarlarında ve ayak çevrelerinde bulunan ipeksi kıllarıyla dikkat çeker. Renkleri yeşilimsi, sarımsı, kırmızımsı, grimsiden beyaza kadar değişir. Deniz çıyanları, daha çok leşlerle beslenir. Öncelikle bilinmeyen yerlerde denize giriyorsanız mutlaka deniz ayakkabısı ile denize girmenizi öneririz. Eğer şanssız bir gününüzdeyseniz ve Deniz Çıyanına dokunduysanız mutlaka en yakın sağlık kuruluşuna başvurmalısınız. Deniz çıyanı yavaş yüzen ve saldırgan olmayan bir türdür. Deniz çıyanı kaynaklı yaralanmaların en büyük nedeni dikkatsiz, meraklı yüzücü ve dalgıçlardan kaynaklanır. Yani siz ona dokunmadıkça onun size bir zararı dokunmaz. Üzerinde taşıdığı ipeksi kıllar insan derisine girdiğinde güçlü bir nörotoksin enjekte edebilir ve temas alanı çevresinde yoğun tahriş ve ağrılı bir yanma hissi oluşturabilir. Bazı vakalarda bulantı ve baş dönmesi de görülebilir. Zehirlenmeye bağlı ağrı ve tahriş birkaç saate kadar sürer. Deniz çıyanı sokmasında yapılması gereken, temas bölgesinin yıkanıp hızlıca kurutulması ve beyaz kıl yapıların mümkün olduğunca temizlenmesidir. Bu ipeksi kıllar temizlenirken yapışkan bantlar kullanılabilir. Ağrıların dindirilmesi için de doktora başvurulmalıdır. İzopropil alkol bulabilirseniz kıllar temizlendikten sonra tahriş olan yere İzopropil alkol dökmeniz acıyı hafifletecektir. Parapod nedir:.Bazı halkalı solucanların, vücut segmentlerinin yanlarından dışarı uzanan ve yer değiştirmeye yarayan, her segmentte bir çift olarak bulunan özel yapılar.(ayaklar) Ventral nedir: biyolojide alt yüzey anlamına gelmektedir. Ventral kelimesinin teknik terimde ve zoolojide ise anlamı karın bölgesi anlamındadır
GREY TRİGGERFİSH – GRİ TETİK BALIĞI (Gmelin 1789) BALİSTES CAPRİSCUS Domuz balığı, Çotira, Çütre adıyla da bilinir. Atlas Okyanusu’nda ve Akdeniz’de bulunur. Erişkinleri 4 kg ağırlığa ve 50-60 cm boya ulaşabilirler. Tipik bir dip balığıdır, deniz hıyarı dahil olmak üzere dipte bulunan yumuşakçalar, kabuklular ve kafadanbacaklılarla beslenir. Çenesi çok kuvvetli ve dişleri keskindir, ayrıca diğer balıklardan farklı olarak bu balıkta 3 omurga bulunur bu yüzden eti derisi yüzüldükten sonra bu omurgalar arasından çıkartılır. Ülkemizde genellikle isminden dolayı çok rağbet görmemesine rağmen eti çok lezzetlidir. 60 m Derinliğe kadar olan kayalık, taşlık bölgelerde ve resiflerde yaşar. Bilimsel adı Balistes capriscus'tur . Ortak adı Gri tetik balığıdır. Türün erkekleri 50 cm' yi aşan boyutlara ulaşabilmektedir . Yavrular, mavimsi dalgalı desenli çizgilerden oluşan bir ağ ile sarımsı kahverengidir . Büyümeyle birlikte bu çizgiler birbirine bağlanır ve daha belirgin hale gelir ve neredeyse tamamen mavi bir balık izlenimi verir. Tetik Balığı kıyı sularını, sığ lagünleri ve denize doğru 30-50 m derinlikteki resifleri tercih eder. Kabuklu deniz hayvanlarını, küçük kabukluları ve dipten beslenen diğer omurgasızları , yumuşakçaları, deniz kestanelerini ve diğer derisi dikenli hayvanları yerler. Saldırganlığıyla bilinen bu balığı kızdırırken iki kez düşünmelisiniz! En iyisi fotoğraflarınızı çekin ve parmaklarınızı kendinize saklayın. Sık sık ısırırlar . Yumurtalarını deniz dibinde açılan küçük oyuklara bırakırlar. Gri tetik balığı ( Balistes capriscus ) veya gri tetik balığı , tetik balığı ailesindeki ışın yüzgeçli bir balık türüdür . Tür, Batı Atlantik'in Nova Scotia'dan Arjantin'e kadar olan sığ bölgelerine ve ayrıca doğu Atlantik'e, Akdeniz'e ve Afrika'nın batı kıyısındaki Angola açıklarına özgüdür . 60 cm'ye kadar büyüyebilen orta büyüklükte bir balıktır, ancak daha yaygın olan uzunluk 44 cm'dir . Burun ucundaki küçük gaga benzeri ağzın etli dudakları vardır. Gözler başın üst kısmına yakın bir yerde, çok geride yerleştirilmiştir. Gövde yanlardan sıkıştırılmış ve sert, kösele gibi bir cilde sahip derin gövdelidir. Ön sırt yüzgecinde üç diken bulunur; bunlardan ilki çok güçlüdür ve diğer ikisinden çok daha uzundur. İkinci sırt yüzgecinin 26 ila 29 yumuşak ışını vardır ve hemen altındaki, diken olmayan ve 23 ila 26 yumuşak ışın içeren anal yüzgeçle hemen hemen aynı boyut ve şekildedir. Göğüs yüzgeçleri küçük ve yuvarlaktır. Kuyruk yüzgecinin dış ışınları daha büyük bireylerde uzar. Baştaki ve vücudun ön yarısındaki pullar büyük, arka yarısındaki pullar ise daha küçük ve pürüzsüzdür. Bu balık ağırlıklı olarak soluk gri, yeşilimsi gri veya sarımsı kahverengidir. Vücudun üç belirsiz geniş koyu çubuğu vardır ve çene üzerinde soluk bir çizgi vardır. Göz yörüngesinin üst kısmı mavi olup sırt yüzgeçleri ve vücudun üst kısımlarında küçük mavi noktalar ve çizgiler, bazen de vücudun alt kısımlarında beyaz noktalar ve düzensiz çizgiler bulunur. Hem ikinci sırt yüzgeci hem de anal yüzgeç biraz mermerimsi bir görünüm sunar. Hayvan yaşlandıkça vücut rengi biraz solar, yavrular daha renklidir. Gri tetik balığındaki hareket, sırt yüzgeçlerinin dalgalanmalar aracılığıyla sağlanır. Erkeklerde kömür grisi bir renk gelişir ve su sıcaklığının yaklaşık 21 °C'ye ulaştığı yaz aylarında başlayan üreme mevsimi sırasında oldukça bölgeseldir . Erkekler kumlu deniz tabanından açtıkları oyuklarla bir düzine kadar yuva hazırlıyorlar ve daha sonra bölgede devriye gezerek istenmeyen balıkları uzaklaştırıyorlar. Dişiler yuva alanlarını inceleyerek etrafta dolaşıyor. Dişi yumurtlamaya hazır olduğunda, hem erkek hem de dişi bir yuvaya girer ve birbirlerinin etrafında sıkı bir şekilde dönerler, bu sırada dişi çok sayıda minik yumurta bırakır ve erkek onları döller. Dişi yuvada kalır, yumurtaları korur, onları üfler ve havalandırır. Erkek, dişilerin yumurtalarını koruduğu başka yuvaların da bulunabileceği bölgesini korur. Erkek bu şekilde harem davranışı sergiler. Larvalar yaklaşık elli saat sonra yumurtadan çıkarlar. Balık larvaları su yüzeyine doğru göç eder ve sığlıkta bulunan yosunların bir parçası haline gelirler . Orada algler , midyeler , hidroidler ve çok zincirli solucanlarla beslenirler . Sonbaharda yaklaşık 15 cm'ye ulaştıklarında yavru balıklar sığ yosunluk bölgeyi terk eder ve deniz yatağına yerleşir.
SAKARYA GEMİSİ (Batık) 1889-1943 Buharlı ve yelkenli 2612 grostonluk yolcu ve yük gemisi. Boyutlar 98,5 x 12,3 x 6,7 m çelik malzemeden üretilmiş. Motor : 1 x 3 silindir üçlü genleşmeli buhar motoru, İki direkli, tek şaft, 1 vida, 2 çift kazan , 8 oluklu fırın güç olup, 293 beygir gücü hıza sahipti . 11.5 deniz mili yapmaktaydı. Kalkan açıklarında sığ bir topukta karaya oturdu ve ikiye bölünerek battı 19 Mayıs 1943 SAKARYA GEMİSİ'nin önceki sahipleri,isimleri: MONTEVIDEO (II)adıyla, Blohm & Voss tarafından Hamburg-Sud Amerika Linie için inşa edilen bir yolcu gemisiydi. MONTEVIDEO'nun 16 kamarası ve 112 iki katlı konaklama yeri vardı. 1898'de Woermann'a satıldı ve HELENE WOERMANN adıyla yeniden adlandırıldı. 1907'de HELENE WOERMANN, Hapag'a satıldı ve LOME adıyla göreve yeniden başladı. 1914'te LOME, bir blok gemisi olarak Douala(Kamerun)da batırıldı. 1915'te LOME, İngilizler tarafından yüzdürüldü ve AFRICSHORE adını aldı. 1923'te AFRICSHORE Türk sahiplerine (Sadıkoğlu Aslan ve Mahdumu , İstanbul) satıldı ve SAKARYA adını aldı. 20 sene Sadıkoğlu Aslan ve Mahdumu adına çalışan bu gemi, 19 Mayıs 1943'te Kalkan açıklarındaki sığlıkta karaya oturdu ve ikiye bölünerek battı. Geminin baş kısmı 70 metre derinlikte kıç kısmı ise 35 metre derinlikte bulunmaktadır. 1994 senesinde ,bölgenin dalış merkezlerinden olan Barakuda Diving Club sahibi dalış eğitmeni FATİH TUNALI tarafından batığın üstünde bulunan çan'da yazılı (DUCHESS OF YORK) adıyla da anılmaktadır. Bu batığın ilk su altı filmleri tarafımca çekilmiş olup, 1995 senesinde, KALKAN SAKARYA BATIĞI adlı filmim ODTÜ SU ALTI TOPLULUĞU 8.Ulusal su altı fotoğrafları ve filmleri yarışması'95 yarışmasında ödül almıştı. II.Dünya Harbi’nin en şiddetli yıllarıydı Sakarya vapuru Fethiye’den krom yüklü olarak İskenderun’a gidecekti, sığ bir topuğuna oturarak ikiye bölündü. Sakarya son seferine Fethiye’de krom yükleyerek başlamıştı. II. Dünya Harbi’nin tarafsız Türkiye’sinin içinde bulunduğu tehditler nedeniyle, İskenderun’a krom taşıyan diğer Türk ticaret gemileri gibi, Genel Kurmay vasıtasıyla kendisine verilen olası en yakın kara sularından seyredecek şekilde rotayı takip ederken, Kalkan önlerinde sığ bir topuğa oturarak ikiye bölündü ve battı. Batmasaydı İskenderun’a ulaşacak, krom yükünü tahliye edecek, bir başka krom seferi için yeniden Fethiye’ye sefer yapan diğer Türk ticaret gemileri gibi seferlerine devam edecekti , bu onun son seferi oldu. Antalya/Kalkan - TÜRKİYE
ANZAC LANDING BOAT (Anzak çıkartma botu) 1915 Birinci Dünya savaşında savaş gemilerinden sahile asker ve malzeme taşıyan, sahildeki yaralıları gemilere geri götüren Anzak çıkartma botu. Arıburnu açıklarında 28 metre derinliktedir. 17.4 metre boyunda ve 6.25 metre enindedir. Gövdesi çelikten imal edilmiştir. Yükseltilmiş küpeştelere sahiptir. Ahşap güvertesi tamamen çürümüştür. 7 Aralık 1915'te İngiliz'ler Arıburnu ve Suvla Körfez'ini kesin olarak boşaltma kararı aldıklarında, pek çok savaş donanımını geride bıraktıkları ve bu tip onlarca çıkartma botunu da batırdıkları bilinmektedir. Anzac ne anlama gelir? Avustralya ve Yeni Zelanda Kolordusu İngiltere'nin öncülüğünde kurulan çok uluslu gücün parçasıydı. Avustralya ve Yeni Zelanda Kolordusu (İngilizce: Australian and New Zealand Army Corps, kısaca ANZAC) I. Dünya Savaşı sırasında Britanya İmparatorluğu'nun ordusunda savaşan, Avustralyalı ve Yeni Zelandalı askerlerden oluşan kolordudur. Bu kolordunun askerlerine Anzaklar denir. Türk savunması 18 Mart 1915'te itilaf devletlerinin donanmasını püskürttü. Müttefik Devletler Donanması’nın 18 Mart 1915’de Çanakkale Boğazı’na karşı giriştiği birleşik deniz harekatının başarısızlıkla sonuçlanmasından sonra, General Hamilton, Lord Kitchener’e, donanmanın desteğinde yapılacak ortak bir kara harekatı olmadan, güçlü Türk savunmasının kırılıp, Boğaz’ın donanmayla geçilmesinin olanaksız olduğunu bildirir. Bundan bir ay sonra, 25 Nisan 1915'te Gelibolu Yarımadası kıyılarına İngiliz, Avustralya, Yeni Zelanda ve Fransız güçleri çıkarma yaptı. Çarpışmalar yıl sonuna dek sürdü. Taraflar ağır kayıplar verdi. 25 Nisan 1915 tarihinde Avustralya 1. Tümen Sinyal Bölüğünün askerleri Gelibolu yarımadası Anzak Koyu'na çıkmak üzere kara çıkarmasını başlatmak üzere Anzak çıkartma botlarında konuşlanıp harekete geçtiler. Böylece savaş gemilerinden sahile karaya asker ve malzeme taşıma Anzak çıkartma botları vasıtasıyla başlamış oldu.
Benekli İSKORPİT - Scorpaena notata (Rafinesque 1810) Küçük kırmızı akrep balığı – Small red scorpionfish İskorpit, Scorpaenidae familyasından bir balık türü. Küçük kırmızı akrep balığı ( Scorpaena notata ), subtropikal deniz sularında yaygın olarak görülen zehirli bir Akrep balığıdır . Küçük kırmızı akrep balığı ilk kez 1810'da Fransız bilge Constantine Samuel Rafinesque tarafından Sicilya olarak verilen tip konumuyla resmen tanımlandı . Özel adı notata, sırt yüzgeç inin dikenli kısmındaki büyük siyah noktaya bir gönderme olan "işaretli" anlamına gelir. Dikenleri zehirlidir ve en etkili zehirdir.Deride kızarıklık ve şişlik meyana gelir. Bu zehre maruz kalan dokuyu dayanabileceğiniz kadar sıcak bir su ile yıkamalı ve ilk yardım olarak amaonyak kullanmalısınız. Küçük kırmızı akrep balığının maksimum uzunluğu yaklaşık 20 cm'dir , ancak daha normal bir yetişkinin uzunluğu yaklaşık 15 cm'dir . 8 yıl gibi uzun ömre sahiptir Başı geniş, kısa bir burnu ve yukarı doğru açılı ağzı vardır. Gözün hemen üzerinde kısa bir dokunaç ve başı süsleyen çeşitli başka kısa dokunaçlar, dikenler ve deri parçaları vardır. Sırt yüzgecinde on iki diken ve dokuz yumuşak ışın bulunurken, anal yüzgeçte iki diken ve altı yumuşak ışın bulunur. Göğüs yüzgeçleri büyük ve ovaldir ve on yedi ila on dokuz ışına sahiptir. Vücutta yaklaşık kırk dört dikey sıra pul vardır ancak baş, göğüs ve göğüs yüzgeçlerinin tabanı çıplaktır. Bu balığın rengi genellikle kırmızımsı kahverengidir ve altıncı ve onuncu sırt dikenleri arasında büyük, yarım daire şeklinde pigmentli bir nokta(BENEK) vardır. Yüzgeçler kahverengi lekelidir ve kuyruk yüzgeci dikensizdir. Küçük kırmızı akrep balığının anavatanı subtropikal doğu Atlantik Okyanusu, Akdeniz ve Karadeniz'dir . Menzili güneye doğru Biscay Körfezi'nden Madeira'ya , Azor Adaları'na , Kanarya Adaları'na ve Afrika'nın kuzeybatı kıyılarına, Senegal'e kadar uzanır . Akdeniz'in her yerinde bulunur ancak Adriyatik Denizi'nde nadirdir . Karadeniz'de Scorpaena notata afimbria alt türü bulunmaktadır . Genellikle kıyıda yaşayan bir türdür ancak aynı zamanda yaklaşık 700 m. derinliğe kadar daha derin sularda da görülür. Küçük kırmızı akrep balığı bentik bir türdür ve genellikle kayaların üzerinde dinlenirken bulunur ve taş taklidi yapar, Genellikle yalnız yaşar ve küçük balıklar, kabuklular ve dipte yaşayan diğer omurgasızlarla beslenir . Üremesi hakkında çok az şey biliniyor ancak muhtemelen Mayıs ayında ortaya çıkıyor. Eti lezzetlidir
TÜPLÜ KURT – Mediterranean fanworm –Akdeniz fan kurdu İlk belirleyen ve kabul edilen adı: Sabella spallanzanii (Gmelin 1791) Eşanlamlısı olarak: Spirographis spallanzanii (Viviani, 1805)- Corallina tubularia-melitensis Ellis, 1755-Sabella penicillus Linnaeus 1767-Serpula penicillus Linnaeus, 1758-Tubularia spallanzanii Gmelin, 1791- de kullanılır. Türün adı 18. yüzyıl biyoloğu ” Lazzaro Spallanzanii ” nin anısına verilmiştir. Bu türün adı, Spirographis spallanzanii Viviani, 1805'e atfedilmesine rağmen ,türün adının eşanlamlılığı ve türün adının ilk kez Gmelin tarafından 1791'de Tubularia'da kullanılması, Viviani'nin niyetinin, Gmelin türüne dayalı yeni bir cinsi tanımlamak olduğunu ortaya çıkardı. Sabella spallanzanii, Sabellidae familyasındaki deniz poliket solucanlarının spiral bir türüdür . Yaygın isimler arasında Akdeniz yelpaze kurdu , Tüy silgi kurdu , Avrupa yelpaze kurdu ve Kalem kurdu yer alır . Kuzeydoğu Atlantik Okyanusu ve Akdeniz'deki sığ sulara bulunur. Dünyanın çeşitli bölgelerine yayılmış ve küresel İstilacı türler veri tabanına dahil edilmiştir. Tüplü kurtların boyutları 9 cm’den 40 cm'ye kadar büyür ve genellikle kayalık derin sularda daha büyüktür, ancak kumlu ve yumuşak zeminlerde de bulunur. Tüplü kurtun salgıladığı sertleşmiş mukustan oluşan sert kumlu tüpleri kumdan dışarı çıkar ve tüpün içine geri çekilebilen iki katmanlı beslenme dokunaçlarından oluşan bir taçları vardır. Katmanlardan biri belirgin bir spiral oluşturur. Dokunaçların rengi değişkendir ancak genellikle turuncu, mor ve beyaz şeritlidir veya tek tip soluk gri olabilirler. Tabanlarına yakın kısımda oldukça kırışmış olabilen tüplerin üzerine çeşitli epifitik organizmalar yerleşir ve büyür, tehlike anında içine çekildiği bir tüpe sahiptir. Baş bölgesinde, işlevi yiyecek parçacıklarını yakalamak olan, kirpikler ve mukoza bezleriyle kaplı iplik benzeri solungaçlarla donatılmıştır. Bunlar sarı-kahverengi, koyu kahverengi ve beyaz arasında değişen bir renge sahiptir. Tüplü kurtların kuzeydoğu Atlantik Okyanusu, Kuzey Denizi ve Akdeniz'e özgüdür. Tüplü kurt çeşitleri Birleşik Krallık ve İrlanda'dan Fransa, İspanya ve Portekiz üzerinden İtalya, Yunanistan ve Türkiye'ye kadar uzanmaktadır. Aynı zamanda Güney Amerika'dan ve Güney Afrika Namaqualand kıyılarından Port Elizabeth'e kadar bilinmektedir . İlk olarak 1965'te Batı Avustralya'da ortaya çıktı ve o zamandan beri güney Avustralya'nın diğer bölgelerine yayıldı ve ilk kez 1996'da Yeni Güney Galler'de görüldü. Avustralya'da istilacı bir tür olarak kabul ediliyor. İlk olarak 2010 yılında Yeni Zelanda'da ortaya çıkmıştır ve zararlı olarak kabul edilmektedir. 30 m'ye kadar derinliklerde güçlü akıntıların ve az dalga hareketinin olmadığı, besin açısından zengin sularda, korunaklı yerlerde bulunur. Yumuşak çökeltiler üzerinde yetişir veya kayalara, yumuşakça kabuklarına, iskelelere, dubalara veya diğer katı yüzeylere tutunur. Demirli teknelerin gövdelerinde büyüyebilir . Tüplü kurtlar bir filtre gibi bakteriler , zooplankton , fitoplankton ve asılı organik madde parçacıklarıyla beslenir . Bireysel solucanlar ya erkek ya da dişidir ve gametleri denize serbest bırakırlar. Büyük bir dişi üreme mevsimi boyunca 50.000'den fazla yumurta üretebilir. Larvalar planktoniktir ve yaklaşık iki hafta sonra deniz tabanına yerleşirler, yaklaşık on gün sonra metamorfoz meydana gelir. Tüplü kurdu, larvaları kolayca yeni yerlere dağılabilen oldukça başarılı bir organizmadır. İstilacı bir tür ve filtre besleyici olarak, yiyecek için yerli türlerle ve çiftlikte yetiştirilen istiridye ve midyelerle rekabet eder. Bir bölgedeki varlığı su akışını ve çökelmeyi değiştirebilir. Deniz çayırlarında büyüyebilir ve yaprak bıçaklarını ağırlaştırabilir. Tortudaki cumacean , harpacticoid kopepod ve ostracod popülasyonunda bir azalma ve tüplerde amfipod , midye ve diğer tüplü kurt türlerinde artış olabilir . Tüplü kurtlar, bakterileri biyolojik olarak biriktirebilir ve denizdeki bakteri ortamı üzerinde derin bir etkiye sahiptir. Mikroplar tüplü kurdun içinde birikir ve dokularında çevredeki suya göre çok daha yüksek konsantrasyonlarda bulunur ve bu da tüplü kurdun bir biyo indikatör olarak kullanılabileceği anlamına gelir . Vibrio spp'yi filtrelemede etkilidir . Balık ve kabuklu deniz hayvanları için patojen olan ve insanlarda gıda kaynaklı hastalıklara neden olabilen bakteriler. Ayrıca kanalizasyon çıkışlarının yakınındaki kirli suyun iyileştirilmesi için de potansiyel olarak kullanılabilir .
SOKAR BALIĞI – DUSKY SPİNEFOOT - Gölgeli dikenayak Siganus Luridus (Rüppell 1829) Tavşan balığı ,Çarpan , Çırpan adıyla da bilinir.İlk kez 1829'da Alman zoolog ve botanikçi Eduard Rüppell (1794-1884) tarafından tanımlandı. Sokarlar, esmer (Siganus luridus) ve beyaz (Siganus rivulatus) sokar diye de bilinir. Beyaz ve esmer renkleri, sokarların gri-yeşilden açık kahverengi-sarıya varan sırtlarındaki desenlerini tarif eder: Sokar adı ise potansiyel avcılardan korunmak için zehirli dikenlerden oluşan arka yüzgeçlerinden gelir. Kızıldeniz ve Doğu Afrika'dan batı Hint Okyanusu'ndaki adalara. Süveyş Kanalı üzerinden Akdeniz'e göç eden Subtropikal bir balık türü Kızıldeniz balığı olan bu balık Süveyş kanalı göçüyle Akdeniz’e yayılır. Akdeniz bölgesinde bulunan bir balıktır. Siganidae familyasına ait bir Tavşan balığı olan sokar balığı, denizlerde sahil kesiminde yaşam sürer. Boyları yaklaşık 20 cm kadardır. Ancak 30 cm boyda olanları da görülmüştür. Yüzgeç dikenleri zehir içerir. Yemeklik bir balık olarak kabul edilir. Akdeniz ve Ege'de bulunur. Tüketim Boyları: 20 - 25 cm’dir. Süveyş Kanalı üzerinden giriş yaparak uzunca bir yolculuk yapar. Kendisi bir kaya balığı türü olan Sokar balığı, Antalya'da Fethiye ve Kaş'ta; ayrıca Kıbrıs sularında kendisini gösterir. Sokar balığı deniz suyu sıcaklığının 24 ila 29 °C arasında olduğu Nisan ayında ve Haziran'dan Ağustos'a kadar yumurtlar, yumurtalar ve larvalar planktoniktir. Larvalar yüzeye yakın kalarak 3 günlükten itibaren fitoplankton ve zooplanktonla beslenirler. Yetişkinler gündüzleri aktif olan, karanlık saatlerde boşluklarda saklanan otçulladır çeşitli bentik alglerle beslenir. Bu tür, yüzgeçlerinin dikenlerinde zehir üretir. Bir türdeşin zehri üzerine yapılan bir çalışmada Sokar balığının zehrinin taş balığı zehrine benzer olduğu görülmüştür . Vücudunun etrafındaki bir dizi zehirli dikenle potansiyel bir tehdit algıladığında dikiliyor. Sokar balığının tüm vücudu dikenlerle kaplıdır. İlk sırt yüzgecinde 13 adet, anüs yüzgecinde 3 adet, karın yüzgecinde de 1 adet diken bulunur. Bunlar oldukça zehirlidir. Gövdesi koni biçiminde olan balığın kafası oldukça iridir ve eğri bir yapısı vardır. Baş kısmı da dikenlerle kaplıdır. Sokar balığı denizlerde diplerde yaşam sürer. Gözleri yukarıda kafasının üzerine yerleşmiştir. Ağzı oldukça geniştir ve kenarları aşağıya doğru eğimlidir. Alt çene kısmı üst çenesine göre dışa doğru çıkık durumdadır. Alt ve üst çenesinde kesici dişleri yoktur. SPİNEFOOT Sokar balığının derisi oldukça serttir. Üzerin koyu kahverengi renkte, yan kısımları alacalı kahverengi, kırmızı tonlarında, karın kısmı beyaz, turuncu renkte olur. Balığın pulları derisine yapışık vaziyettedir. Bulunduğu ortama göre renk değiştirebilir. Sokar balığı genellikle deniz kurtları, küçük balıklar ve yavrularla beslenirler. Üreme dönemleri yaz aylarıdır. Dişi sokar balığı bu dönemde 3000 kadar yumurta döker. Bunları genellikle kuytu yerlere döktüğünden, yavruların yaşama olasılığı yüksek olur. Eğer bu balığın dikenleri oltaya ya da ağa takılırsa, oldukça dikkatli bir şekilde çıkarılmalıdır. Çok kolay ölen bir balık olmadığından hareketsiz durmasına aldanmamak gerekir. Çünkü bir anda harekete geçerek dikenleriyle çarpabilir. Eğer dikenlerinden birine maruz kalınırsa, hemen batan yere amonyak sürülmelidir. Bölgede çok kısa süre içinde şişme olur, ağrıyla birlikte his kaybı meydana gelir. Sokar balığı, kurulan balık tuzakları , ağları ve sahil gırgırları kullanılarak yakalanır ve av, taze balık olarak satılır. Akdeniz'de balıkçılık için önemli bir tür haline gelmiştir. Aynı zamanda sokar balığının eti de oldukça lezzetli ve beyaz renklidir. Yemekte daha çok kızartması tercih edilir. Kızartılan Sokar balıkları sarımsak, limon ve unla yapılan sosla tavada tekrar hafiften pişirilirse harika olur.
( ZOANTHARİA ) SARI KÜME ANEMONU - Parazoanthus axinellae (Schmidt, 1862) ZOANTHİD CORAL - Sarı kabuklu anemon Denizde çiçeğe benzeyen pek çok hayvan türü bulunur ve bunların grupları geniş alanları kaplayarak, tıpkı günümüz Akdeniz'deki anemonları gibi, özgün su altı bahçeleri oluşturur. Bu yüzden onlara "çiçek hayvanları" deniyor ama çiçek değiller, sapsız hayvanlar, yani hareket edemiyorlar zemine sabit olarak yaşıyorlar. Bu hayvanlar çeşitli farklı koloniler ve çok sayıda farklı renklerde yada bireysel polipler olarak da bulunabilirler . "Zoanthid" terimi, Zoantharia takımındaki tüm hayvanları ifade eder. Zoanthidler, yapılarını oluşturmaya yardımcı olmak için dokularına kum ve diğer küçük malzeme parçalarını dahil etme özellikleriyle diğer koloni ve yumuşak mercanlardan ayırt edilebilirler. Hayvanların yiyecek aramak için hareket edebilmesi gereken kara veya hava ortamının aksine, denizde su onlara ihtiyaç duydukları her şeyi getirir. Ağızlarını çevreleyen ve onlara tipik papatya görünümünü veren dokunaçları, kendilerini beslemek için kullandıkları algleri, plankton ve partikülleri yakalayarak bazen de fotosentezle beslenirler. Fotosentez beslenmelerine yardımcı olsa da planktonları ve partikülleri aktif olarak yakalayamayan türler tek başına fotosentez yoluyla yaşayamaz. Zoanthidea, vücutlarında mikroskobik, tek hücreli algleri barındırır. Algler güneş ışığından besin üretmek için fotosenteze tabi tutulur. Üretilen yiyecek, konakçıyla paylaşılır ve bunun karşılığında alglere barınak ve mineraller sağlanır ve simbiyotik bir yaşam sürdürülür. Yaygın olarak sarı küme anemonu olarak bilinen Parazoanthus axinellae Avrupa'nın güney Atlantik kıyılarında ve Akdeniz'de bulunan bir zoanthid mercanıdır . Zoanthidler, farklı bir iç anatomiye sahip olmaları ve bireysel hayvanların (poliplerin) koenkim adı verilen ortak bir doku ile bağlandığı gerçek koloniler oluşturmaları nedeniyle gerçek deniz anemonlarından farklıdır. Türün rengi sarı veya turuncudur ve her polipin iki halka halinde dizilmiş yirmi dört ila otuz altı dokunaçları vardır. Poliplerin çapı 5 mm. ve yüksekliği 20 mm.dir . Küçük koloniler halinde sürekli bir doku tabakası olan koenkim ile birbirine bağlanırlar . Bu türde bazen her koloninin tabanında kalın sarı süngerimsi doku kütleleri bulunur. Parazoanthus axinellae, ılıman doğu Atlantik Okyanusu ve Akdeniz'de bulunur. Kayalık yüzeylerde 23 ila 45 metre arasındaki derinliklerde görülmektedir. Akdeniz'de Parazoanthus axinellae sıklıkla yumuşak mercan Alcyonium acaule ile birlikte yoğun kümelenmeler oluşturur . Bu biyolojik çeşitliliğe sahip habitatlardaki diğer organizmalar arasında süngerler, cnidarians, bryozoanlar ve gömlekliler gibi süspansiyonla beslenenler yer alır ve kaya, mercan algleriyle kaplanmıştır. Parazoanthus axinellae kolonileri bazen birbirine yakın fakat ayrı iki koloni oluşturacak şekilde bölünür ve birbirine yakın büyüyen koloniler ara sıra birleşir.
TOMBİK - GOBENE BALIKLARI - Auxis rochei (Risso, 1810) – Bullet Tuna Hızlı bir avlanma yetisine sahip olan bu balıklar Mermi veya Kurşun ton balığı olarak ta adlandırılır. Mermi ton balığı , Auxis rochei , Scombridae familyasından bir ton balığı türüdür ve Akdeniz de dahil olmak üzere tropik okyanuslarda, 50 m. derinliğe kadar açık yüzey sularında küresel olarak bulunur. Maksimum uzunluğu 50 cm’dir . Bazen kurşun uskumru olarak da adlandırılan mermi (kurşun) ton balığı, nispeten küçük ve ince bir ton balığıdır. Anal ve pektoral yüzgeçler gibi nispeten küçük olan ikinci sırt yüzgecinden geniş bir şekilde ayrılmış üçgen bir birinci sırt yüzgeci vardır . Vücudun göğüs bölgesinin çevresinde küçük pullardan oluşan küçük bir korse vardır . Mermi ton balıklarının arka tarafı mavi-siyahtır, arka gövdenin üst kısmında zig-zag koyu desenler vardır ve alt kısmı gümüş renklidir. Yüzgeçler koyu gridir. Sırt yüzgeçleri arasında büyük mesafe bulunur. Bu özelliği gobene balığının kolayca tanınmasına olanak verir. Kafanın arkası ve göğüs yüzgeci etrafı, geniş ve kalın pullarla korse gibi örülmüştür. Vücudun diğer kısımları pulsuzdur. Sırtın arkası düzensiz lekeli ve çizgilidir. Göğüs ve karın yüzgeci pembe ve iç yüzeyleri siyah renklidir. Sırtı mavimsi, kafa daima siyah renklidir. Sırtında ve yanlarında üst tarafında düzensiz eğri koyu çizgiler bulunur. Maksimum 50 cm boyunda olanlarına rastlanmakla beraber genellikle 20-40 cm arasındadır. ÜREME DÖNEMİ : Mayıs, Haziran, Temmuz Küçük balıklar, kalamar , planktonik kabuklular ve stomatopod larvalarıyla beslenirler . Doğurganlık, balığın büyüklüğüne göre yumurtlama başına 31.000 ila 103.000 yumurta arasında değişmektedir. Ton balıklarının yaptığı gibi, okyanuslar içinde genellikle yumurtlama ve farklı beslenme alanları arasında göç ederler. Göçler döngüsel ve öngörülebilir olmalı ve 100 km'den fazla mesafeyi kapsamalıdır. Genellikle sürü halinde yaşayan bir tür. Larvaları, incelenen ton balığı türleri arasında en geniş sıcaklık toleransına sahiptir; en az 21,6 ila 30,5°C arasındadır. Tombik balığı 13,6- 29 derece aralığında ve ortalama 26 derecelik sularda yaşıyor. Atlantik, Hint ve Pasifik: Batı Akdeniz, Doğu Akdeniz, Ege ve Marmara da az miktarda bulunur. TÜKETİM ŞEKLİ : Taze, füme, konserve ve tuzlu olarak tüketilir. Palamut gibi değerlendirilmektedir. Ancak kanlı bir balık olduğundan oldukça taze olmalı ve kanı iyice alınmış olmalıdır. Deniz suyu sıcaklığındaki değişimin avcılık baskısı ve kirlilikle birleşmesi ekonomik olarak tüketilen bazı balıkların azalmasına ve yerlerini yeni türlere bırakmasına neden olabiliyor. Marmara Denizi'ndeki ortalama deniz yüzey suyu sıcaklıklarında iklim değişikliğinin etkisiyle artışlar kaydediliyor. Deniz suyundaki bu değişimin avcılık baskısı ve kirlilikle birleşmesi Marmara Denizinde de palamut'un azalma riski bulunurken, buna çok benzeyen tombik balığının sayısında son dönemde artış görülüyor. Avcılık baskısı nedeniyle zaten popülasyonu azalan palamut'un 7 ila 23,4 derece arasında sıcaklık toleransı bulunuyor ve bu balık türü ortalama 10,7 derecelik suları tercih ediyor. Buna karşın tombik balığı 13,6- 29 derece aralığında ve ortalama 26 derecelik sularda yaşıyor.
AKDENİZ TAŞ MERCANI – Cladocora caespitosa ( Linnaeus , 1767) Stony Coral Yaygın olarak yastık mercanı olarak bilinen Cladocora caespitosa, Hexacorallia alt sınıfının taşlı bir mercanıdır. Bu tür, Akdeniz'deki tek gerçek mercan resifini oluşturur. . Akdeniz ekosisteminde resif oluşturma yeteneğine sahip tek endemik tür olduğu için özel bir öneme sahiptir. Ülkemizde Akdeniz, Ege, Kuzey Ege ve Marmara denizinde gözlemlenmektedir. Nesli tehlike altındaki türler listesinde yer alan mercan türüdür. Polipler krem ve açık kestane rengindedir, yaklaşık 5 mm çapındadır ve Zooxanthella algleriyle simbiyoz halinde yastık şeklinde koloniler oluştururlar. İçinde yaşadıkları kalsiat yapılarını oluşturan kalsiyum karbonat birikintileri üretirler . Çapı 50 cm'ye ulaşan Akdeniz'in en büyük taşlı mercanıdır . Cladocora caespitosa'nın ortalama ömrü yaklaşık 30 yıldır. Bu türün Akdeniz'e özgü olduğu kanıtlanmıştır . Sığ sulardan, birkaç metre derinlikten 60 metre derinlik arasındaki kayalık deniz yataklarında yaygındır. Bu taş mercanlar, birçok canlı grubunu kendi içinde barındırıyor yani endemik Akdeniz'e özgü bir mercan türü. Üreme ,Koloniler tomurcuklanma yoluyla büyür , ancak türler kolonileşmeye uygun deniz yatağındaki plankton benzeri larvaların yerleşmesiyle yayılır Cladocora caespitosa, çoğunlukla Akdeniz'deki sıcak hava dalgası gibi iklim değişikliği olaylarının neden olduğu toplu ölümlere dayanan IUCN kırmızı listesi kapsamında nesli tükenmekte olan olarak sınıflandırılmaktadır, bu mercanlar yasa dışı balıkçılık faaliyetleri, bilinçsiz avlanma ve çapa atımı nedeniyle de zarar görmektedir.
DENİZ HIYARI – Sea Cucumber - SYNAPTULA RECİPROCANS (Forsskal 1775) İndo - Pasifik kökenli bir denizhıyarı türü olan Synaptula reciprocans (Forskål,1775), Süveyş kanalı yolu ile Akdeniz'e giriş yapmış Synaptidae familyasındaki derisi dikenlilerin bir Kızıldeniz göçmeni türüdür. Vücut rengi koyu kahverengi ve tonlarında. Silindirik vücut yapısı olan bu canlının boy uzunluğu 15-20 cm’den 50 cm’ye kadar olabilir. Bu tür hem et hem de ot ile beslenen hepçil canlılardandır . Eşeyli üremeye sahiptirler . Vücutları iki taraflı simetrik ve çok hücreli yapıya sahiptir. Ekosistem mühendisliği yapan yüzey değiştirici ve hareketli kazıcıdırlar, Akdeniz ve Egede 0-20 metre derinliğe kadar olan derinliklerde yaşarlar. Doğal ortamları denizdir, zeminde sürünerek hareket ederler. Deniz çayırları, kumluk ve yumuşak zeminli yerlerde yaşarlar. Ağız kısmındaki dokunaçlarla zeminde buldukları organik tortu ve algleri yiyerek beslenirler. Toksik tehlikesi bilinmemektedir.
TUNİKAT (Ampul deniz fışkırtması - fiskiyesi) Clavelina Lepadiformis Tulumlular ya da Kuyruğu kordalılar, boyları 2–3 cm olan, kutuplardan ekvatora kadar denizlerin çeşitli derinliklerinde bulunan hayvanlardır. Yalnız larva döneminde notokorda bulunur ve kuyruk bölümündedir. Bu yüzden kuyruğu kordalılar olarak adlandırılırlar. (Ampul deniz fışkırmasının-fıskiyesi) ortak adı olan Clavelina Lepadiformis , Bilimsel adı; Clavelina Lepadiformis ( Müller , 1776) Tunicata Ampul Tunikat, Clavelina Lepadiformis , güney Norveç'ten Akdeniz ve Ege'ye kadar uzanan Avrupa'ya özgü bir türdür. Azor Adaları, Güney Afrika, Güney Kore ve ABD'nin Doğu kıyısında da görülmektedir . Tunicat türünün alt şubesinin bir üyesi olan omurgasız bir hayvandır . Clavelina Lepadiformis, tunikatlar ya da tulumlular olarak bilinen, zaman zaman sea squirts (deniz fıskiyesi) olarak adlandırılan grubun bir üyesidir. Küçük şişeler anlamına gelen Clavelina cinsinin bilinen 47 türünden biridir. Vücutlarının şeffaf tulum benzeri bir manto ile kaplı olmasından ötürü bu şekilde isimlendirilmişlerdir. Tulum şeklindeki gövdeleri alım ve atım sifonu denilen iki sifondan oluşur . Bu şekilde vücut içine alınan sudan dolaşım sistemi için gerekli olan nutrient (besleyici maddeler) alındıktan sonra kalan su dışarı atılır. . Suyla dolu, kese benzeri gövde yapısına ve içinden suyu alıp dışarı attıkları sifon adı verilen iki boru şeklinde açıklığa sahip deniz filtresidirler. Solunum ve beslenmeleri sırasında sifondan içeri alınan suyu filtreleyerek sifondan dışarı atarlar. . Suyu süzerek sudaki fitoplankton, mikroskobik organizmalar ve organik maddelerle beslenir . Bir kaya gibi sert bir zemine tutunarak yaşarlar. Suyu süzerek beslenirler. Tunikat bir kaç bireyden bin bireye kadar olabilen koloniler oluşturarak yaşar. Oluşturdukları şekil dış görünüş itibariyle buket yapısındadır. 1-2 cm boyuna ulaşabilirler. Boydan boya her bir birey yaklaşık 15 mm genişliğindedir. Vücutlarının büyük bir kısmı şeffaftır. Beyaz-turuncu tonlarında bir gövde ve gövde ucunda yuvarlak sifon açıklığı olarak tabir edilen kısım kırmızımsı ya da morumsu genellikle süngerlere ya da mercanlara tutunarak büyür. Bu nedenle genellikle resifleri yaşam alanı olarak tercih ettiği söylenebilir. 35 metreye kadar olan derinliklerde dağılım gösterirler. Ampul Tunikat, Clavelina Lepadiformis, 2 cm kadar büyüyen bir deniz fıskiyesidir. Bu şeffaf hayvan grupları tabana yuvarlak sapları ile tutunur. Yumurta ve larvaların rengi değişiktir ve atriyal boşlukta görülebilir. Akdeniz ve Ege’de yumurtalar ve embriyolar çoğunlukla sarımsı beyaz ve bazen pembedir. Bununla birlikte Kuzeybatı Avrupa'nın diğer bölgelerinde kırmızı da olabilirler. Tomurcuklanarak çoğalır ve koloniler haline gelir . Dünya okyanuslarında çoğunlukla sığ sularda yaşayan yaklaşık 3.000 tür tunikat türü bulunmaktadır. En kalabalık grup ascidians'tır ; 200 m'den daha derinliklerde bunlardan 100'den az tür bulunur. Bazıları deniz yatağına bağlı sabit bir yaşam sürdüren yalnız hayvanlardır , ancak diğerleri sömürgecidir ve birkaçı da pelajiktir . Bazıları bir sap tarafından desteklenir, ancak çoğu doğrudan kaya, kabuk, mercan, deniz yosunu, mangrov kökü, iskele, kazık veya gemi gövdesi olabilen bir alt tabakaya bağlanır. Çeşitli katı veya yarı saydam renklerde bulunurlar ve tohumlara, üzümlere, şeftalilere, fıçılara veya şişelere benzeyebilirler.
ŞEMSİYELİ SARI SALYANGOZ Bilimsel adı ,TYLODİNA PERVERSA (Gmelin1791) Yellow Umbrella Tylodina Altın sünger deniz salyangozu veya Sarı tüp sünger deniz salyangozu adıyla da bilinir. Deniz salyangozunun evrimsel değişiminde, yumuşakçanın kabuğunun kademeli olarak kaybolduğu noktaya kadar, yüksek mertebeden tüm türlerin yetişkinlerinde, Nudibranchia'da tamamen yok olduğu gözlemlenmiştir ,bununla birlikte, daha ilkel takımlar, ister hayvanın korunmak için tamamen içine çekilebileceği bir kabuk, hatta bazı durumlarda kabuğun tamamen kaybolmuş olması gibi, geniş bir kabuk çeşitliliği sergileyen üyelere sahiptir. Bununla birlikte şemsiyeli sarı salyangoz( Umbraculoidea) takımı çok az sayıda tür içerir, yalnızca sırt kısmında karakteristik bir dış deniz salyangozu benzeri kabuk taşıyan üyelere sahiptir, yani sahte deniz salyangozu türüdür. Tylodinidae ailesinden bir deniz opisthobranch gastropod yumuşakçasıdır . Bu opistthus, kalsiyum karbonattan ziyade esas olarak proteinden oluşan deniz salyangozu benzeri tüm sırtını kaplayan bir kabuğa sahiptir. Bu kabuk çok kireçli değildir ve genellikle pul pul organik bir örtü ile kaplıdır.Kabuğun üzerinde kahverengimsi radyal oluklar ve eş merkezli büyüme olukları vardır.Bu oluklar tepe noktasına ulaşmaz. Başta bir çift uzun boynuz bulunur . 1791 yılında Gmelin tarafından tanımlanmıştır . Bu tür Akdeniz ,Ege ve Avrupa Atlantik'in bazı bölgelerinde bulunur. Genellikle uzunluğu 40 mm 'yi geçmeyen koyu sarı renkli opisthobranch. uzunluğunda. Kabuk koniktir ve tepesi hafifçe arkaya doğru eğimlidir. Üzerinde yaşadığı sarı tüp sünger Aplysina aerophoba ile beslenir ve aynı renk oldukları için fark edilmez. Süngerler ve siyanobakterilerle beslenir. Bir heterodal yumuşakça olan Tylodina perversa sarı rengini uranidin'den alır. Uranidin , sünger gövdesinde süngerlere sarıdan turuncuya bir renk veren bir pigmenttir .( Sarı safran rengi). Yumuşakça, bu pigmenti üzerinde yaşadığı ve beslendiği sarı tüp süngerlerden( Aplysina aerophoba'dan) alır. Her iki hayvan da aynı renge sahip olduğundan, fark edilmez. İnce ve düz kahverengi bir kabuğa sahiptir. Arkadan bakıldığında hayvanın kabuğunun altında ve vücudunun sağ arka kısmında bulunan aynı canlı sarı renkte tüy şeklinde bir solungaç (solunum organı) vardır. Tam olarak opisthobranchio, arka kısımdaki solungaç anlamına gelir. Özellikle çok sığ derinliklerde bulunan sarı tüp süngerlerinin üzerinde(Aplysina aerophoba ( Verongia ) oldukça yaygın bir tür. Ayrıca kırmızı alglerde. 5-10 metre derinlikte yaşamaktadır. Saklandığı yer kendi besinidir, Süngerin en yüksek konsantrasyonda siyanofisin (yeşil alg) bulunduğu alanlarda beslenir. Suya sperm ve yumurta salgılayan hermafrodit (aynı bireyde iki cinsiyet)vardır.
Denizkulağı - ABALONE - Haliotis tuberculata ( Linnaeus 1758 ) Denizkulağı, bir deniz yumuşakçası. Kabuk, kulak şeklinde yassı ve az spirallidir. İç yüzeyi sedef tabakası ile örtülmüştür. Kabuk ağzı çok büyüktür. Sol tarafında ise bir sıra halinde dizilmiş delikler bulunur. Bilimsel adı: Haliotis Üst sınıf: Haliotididae Denizkulağı ailesi olan Haliotidae familyasından bir deniz karından bacaklı (Gastropoda) yumuşakçası olan bir deniz salyangozu türüdür. 4-7 cm uzunluğunda, kabuk bir deniz salyangozunu andırıyor, düz yarı küresel oval, özellikle alttan bakıldığında bir kulağı andırıyor. Kabuğun üst kenarında 5-10 adet küçük delik vardır. Hayvanın ince dokunaçlarla çevrili büyük, etli bir ayağı vardır ve bir kapakçığı yoktur. Kısa saplarda büyük gözleri ve bir çift uzun dokunaçları vardır. Kabuğun içi parlak ve inci gibidir, dış yüzeyi kekamoz kabuklanmalarla iyi kamufle olmasını sağlar ve dalıcılar tarafından seçilmesi zorlaşır. Küçük olanlar , kayaların ve molozların altında görülür. Ilıman iklimde yaşayan türler, tropikal türlerden çok daha fazla büyür ve kabukları için hasat edilir, deniz kabuklarından yapılan hediyelik eşyalarda kullanılır. Asya'da eti tüketilir. Hayvanın gıda ticaretindeki ekonomik değeri nedeniyle, daha küçük tropikal türler bile aşırı toplama tehdidi altındadır. Deniz kulağının genel olarak sayıca azaldığını ve tüm dünyada korunması gerektiğine ihtiyaç olduğunu gösteriyor. Deniz kulağı kabukları alçak, açık, sarmal bir yapıya sahiptir ve kabuğun dış kenarına yakın bir sıra halinde birkaç açık solunum gözeneklerine sahiptir. Kabuğun kalın iç tabakası , birçok deniz kulağı türünde oldukça yanardöner olan ve bir dizi güçlü, değişken renge neden olan sedeften oluşur. Kabuğun dışı çizgili ve donuktur. Kabuğun rengi, türden türe çok değişkendir ve bu, hayvanın diyetini yansıtabilir. Kabuğun içini kaplayan yanardöner sedefin rengi gümüşi beyazdan pembeye, kırmızıya ve yeşil-kırmızıya, koyu maviye, yeşilden mora kadar değişir. Deniz kulağının kabuğu dış bükeydir , yuvarlaktan oval şekle kadardır ve oldukça kemerli veya çok düzleştirilmiş olabilir. Türlerin çoğunun kabuğu kulak şeklindedir, Vücut sarmalı olarak bilinen son sarmal, auriform'dur , yani kabuğun bir kulağa benzediği anlamına gelir ve "kulak kabuğu" ortak adının ortaya çıkmasına neden olur. Kabuktaki bir manto yarığı, kabukta, cinsin özelliği olan (tremata olarak bilinen) deliklerin sıralandığı bir oluğu etkiler. Bu delikler, solungaçlardan suyu tahliye etmek ve sperm ve yumurtaları su sütununa bırakmak için solunum delikleridir. Kabuk büyüdükçe oluşan 8 ile 38 delikten oluşan bu seri, ön kenar boşluğuna yakındır. Sadece küçük bir sayı genellikle açıktır. Kabuk büyüdükçe ve yeni delikler oluştukça eski delikler kademeli olarak kapatılır. Bu nedenle, delik (tremata) sayısı türler için karakteristik değildir. Her türün anatomik yapısında 4 ile10 arasında bir dizi açık deliği vardır. Bu sayı sabit değildir ve bir tür içinde ve popülasyonlar arasında değişebilir. Kabuğun açıklığı çok geniş ve sedeflidir . Hayvan saçaklı baş lobları gösterir. Yan loblar da yivli ve yuvarlaktır . Yuvarlak ayak Radula çok büyüktür. Radula küçük medyan dişlere sahiptir. İlk dördü çok büyük olan dişli kancalı yaklaşık 70 ayak mevcuttur . Yumuşak gövde, kıkırdak yapılı kasın etrafına sarılır ve kabuğun iç duvarının ortasındadır. Solungaçlar simetriktir ve her ikisi de iyi gelişmiştir. Yetişkinler otçuldur ve makro algler üzerinde beslenirler , kırmızı veya kahverengi algleri tercih ederler. Ağırlık olarak, hayvanın yaklaşık üçte biri et, üçte biri sakatat ve diğer üçte biri kabuktur. Kabuğun yapısı ve özellikleri : Deniz kulağının kabuğu son derece güçlüdür ve tuğla gibi üst üste dizilmiş mikroskobik kalsiyum karbonat karolardan yapılmıştır. Fayans katmanları arasında yapışkan bir protein maddesi bulunur. Deniz kulağı kabuğuna vurulduğunda, kiremitler parçalanmak yerine kayar ve protein, darbenin enerjisini emmek için esner. Dünyanın dört bir yanındaki malzeme bilimcileri, vücut zırhı gibi daha güçlü seramik ürünleri anlamak için bu kiremitli yapıyı inceliyorlar . Deniz kulağı kabuğunun öğütülmesi ve kesilmesi sonucu oluşan toz tehlikelidir; insanları bu parçacıkları solumaktan korumak için uygun önlemler alınmalıdır. Haliotis cinsi içinde tanınan türlerin sayısı zaman içinde dalgalanmıştır ve başvurulan kaynağa bağlıdır. Tanınan türlerin sayısı 30 ile 130 arasında değişmektedir, deniz kulağının çoğunluğu koruma statüsü için değerlendirilmemiştir.
Daha Fazlası
by SAKI UGURLU, 10.0 out of 10 based on 1 rating

İlgili Konular

TCG MURAT REİS(S- 336) & USS RAZORBACK (SS 394) SUBMARİNE by SAKİ UĞURLU
S.S DİMİTRİOS M.(Pamuk Batığı1948 - 1968) KAŞ/TURKEY by SAKİ UĞURLU
MAVİ UYGARLIK by Selçuk Kızılkayak
PİNA Tarlası (PİNNA NOBİLİS) by SAKİ UĞURLU
13th CMAS WORLD UNDERWATER PHOTOGRAPHY CHAMPIONSHIP - Bodrum/TURKEY (Teaser) by SAKİ UĞURLU
NAMIK EKİN - UNDERWATER WEIGHT LIFTING (Su altında Ağırlık kaldırma)by SAKİ UĞURLU
GÜMÜŞ BALIKLARI (Atherina) by SAKİ UĞURLU
ÇANAKKALE SAVAŞ BATIKLARI 1915 Gallipoli ( Derinlerdeki Tarihin Not Defteri ) by SAKİ UĞURLU

İlk yorum yapan olun

Bir yanıt bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*