by SAKI UGURLU

31 Mayıs 2023 admin by Saki Uğurlu 0

images

PAPAZ BALIĞI - Chromis chromis (Linnaeus, 1758) DAMSEL FİSH
Chromis chromis , Akdeniz chromis'i veya Damselfish , Doğu Atlantik ve Akdeniz'den Pomacentridae familyasına ait ışın yüzgeçli balıkların küçük bir türüdür.
Chromis chromis, belirgin şekilde büyük bir göze sahip oval ve yanlardan basık bir gövdeye sahiptir. Ağzı güçlü bir şekilde çıkıntılıdır, gözün merkezinin altına kadar uzanır ve çenelerde 3 sıra halinde dizilmiş küçük köpek dişi benzeri dişleri vardır. Ön solungaç kemiği 30 ince solungaç tırmığına sahiptir. Sırt yüzgecinde 13-14 diken ve 10-11 yumuşak ışın, anal yüzgeçte ise 11 diken ve 10-12 yumuşak ışın bulunur. Vücudu, baş da dahil olmak üzere büyük pullarla kaplıdır ve yanal çizgi boyunca 24-30 pul vardır . En genç balıklar parlak yanardöner mavi renktedir; daha yaşlı gençlerin sırt ve anal yüzgeçleri maviyle çizilmiş mavi çizgileri vardır, yetişkinler ise koyu kahverengidir, her pulun merkezi daha soluk altın kahverengi veya gri kaşlıdır ve kuyruk yüzgecinin kenarı özellikle çatalın ortasında herhangi bir renkten yoksundur. Tek bir çift burun deliği vardır.
Uzunluğu 25 cm. ye kadar büyüyebilir, yaygın uzunluğu ise 13 cm.dir
Chromis chromis , Portekiz'den Angola'ya kadar , Makronezya Adaları ve Gine Körfezi Adaları dahil olmak üzere Karadeniz , Marmara, Ege ,Akdeniz ve doğu Atlantik'te bulunur.
Kıyı şeridinde, çoğunlukla 2 - 40 m. derinlikteki kayalık alanlarda, kayalık resiflerin üstünde veya yakınında ve deniz çayırlarının üzerinde orta suda küçük sürüler halinde yaşar.
Bu balıkların beslenmesi plankton ve diğer balıkların yavrularına dayanmaktadır. Bentik omurgasızlar da diyetlerinin bir parçasıdır.
Küçük zooplankton ve bentik alglerle beslenir . Başlıca besin bileşenleri kopepodlar , apendicularia , kladocera , gastropod larvaları, çift kabuklu larvaları, balık yumurtaları ve balık larvalarıdır.
Yumurtlama yere bağlıdır, erkeklerin yuva yapması ve üreme mevsimi boyunca renk değişikliğine uğramasıdır. Vücudu arka tarafta mavimsi veya canlı soluk menekşe bir renk alır. Erkek, bölgesindeki kaya yüzeyini iyice temizler. Daha sonra bir dişinin dikkatini çekmeye çalışır. Üreme yaz aylarında gerçekleşir. Erkek ve dişiler çiftleşme ve kur yapma davranışında bulunur ve yumurtalar kayalık, bazen kumlu zeminlerde oluşturulan bir yuvaya bırakılır. Yumurtaları ve yuvayı erkek hemcinslerine karşı korur. Dişi çiftleşmeden sonra üç gün kadar erkekle kalır sonra yuvadan ayrılır ve erkek yumurtalarla ilgilenir. Doğan yavrular yalnızdır.
Ekonomik ticari bir değeri yoktur. Yem balığı olarak da kullanılır.

FIRÇA SÜNGERİ
Fırça Sünger , Mum sünger olarakta bilinir Ciocalypta penicillus Bowerbank, 1862 - Cored chimney sponge
Dünyada yaşam alanları, Maldivler , Adriyatik Denizi (Akdeniz) , Avustralya , Azor Adaları , Avrupa Kıyıları , Hawaii , Hint Okyanusu , Endonezya , İrlanda , Portekiz , Kızıldeniz , Güney Atlantik , Güney Afrika , Britanya Adaları ,Akdeniz , Batı Afrika
18 - 20 metre deniz derinliği yaşam alanlarıdır. 5 cm - 10 cm uzunluğunda mum biçimindedir, bu yüzden mum süngeri olarak da bilinir. 5°C - 27°C ılıman sularda yaşarlar .Toksik tehlikesinin olup olmadığı bilinmemektedir Ciocalypta penicillus genellikle temiz kum veya çakılla kaplı, bazen de daha fazla siltli tortuyla kaplı, yukarı bakan kaya yüzeylerine tutunmuş olarak bulunur.
Mum süngeri, Ciocalypta penicillus'un Bu süngerin formu çok karakteristiktir; kum veya çakıl içine gömülmüş, içinden büyük konik sadece 5 cm-10 cm yüksekliğindeki sarı parmaklar görülür, çünkü engebeli tabanda kayalık resifler ve kanallardaki çatlakların tabanındaki kumun altına gömülüdürler. Düz veya hafif bükülmüş parmaklar uzunlamasına olukludur.Parmaklara dokununca duvarları kalın ve sağlamdır ve pürüzlü bir dokuya sahiptir. Bu sünger kaya ve tortu ara yüzeyinde oluşur. Denizin kadifemsi sert ve kolayca kırılabilen dikitleridir .
Süngerlerin çoğu sudaki yiyecek parçacıklarını süzerek, filtre ederek beslenirler. Ağız olmadan nasıl başarılabilir? Bunu Porifera denilen - 'gözenek taşıyıcısı'.sağlar. Esasen, süngerin yüzeyindeki gözeneklere bağlı iç odacıklarda bulunan koanosit adı verilen hücreler, dış gözeneklerden (ostia) suyu çeken kırbaç benzeri kıllara sahiptir. Bu hücreler yiyeceği yakalar ve esasen sindirim, salgılama, boşaltım, üreme ve savunma ile ilgilenen diğer hücrelere 'paketi iletir'. Bu arada, su yoluna devam eder, koanosit odasından pompalanır ve oskül adı verilen büyük deliklerinden dışarı atılır.
Süngerler denizde çevresel nöbetçiler olarak önemli bir rol oynarlar. Sedimantasyon çok yüksekse veya su çok kirliyse, kaybolurlar. Bazıları ayrıca halka şeklindeki büyüme halkalarında iklim değişikliği bilgisini taşır.
Süngerin tanımlanmasında yüzeyinin pürüzsüz, dikenli, engebeli veya tüylü olabileceğini, dokusunun ise kırılgan, ufalanan, elastik, etli, taşlı veya hatta odunsu olabileceğini görürsünüz. Ayrıca, rengi oldukça değişken olabilir.

BERBER BALIKLARI Anthias anthias (Linnaeus 1758) Barber Fish
Anthias anthias ilk olarak 1758 yılında Carolus Linnaeus tarafından tanımlanmıştır.
Anthias anthias , kırlangıç kuyruklu deniz levreği veya deniz japon balığı . (Anthiadidae) Hani ailesinden bir deniz ışın yüzgeçli balık türüdür . Sıcak ve ılıman denizlerde kaya kovuklarında, çakıl ve çamurlu bölgelerde ve batıklarda yaşar. Doğu Atlantik Okyanusu ve Akdeniz ve Kuzey Ege’de Çanakkale’ye kadar gözlemlenmiştir.
Akdeniz'de sürülerde yaşayan serranidae familyasına ait küçük bir balıktır. Bilimsel adı Anthias anthias'tır ve bazen kızıl kunduz, anthias veya kırlangıç berberi olarak da anılır.
Oval bir şekle sahip olan berber balığı, pembeden turuncuya, sarıdan maviye kadar balıkçıların gözünü hayrete düşüren parlak renkli bir balıktır. Başında üç yatay sarı çizgi vardır.
Anthias anthias , uzun bir gövdeye sahiptir . Sırt yüzgecinde 10 diken vardır, üçüncü diken özellikle uzundur ve 15 yumuşak ışın vardır. Anal yüzgeçte 3 diken ve 7 yumuşak ışın vardır. Göğüs yüzgeçleri karın(pelvik) yüzgeçlerinden daha uzundur . Kuyruk yüzgeci asimetrik, sivri loblara sahiptir ve alt lobu üst lobdan daha uzundur. 36-39 puldan oluşan tam bir yanal çizgiye sahiptir, pullar büyüktür. Renkleri pembe ile kırmızı arasında değişir ve başın yanında 3 sarı çizgi vardır. Sıklıkla sırt boyunca kahverengi lekeler gösterebilirler karın( Pelvik) yüzgeçleri sarı renktedir ancak üreme sırasında erkeklerinki kırmızıya döner. Maksimum 27 cm. uzunluğa ulaşabilirler ancak genellikle 12-18 cm. civarındadırlar.
Anthias anthias, Doğu Atlantik Okyanusu ve Ülkemizde Akdeniz ve Kuzey Ege’ye kadar olan bölgede bulunur. Özellikle Çanakkale boğazındaki derin sudaki tarihi savaş batıkları yaşam alanlarıdır. Karadeniz’de bulunmaz .Doğu Atlantik'te Portekiz'den güneye Angola'ya ve kuzey Namibya'ya kadar görülür. Ayrıca Azorlar , Madeira , Kanarya Adaları ve Yeşil Burun Adaları ve Gine Körfezi'ndeki adalarda da görülür .
Anthias anthias , 15 - 200 metre derinlikte bulunur ve gün boyunca mağaralarda saklanarak kayalar ve mercanlar arasında yaşar. Geceleri zooplankton , küçük kabuklular ve daha küçük balıklarla beslenmek için ortaya çıkar.
Erkek birey dişi bireye göre daha heybetlidir. Anal ve sırt yüzgeçlerinde sarı renkli dikenli ışınlar bulunur. Anthias'ın beş yılı neredeyse geçmeyen kısa bir ömrü vardır. Bu tür protojin bir hermafrodittir , tüm bireyler dişi olarak yumurtadan çıkar. Her erkek öldüğünde, daha büyük dişilerden biri cinsiyetini değiştirir ve erkek olur. Çoğunluğu yaşamları boyunca dişidir ve bu balıkların büyük bir sürüsü bile sadece birkaç erkek içerecektir. Dişinin cinsiyet değiştirmesi yaklaşık iki hafta sürer ve bu sadece üreme ve vücudun diğer işlevlerinde rol oynayan hormonları üreten bezlerde( gonadlarda) değil aynı zamanda renk, boyut ve şekilde de bir değişikliği içerir. Sosyal bir grupta çok fazla erkek varsa, bazı erkekler cinsiyet değişimini tersine çevirebilir ve dişi olabilir.
Etçil balık olan berber, esas olarak solucanlar veya küçük balıklarla beslenir. Ayrıca küçük yavruları da avlayabilir. Bazıları beslenirken diğerleri karides gibi avları güderek, tüm balıkların beslenmesini sağlamak için rollerin tersine döndüğü, işbirlikçi bir şekilde beslendikleri gözlemlenmiştir.
Az bulunduğu için fazla ekonomik değeri yoktur. Denizlere renk güzelliği verir. Anthias anthias deniz akvaryumu ticaretinde kullanılır.

SARPA Balığı – Çitari -Sarpa salpa ( Linnaeus 1758)
Salema porgy ( Sarpa salpa ), Rüya balığı , Salema , İnek çipurası , Karanteen , Salpa , Saupe , Strepie veya GOLDLİNE olarak da bilinir, çipura ve porgie'leri de içeren Sparidae familyasına ait bir deniz ışın yüzgeçli balık türüdür. Tek türe sahip Sarpa cinsindeki tek türdür. Doğu Atlantik Okyanusu, Akdeniz ve güneybatı Hint Okyanusunda bulunur.
Salema porgy, standart uzunluğunun 2,8 katına uyan bir derinliğe sahip, orta derecede ince, düzgün oval bir gövdeye sahiptir. Sırt yüzgeci 11 diken ve 14 -15 yumuşak ışınla desteklenirken, anal yüzgeç 3 diken ve 13- 15 yumuşak ışın içerir. Gözlerin altındaki yanaklarda pullar vardır. Anal yüzgeçin tabanında pullu bir kılıf vardır ancak gözler arasındaki alan, anal yüzgeçin tabanı pulsuzdur . Üst çenede tek sıra çentikli kesici diş benzeri dişler ve alt çenede sivri kesici diş benzeri dişler vardır ve azı dişi benzeri diş yoktur . Vücut gümüşidir ve yanlarda 8 ila 10 yatay altın çizgi vardır ve göğüs yüzgecinin tabanında siyah bir nokta vardır .
Erkekler 15 - 30 cm. uzunluğunda, dişiler 31 - 45 cm. uzunluğundadır. Maksimum boyut 51 cm'dir
Sarpa balığı, yanlardan basık ve pullu görünüşü itibarıyla çipuraya benzeyen bir balıktır. Türkiye’de en çok Ege, Akdeniz ve Marmara Denizi’nde yaşar. Ağırlığı 1 kiloya kadar çıkabilir. Kuvvetli bir çenesi olmasına karşın, dişleri sivri olmadığı için kayalıklardaki yosunlarla ve planktonlarla beslenir. Kolay yakalanan bir balıktır. Yakalandığında da dışkı salgılamasıyla ünlüdür. 'Mevsim çipurası' olarak da anılan balığın eti, çipuranın aksine lezzetsizdir. İlkbahar ve sonbahar aylarında olmak üzere, yılda iki defa üreme yapar.
Eti çok lezzetli olmamasına karşın sarpa balığı, içeriğiyle tam bir vitamin ve mineral deposudur. İçerisinde A, B1, B2, B12 D ve K ve E vitaminlerinin yanı sıra fosfor, iyot, demir ve bolca kalsiyum bulunur. Ayrıca insan vücudunun gereksinim duyduğu çoklu doymamış yağ asitleri açısından da zengindir.
-Vücudun kış aylarında daha fazla ihtiyaç duyduğu A, B1, B2, B12 ve D vitaminlerini içeren sarpa balığı, haftada iki kere tüketildiğinde, nezle başta olmak üzere kış hastalıklarından korunmada, yardımcı olur.
-İçerisindeki kalsiyum ve iyot gibi madensel tuzlar ve vitaminler sayesinde, bedene enerji ve güç verir.
-Protein açısından bir hayli zengindir. İçerisinde karbonhidrat, nişasta ve şeker bulunmadığı için diğer etlere nazaran sindirimi daha kolaydır.
-Ülkemizde yaygın olan kanser, şeker hastalığı, kalp ve damar hastalıkları gibi pek çok hastalığın önlenmesinde etkilidir.
-Gebelikte anneler tarafından kullanıldığında bebeğin beyin ve retina gelişimine katkıda bulunur. Erken doğum riskinin giderilmesine yardımcı
olur.
-Bunama ve Alzheimer hastalıklarının tedavisinde kullanılır.
-Omega 3, A vitamini ve fosfor barındırması sayesinde göz sağlığının korunmasında destekleyicidir.
-Eklem ve kemik sağlığı açısından kalsiyum takviyesi olarak tüketilir.
Sarpa balığı; dolgun, beyaz etli ve yağlı bir balıktır. Küçükleri tava, ızgara ve buğulama yoluyla, irileri ise bütün olarak fırında pişirilebilir. Yahnisi ve çorbası de yapılabilir.
Kafa bölümü yendiğinde, balık sarhoşluğu yaptığı halüsinasyonlara neden olduğu görülmüştür. Tropikal bölgelerde bulunan belirli balık türlerini yemekten kaynaklandığı ve etkilerinin işitsel ve görsel halüsinasyonlar olduğu belirlenmiştir..
Sarpa salpa balığının kafasını asla yemeyin! günlerce halüsinasyon görebilirsiniz. Bu özelliklere sahip alglerle beslendikleri için insanları etkiler. Kızartılması, besin değerinin kaybolmasına neden olur. Suyunu kaybetmeyecek şekilde pişirilmesi önerilir.

AKDENİZ TÜY YILDIZI (Lamarck 1816) Mediterranean Feather Star (Antedon mediterranea)
Akdeniz tüy yıldızı olarak bilinen Antedonidae familyasından sapsız bir krinoid türüdür. Akdeniz'de orta derinliklerde deniz tabanında bulunur. Suyu filtreliyerek beslenir ve uzun tüylü kollarıyla planktonları yakalar.
Yaşam alanları, 1- 420 metre derinliklerdir, Adriyatik Denizi, Akdeniz’in Avrupa kıyıları , Ege ve Marmara yaşam alanlarıdır. Bu video, İstanbul Yassıada’ da kaydedilmiş görüntülerden montajlanmıştır. Boyutları 20cm. kadardır. 15°C - 25°C deniz suyu sıcaklığı yaşam alanlarıdır. Yumurtlama her yıl, döllenme ilkbaharda suda gerçekleşir .
Yaklaşık 80 metreye kadar derinliklerde güçlü akıntıların olduğu alanları tercih eder. Kabuklu algler de dahil olmak üzere algler açısından zengin kayalık veya kumlu deniz tabanlarında veya deniz çayırları (Posidonia oceanica) arasında bulunur. Gün boyunca gizlenir , geceleri açık alanlarda ortaya çıkar. Toplu halde yaşar ve genellikle deniz kamçılarına, alglere veya deniz çayırlarına yapışık durumda bulunur.
Antedon mediterranea'nın, 10 adet kolu ve kolların üzerinde tüylü saçaklar bulunur. Kolların bağlandığı dairesel, küçük, fincan şeklinde olan çanak gövdeye sahiptir. Tehlike hissettiğinde kollar yukarı doğru kalkar, ancak beslenme için uzattığında yaklaşık 10 cm. uzunluktadır. Kollar kırılgandırlar, ancak bir parça kırıldığında kendini yeniler ,yeniden canlanabilir. Deniz tüy yıldızının rengi oldukça değişkendir , beyaz, sarı, turuncu veya kırmızıdan kahverengi ve koyu mora kadar değişkendir.
Antedon mediterranea, Deniz suyunda asılı bulunan plankton , zooplankton ve diğer küçük parçacıkları filtreleyerek beslenir .Yakaladığı yiyeceği mukusla sarıp ayaklar tarafından kollardaki oluklar boyunca aşağı doğru çanak gövdenin üst tarafında bulunan ağza gönderir. Antedon mediterranea, sürünerek, "yüzerek", on kolunu sırayla beşer beşer kaldırıp indirerek veya kol uçlarına yaslanarak ve kendini yukarı çekerek deniz tabanında "yürüyerek" sınırlı bir ölçüde hareket edebilir.

DENİZ CİĞERİ DENİZANASI - Rhizostoma pulmo (Macri 1778) Barrel Jellyfish
Orta derecede zehirli bir denizanası türüdür. Fakat diğer zehirli türler kadar ölümcül değildir. Zehir etkileri olarak ciltte yanma hissi görülebilir. Bunlar insanlar için zehirli (toksik)olduğunu doğrulayan göstergedir. Ancak insanlar için ciddi bir tehdit oluşturmaz. Herhangi bir saldırı durumuyla karşılaşıldığında hemen en yakın sağlık kuruluşlarına baş vurulmalıdır.
Tamamen etçildir ve çoğunlukla zooplankton ve planktonlarla beslenir, bu yüzden iğneleri insanlara zarar veremeyecek kadar zayıftır.
Rhizostoma pulmo , yaygın olarak FIÇI denizanası , ÇÖP veya VARİL kutusu denizanası veya FIRFIR ağızlı denizanası olarak bilinen , Rhizostomatidae familyasından bir scyphomedusa'dır . Altında bir sürü fırfırlı görünümlü dokunaç bulunan büyük, şeffaf, bazen yarı saydam sarı, pembe veya mavi renktedir, mantar biçimli bir çanı vardır. Dokunaçlar bakıldığında bir karnabaharı andırır. Çanın kenarında, kenardaki dokunaçlar yerine menekşe mavisi bir saçak vardır, bu menekşe mavisi saçaklar denizanasının duyu organlarını içerir. Şemsiyenin etrafında tentakül bulunmaz ama altından 8 oral kol uzanır.
Kuzeydoğu Atlantik'te ve Adriyatik , Akdeniz,Ege, Marmara, Karadeniz ve Azak denizinde bulunur .Güney Afrika kıyılarının batısından ve False Bay'den güney Atlantik'e kadar da bilinmektedir. Genellikle yaz sonlarında ve sonbahar başlarında, çiçeklenme olarak bilinen artan popülasyonlarda bulunurlar. Bunun nedeni daha yüksek sıcaklıklar ve rüzgar gibi diğer çevresel faktörlerdir. Genellikle çapı 40 cm'ye kadar büyür, ancak istisnai olarak 150 cm'ye veya daha büyük boyutlara da ulaşabilir.
Boyut: 90 cm'ye kadar genişlikte ve 35 kg'a kadar ağırlıkta olabilir. Normal bir denizanasının ortalama yaşam süresi yaklaşık 12-18 aydır.
Fıçı Denizanası cinsel olarak ürer, yani hem erkek hem de dişi denizanası vardır; birçok denizanası da kendini klonlayabilir. Döllendikten sonra denizanası yumurtaları planulaya (serbestçe yüzen larva aşaması) geçişlerine başlar. Planula daha sonra poliplere (denizanası yaşam döngüsünde hareketsiz/oturmasız aşama) yerleşir; bunlar da bebek denizanası (veya ephyrae) üretir. Bu aşamalardaki ilerleme hem yiyeceğe hem de sıcaklığa bağlıdır. Fıçı Denizanası esaret altında yetiştirilmiştir ve yaşam döngüleri derinlemesine incelenmiştir.
Yetişkinleri Mayıs ve Ekim ayları arasında görülebilir; genellikle Mayıs ve Haziran aylarında sahillere vurmuş halde görülmektedir.
Fıçı Denizanası'nın akciğeri, kalbi, beyni veya dolaşım sistemi yoktur.
Dünyanın en büyük kaplumbağası olan Deri sırtlı kaplumbağanın (Dermochelys coriacea) en sevdiği yiyecektir .
Deri sırtlı deniz kaplumbağası (Dermochelys coriacea), 2 metreye ulaşabilen boyu ve 600 kilograma varabilen ağırlığıyla, yaşayan en büyük deniz kaplumbağasıdır. Son yıllarda Marmara ve Karadeniz’de görülmüştür.

YAZILI HANİ BALIĞI - Çizgili Hanos - Serranus scriba (Linnaeus, 1758)
Yazılı Hani balığı (Hanos) serranidae familyasına mensup olup, yerli bir balık türüdür. Levrek ailesindendir. 15-35 cm boy uzunluğu arasındadırlar. Kaydedilen maksimum balık ölçümü 36 santimetredir 300-500 gr. arasında ağırlıkları değişmektedir. Yazılı Hani balıkları yassı bir vücuda sahiptir. Renkli balıklardır ve esmer, pembe, sarı, parlak kırmızı renkleri arasında çeşitleri vardır. Yırtıcı ve etçil bir balıktır, gözleri iridir. Gözlerinin etrafı çoğunlukla kırmızı renktedir. Genellikle sıcak denizlerin balığı olarak bilinmektedir. Ülkemizde Ege, Marmara, Çanakkale'de bulunur. Yazılı Hani balıkları derin sularda taşlık yerlerde yaşamaktadırlar. Yaz mevsiminde kıyılarda, kış mevsiminde de açık sularda bulunmaktadırlar. Hani balığının yaşadığı yerlerde mercan balıkları da bulunmaktadır. Hani balıkları denizden bir anda yukarı çıkarlarsa hava keseleri şişerek boğazını tıkayarak balığı boğmaktadır. Pulları çok fazla olan hani balığının alt çenesi üst çenesinden uzundur. Hani balığının ağzı da büyük dişleri iridir. Bu balığın üst ve alt çenesinde çok diş olduğu gibi damağında bile küçük dişler bulunmaktadır.
Hani balığı çeşitleri: Yazılı hani, benekli hani, berber balığı ve sarı hanidir. Hani balığının eti lezzetli olarak nitelendirilmektedir. Besin kaynağı bakımından zengin bir balık türüdür.
Yazılı Hani balığı ( Serranus scriba ), Serraninae alt familyasından bir deniz levreği olan deniz ışın yüzgeçli balık türüdür ve Serranidae familyasının bir parçasıdır . Doğu Atlas Okyanusu , Akdeniz Ege ve Karadeniz'de bulunur .
Yazılı Hani yandan basık, uzun bir gövdesi ve sivri bir burnu vardır. Sırt yüzgecinde 10 diken ve 4-16 yumuşak ışın, anal yüzgecinde ise 3 diken ve 7-8 yumuşak ışın bulunur. Kuyruk yüzgeci kesiktir. Boyutuna göre çok büyük bir ağzı vardır, çok sayıda keskin dişi vardır .Genel renk gri, morumsu veya kırmızımsı olabilir, yanlarda 5-7 koyu kahverengi çubuk bulunur. Baş, çok sayıda dar, dalgalı mavi çizgi ve kırmızı lekelerle işaretlenmiştir. Sırt, anal ve kuyruk yüzgeçleri kırmızı noktalarla işaretlenmiştir. Vücudun ortasında dağınık, morumsu-mavi bir leke vardır. Karın ve göğüs yüzgeçler normalde tekdüze soluk sarıdır.
Yazılı Hani balığı, kayalık taban üzerinde ve 5 -150 m. Derinlikteki Posidonia çayırları arasında görülür. Kayalık mağaralarda barınır ve normalde ya yalnızdır ya da küçük gruplar halinde bulunur. Avlanmak için alacakaranlıkta ortaya çıkar. Bölgesel bir pusu avcısı olan ve kafadanbacaklılar, çift kabuklular , kabuklular, balıklar ve solucanlardan oluşan bir diyete sahip etobur bir türdür . Genellikle ahtapotların işgal ettiği yerleri belirtmek için kullanılır çünkü girişte ahtapotun attığı kabuklu deniz hayvanı parçalarını toplar. Yumurtlama mevsimi ilkbahar sonundan yaz başına kadar sürer ve yumurtalar kıyıya yakın taşların altına bırakılır. Eşzamanlı bir hermafrodittir, yani her bireyin hem erkek hem de dişi gonadları vardır ve kendi kendine döllenme yeteneğine sahip olabilir. Maksimum yaşam süreleri 16 yıldır.

MÜREN BALIĞI - Mediterranean moray - Muraena Helena (Linnaeus 1758)
Akdeniz Müreni Bilimsel adı, Muraena Helena (Linnaeus, 1758). Muraena Helena cinsine bağlı bir balık türüdür. Yırtıcı balıklar kategorisinde de değerlendirilebilecek olan Müren balıkları, Doğu Atlantik ve Akdeniz'de bulunur. Kayalık kıyılarda yaşar, kış aylarında derinlere gider. Derisi pulsuz, parlak, esmerimsi ve çok beneklidir. Göğüs yüzgeci yoktur. Sırt yüzgeci başından kuyruğuna kadar uzanır. 1.5 - 3 metre boyundadır. Üst çenesi alt çenesinden biraz uzundur. Dişleri uzun ve keskindir. Çok yırtıcı bir balıktır. Ahtapot, balık, yengeç ve yumuşakçalar ile beslenir. Isırığı zehirlidir. Normal yaşamlarında çekingen oldukları gözlemlenen bu balıklar, kışkırtıldıklarında son derece saldırgan ve tehlikeli bir hale gelebiliyor. Bu yüzden, özellikle amatör dalgıçların bu balıklara fazla yaklaşmamaları ve ani hareketlerle kışkırtmamaları tavsiye ediliyor. Mürenler, yaşamak için genellike kayalık su altı kovuklarını sıkça tercih ediyor ve loş ortamlarda yaşamayı seviyor.
Müren balıklarının çenesindeki dişleri kaplayan bakteriler, balık tarafından ısırılan yerin kolayca iltihaplanmasına neden olur. Balığın ağzında yer alan bakterilerin zehirli etki yaratabildiği bilimsel olarak açıklanmıştır. Müren balığının ağzında bulunan bakteriler tarafından salgılanan Hemaglutenin adındaki bir madde, ısırılan yerdeki kan hücrelerinin yığınlar haline gelmesine neden oluyor. Bununla birlikte kırmızı kan hücrelerinin deformasyonda rol oynadığı düşünülen fakat mekanizması tam olarak anlaşılmamış olan başka toksin maddeler de balığın ağzındaki bakterilerin salgıladığı toksik etkili maddeler arasında yer alıyor. Bu durum, bazı kaynaklarda yer alan Müren balıklarının zehirli olduğu durumunu çürütüyor. Müren balığının ağzında yer alan bu bakteriler, balığın avlanırken ya da kendini korurken işine yarayan önemli bir çift taraflı çıkar ilişkisi modelinin güzel bir örneğini oluşturuyor.
Mürenin saldırma davranışı, tamamen kendisini korumaya yönelik içgüdüsel bir harekettir ve suyun içinde de dışında da görülebiliyor. Sivri ve küçük kafalı olan bu balıkların pulları derilerine iyice gömülmüş bir halde bulunur. Soluk sarıdan kahverengiye, zeytin yeşilinden kirli beyaza kadar pek çok farklı renkte müren balığı doğada yayılım gösteriyor. Bunların Türkiye sularında sık sık rastlananı; Muraena Helena, Akdeniz Müreni ismini taşıyor ve kahverengi vücut rengi üstüne kırmızı ve beyaz noktalarla diğer türlerden ayırt edilebiliyor.
Müren balıkları, denizlerdeki ve tatlı sulardaki yılan balıkları ile aynı takımdan geliyor. Yılan balıkları ile ortak oldukları takımın adı da tıpkı vücut şekilleri gibi Anguilliformes adını alıyor. Dünya denizlerindeki diğer türleri arasında Muraena appendiculata, Muraena argus, Muraena augusti, Muraena australiae, Muraena clepsydra, Muraena lentiginosa, Muraena melanotis, Muraena pavonina, Muraena retifera, Muraena robusta sayılabilir. Bu balıklara dair bilinen en büyük yanılgılardan birisi, Mürenlerin yılan balığı sanılmasıdır. Bilinenin aksine Müren balıkları, yılan baklıklarıyla yalnızca aynı vücut formu konusunda ortaklık gösterir.
Tıpkı diğer yırtıcı deniz balıkları gibi, Müren de yaşadığı bölgeyi paylaştığı canlılarla beslenir. Bunlara ahtapot, kalamar, küçük kabuklular, yengeçler, karidesler, zaman zaman ıstakozlar da dahil. Saklandığı kovuğun yanına yaklaşan avını ani bir hareketle ısırır parçalar ve yutar. Türkiye’nin neredeyse tüm denizlerinde yaygın olarak bulunmakla birlikte, yaşamak için özellikle kayalık ve kuytu alanları tercih eder. Üreme mevsimleri ilkbahar ile sonbahar arasındadır.

KATİL YOSUN - İstilacı Algler (Caulerpa cylindracea) Sonder, 1845
Caulerpa cylindracea, Caulerpaceae familyasından bir deniz yosunu (yeşil alg) türüdür.
Avustralya kıyılarında, Perth'den kuzeye doğru Orta Batı'ya ve Pilbara'ya kadar uzanan ve Batı Avustralya'nın Kimberley bölgesine kadar uzanan geniş bir alana hakimdir.
Kızıldeniz'den gelip Süveyş Kanalı'ndan geçerek Doğu Akdeniz'e girmiştir. İlk kez 1926 yılında gözlenmiş, ancak yayılımı 60 yıldan fazla bir süre doğu havzasıyla sınırlı kalmıştır. Ege Denizi'nde 1990'ların sonlarından beri ortaya çıkmıştır. Bu video 1999 senesinde Türkiye’de İzmir'in Çeşme ilçesindeki dalışlarda tespit edilen kaydedilmiş ilk görüntülerdir.
Açık yeşil renktedir. Yüzeyden 40 metre derinliğe kadar ışık alan bölgelerde yaşar. Ilık denizlerde, doğu (Kanarya Adaları, Afrika) ve batı orta Atlantik ile Hint-Pasifik'te yaygın olarak dağılmıştır.
Yayılma olasılığını ve hızını katlayan, yaşayabilir eşeyli üreme organları üretir. Kısa sürede deniz tabanında yoğun bir halı oluşturur.
Caulerpa cylindracea, deniz tabanında yatay büyüyen ve filiz verdiği kısmından dikey olarak çıkan yaprağa benzer yapılar, aynı düzlemde yer alan çok sayıda deniz tabanına dalcıkla tutunmuş vaziyette görülür.
Akdeniz havzası dünyanın en çok istila edilen denizlerinden biridir. İstilacı türler yapısal değişikliklere neden olarak kıyı bentik topluluklarını etkilemiştir . 1990 yılının başındaki ilk raporlardan bu yana Caulerpa cylindracea, yumuşak dipli geniş alanları, deniz çayırlarını ve kayalık kıyıları istila ettiği Akdeniz'deki en önemli İSTİLACI türlerden biri olarak kabul edilir.
Akdeniz ve Ege’ye kıyısı olan tüm ülkeleri tehdit eden bir su altı yosun türü. Akdeniz’in yerel su altı bitki örtü tabakasını yok eden, onlara yaşama alanı bırakmayan bir istilacıdır.
Akdeniz ve Ege eko sistemi için son derece önemli deniz bitkilerinin gelişimini sınırlayıp yok olmasına neden olduğu ve biyolojik çeşitliliği ortadan kaldırdığı için Akdeniz’in çeşitli ülkelerinde medyatik kuruluşlar tarafından KATİL YOSUN olarak adlandırılmıştır.
Caulerpa cylindracea, 1990'ların başında Akdeniz'e istemeden getirilmiş ve burada yaygın bir şekilde yayılmış olup istilacı bir tür olarak kabul edilmiştir . Ayrıca, aşırı büyüyüp yerel türlerle rekabet edebildiği Güney Avustralya'da da istilacı olarak kabul edilmektedir.
Caulerpa cylindracea, büyüdüğü Akdeniz eko sisteminde yayılma ve eko sistemini değiştirme konusunda büyük kapasiteye sahip bir Avustralya yosunudur , bu yüzden çok tehlikelidir. Akdeniz ve Ege'nin en kötü istilacı türlerinden biri olarak kabul edilir. Akıntılar, tekne çapaları, balıkçılık ekipmanları vb. ile hareket ettirilebilen parçalarından büyük bir dağılma kapasitesine sahiptir ve ortadan kaldırılması neredeyse imkansızdır .

KARDİNAL BALIKLARI – Cardinal Fish - Apogon imberbis ( Linnaeus 1758 )
Kardinal balığı veya Akdeniz kardinal balığı (Apogon imberbis) ilk kez 1758 yılında İsveçli doğa bilimci Carl Linnaeus (1707-1778) tarafından tanımlanmıştır.
10-200 metre derinlikte yaşar. Kaydedilen maksimum uzunluk 15 cm'dir. Çamurlu ve kayalık tabana yakın yüzmeyi tercih eder. Gün boyunca su altı mağaralarında ve diğer barınaklarda saklanır. Gececi alışkanlıkları vardır. Bu balıklar küçük sürüler halinde bir araya gelir. Omurgasızlar ve küçük balıklarla beslenir.
Kardinal balığı, ışın yüzgeçli balıkların bir türüdür, Apogonidae familyasına ait bir kardinal balığıdır . Akdeniz'de ve Portekiz'den güneye Gine Körfezi'ne kadar sıcak ılıman ve tropikal doğu Atlantik kıyılarında yaygın olarak dağılmıştır.
Apogon imberbis, büyük bir kafa ve burnundan çok daha büyük olan çok büyük bir göz başı ile basık, oval bir gövdeye sahiptir. Alt ve üst çenede küçük ince diş sıraları mevcuttur, çıkıntılı alt çeneye ve büyük, eğik bir ağza sahiptir. sırtı düzdür, göğüs yüzgeci uzundur, en azından anal yüzgecin başlangıcına kadar ulaşır ve kuyruk yüzgeci hafif bir çıkıntı gösterir. Pulları büyük ve sayıları 22-30 puldur. Vücut ve yüzgeçler kırmızı veya pembe renklidir, başın arka ve üst yüzeyinde daha koyudur. Kuyruk yüzgecinin tabanı boyunca ara sıra birleşen iki veya üç koyu leke vardır. Kaydedilen maksimum boyut standart uzunlukta 15 cm'dir, ancak 10-12 cm daha yaygındır. İki sırt yüzgecinde toplam 7 diken ve 9-10 yumuşak ışın bulunur; anal yüzgeçte 2 diken ve 8-9 yumuşak ışın bulunur.
Apogon imberbis , Cebelitarık ve Güney Portekiz'den Angola'ya kadar doğu Atlantik'te yaygın olarak dağılmıştır ve Kanarya Adaları , Madeira , Azorlar , Yeşil Burun Adaları ve Gine Körfezi adalarını içerir . Akdeniz ve Ege'nin her yerinde bulunur ancak, Karadeniz'de bulunmaz .
Apogon imberbis, sıklıkla kayalık resiflerde ve 2-20 m derinlikteki yapay yapılandırılmış resiflerde bulunur. Kışın daha derin sulara doğru hareket ettikleri görülür. Küçük balıklar, omurgasızlar ve planktonlarla beslenir, ve günü tek başlarına veya gruplar halinde kovuklarda veya mağaralarda geçirir gece ava çıkar. Akdeniz'de yapay resiflerde bol miktarda bulunur .
Apogon imberbis Haziran ile Eylül ayları arasında ürer, yumurtalarını ağzında kuluçkaya yatıran bir balıktır, yumurtaların iç döllenmesinden sonra erkek birey yumurta toplarını ağzında kuluçkaya yatırır.
Apogon imberbis, ara sıra olta ve misina balıkçılığı için yem olarak kullanılır ancak bazı bölgelerinde insanlar tarafından tüketilir. Deniz akvaryum ticaretinde kullanılır.

DENİZ TAVŞANI ( Nudibranch ) Dendrodoris limbata (Cuvier, 1804) Sea Slug
Cuvier tarafından 1804'te tanımlananmıştır. Akdeniz'e özgüdür ancak Portekiz kıyılarında ve Cebelitarık Boğazı'nda da görülmüştür Bu türe dair Fransa'nın ve Britanya Adaları'nın Atlantik kıyılarında da bazı raporlar bulunmaktadır. İber Yarımadası'nda Portekiz'den Katalonya ve Balear Adaları'na kadar tüm kıyı bölgelerinde görülmüştür. Hırvatistan'dan maksimum 26 cm. boyunda bir örnek bildirilmiştir.
Marmara denizinde İstanbul Yassıada da yapmış olduğum bu çekimlerdeki örneklerin uzunluğu 6 -7 cm'ye kadardı.Bu önemli büyüklük sayılabilir.Bu türde yassı gövde yumuşaktır ve herhangi bir yumru, yuvarlak nodül, küçük çıkıntı ve dikenler yoktur.Bu tür son derece değişken bir renk kataloğuna sahiptir. Örneklerin rengi sarımsı, yeşilimsi, farklı kahverengi tonları ve hatta siyah olabilir. Ayrıca tek tip renkte olabilir veya kahverengi, yeşil, kırmızı turuncu veya gri tonlarında düzensiz yamalara sahip olabilirler. Gövdenin kenarları genellikle dalgalıdır ve her zaman türü açıkça tanımlayan sarı bir banda sahiptir. Gövdenin alt tarafında da sırttaki gibi lekeler olabilir. Kulaklar (Rinoforlar) geri çekilebilir ve vücutla aynı renktedir ancak biraz daha koyudur ve daha açık renkli veya beyazımsı bir tepe noktasına sahiptir rinofor tabanı geniş, yarı saydamdır, uçtaki lamine kısım ise çok sıkı bir şekilde düzenlenmiş çok sayıda lamelden oluşur. Rinofor kılıfı neredeyse yoktur, pürüzsüz bir üst kısma sahiptir ve sırtın geri kalanından biraz daha açık renklidir. Solungaç, vücutla aynı renkte ancak biraz daha koyu renkte 6 üçlü tüysüz yapraktan oluşur ve dalların uçları beyazımsı renktedir. Solungaç yaprakları geri çekilebilir ve tamamen uzatıldığında hayvanın tüm sırtını kaplayabilir. Ayak çok büyüktür genellikle sırtla aynı tipte lekelere sahiptir.
Bu tür genellikle çok sığ sulardan 0-40 m derinliğe kadar zamanının çoğunu taşların altında geçirir bu nedenle kayalık diplerde sıkça görülür. Deniz tavşanları, çoğunlukla et oburdurlar. Süngerleri emerek beslenirler.
Deniz tavşanlarının "kulaklarına" rinofor denir ve bunlar aynı zamanda çevredeki ortamı algılamak için kullanılır. "Kuyruk" deniz tavşanının solungaçlarıdır ve bu cinste bu solungaçlar geri çekilebilir. Deniz tavşanları hermafrodittir. Bu canlılar özellikle birbirlerini kanca veya zıpkın benzeri penisleri ile delerler. Çiftleşme davranışı: Her iki birey de penislerini birbirine doğru fırlatarak birinin erkek, diğerinin dişi gibi davranmasını sağlar. Vücut duvarını delmekte galip gelen baskın erkektir. Sadece bir yıl veya daha az yaşarlar, bu yüzden sahip oldukları zamanı en iyi şekilde değerlendirmeleri gerekir. Her iki partner de birbirlerini mızraklamaya katılır ve ikisi de yumurtlar.
Yumurta yaklaşık 10 mm yüksekliğinde taraklı, kıvrılmış turuncu kurdele benzeri bir şeritten oluşur tüm yumurta çapı 3-4 cm olabilir. Turuncu renkli yumurtalar yaklaşık 350 mikrondur ve şeffaf kapsüller içine yerleştirilmiştir. Çatlamaları yaklaşık üç hafta sürer.

SİNARİT - Dentex dentex ( Linnaeus 1758)
Sparidae balığının bir türüdür. Sinarit Akdeniz'de yaygındır, ama Karadeniz ve Britanya Adalarından Moritan'ya, bazen Senegal ve Kanarya Adalarına kadar Doğu Atlas Okyanusu'nda da görülür.15-20 m. derinlikten 200 m. ye kadar kumlu veya taşlı derinliklerde yaşar .
Ülkemizde ise, Akdeniz ve Ege’de rastlanır. Bir zamanlar Marmara Denizi’nde de yaşayan sinarit, çevre kirliliği, aşırı ve bilinçsiz avlanma gibi nedenlerden dolayı artık yoktur. Saroz Körfezi, Ayvalık, Kemer, Kaş ve Kuzey Ege’in pek çok yerinde sinarit avlanabilir. Taş balıkları grubundan olan sinarit diğerlerinden farklı olarak derin sularda yaşar. Yaz mevsiminde 30 – 50 m. derinliklere kadar yaklaşır, kış mevsiminde 200 m. varan derinliklere çekilir. Diğer balıklar, yumuşakçalar ve kafadan bacaklılarla beslenen yırtıcı bir avcıdır. Belirgin mavi-gümüş tonuna sahip büyük sikloid pullarla kaplı sağlam, sıkıştırılmış gövdesi , belirgin tepesi ve büyük yanal gözleri dikkat çekici özellikleridir. Yanardöner noktalara sahip koyu mavi bir sırt, gümüşİ yanlar ve göğüs yüzgeçlerinin altında belirgin bir siyah-mavi nokta vardır. Çeneleri, avı hızla yakalamak için sağlam, kanca şeklindeki dişlerle donatılmıştır.
Sinarit balığı (dentex dentex), Mercan balıkları ailesinden güçlü, iri ve çok lezzetli bir balıktır. Pembe ve antenli olmak üzere iki sinarit türü daha vardır. Boyu 150 cm. ağırlığı 20 kiloyu bulan sinaritin 20 – 30 cm arasında olanlarına sinarit palazı denir.
Genç sinaritlerin vücut rengi mavi, kahverengidir. Gümüşi mavi olan yetişkinlerde daha farklı bir vücut rengi vardır.
Sinarit yılın çoğu döneminde yalnızdır, ama üreme süresince birkaç hafta gruplarda yaşar. Yetişkin büyümüş sinaritler ilkbahar boyunca, yüzeye yakın sıcak suda 2-3 hafta birlikte kalırlar. Akdeniz'de üreme Mart ve Mayıs ayları arasında, kıyıya yakın bölgelerde gerçekleşir. Tamamen büyümüş olan bu balıklar ilkbahar mevsiminde yüzeye yakın sıcak sularda 2-3 hafta birlikte kalırlar. Mayıs ayında başlayan türün yumurtlama dönemi çok uzun değildir ve 15-20 gün içerisinde sona erer. Üreme sırasında yumurtalar rastgele bölgeye dağıtılır. Bazı sinaritler çift cinsiyetlidir yani hem dişi hem erkek özellikleri gösterirler. Embriyo gelişimi 17°C'de yaklaşık 3 gün sürer. Yetişkin sinarit bir metreden fazla boya ve 20 kg ağırlığa erişebilir.
Sinaritin vücudu elipse benzer ve vücuduna iyi işlemiş kalın iri pullarla kaplıdır. Sırtı oldukça yüksek ve gövdesi basık yassılaşmış bir görünümü vardır. Vücut derisi açık mavi-gümüşi reflektör yansımalarına sahiptir. Gövdenin rengi tüm türlerde aynıdır sırt koyu mavidir, zaman zaman yanar döner noktalarla, karın ve yanlar gümüştür, göğüs yüzgeçlerinin dibindeki bölgede ise siyah-mavi bir nokta belirgindir.
Büyük ve çıkıntılı gözler yanlardadır. Başın tepesinde, belirgin şekilde gelişmiş bir açıkça görülebilen bir çıkıntı vardır. Erişkin bireylerin baş bölgesi gençlere göre daha dik olup başın üzerinde bir tümsek bulunur. Sırtından karnına doğru giderek açılan sarı, bej ve pembe renkleri vardır. Solungaç kapakları sarı, karın bölgesi beyazdır. Başı vücuduna oranla iri olan sinaritin gözleri normal büyüklükte, ağzı büyük, dudakları kalındır. Bütün bu özelliklerle yüzünde sanki acımasız, sert bir ifade vardır. Çenesi çok kuvvetli olup ağızındaki tüm dişler konik, keskin ve batıcı dişlerdir. Sinarit balığı dişleriyle midye ve ıstakozları kırabilir, iğneleri parçalayabilir. Ensesinden kuyruk yakınına kadar devam eden sırt yüzgeci tek ve uzundur. Ön kısmında zararsız dikenleri vardır. Sinarit mükemmel manevra yeteneğine sahip bir balıktır.
Ağız yataydır ve çok büyük değildir. Çenede sağlam dişler mevcuttur. ön dişler kanca şeklindedir, diğer dişler keskindir. Esas işlevi avı çiğnemek değil, tutmaktır.
Ön dişler, ağız kapalıyken dudaktan dışarı doğru çıkıntı yapar. Sırt yüzgeci düzensizdir ve oldukça arka konumdadır. İki bölge görülebilir: 10-13 dikenli ışın tarafından desteklenen ön yüzgeç ve hassas olan arka yüzgeç. Göğüs yüzgeçleri oldukça genişken, karın yüzgeçleri az gelişmiştir. Ayrıca üç dikenli ışın tarafından desteklenen anal yüzgeç oldukça kısadır. İki parçalı kuyrukla sonlanır.

DALGALAR ve Sörfçü Yavru Sokar Balıkları - Siganus Luridus(Rüppell 1829)
Baby Dusky Spinefoot ( Gölgeli diken ayak,Tavşan balığı,Çarpan, Çırpan adıyla da bilinir. İlk kez 1829'da Alman zoolog ve botanikçi Eduard Rüppell (1794-1884) tarafından tanımlandı.)Yavru sokarlar (Larvalar) yüzeye yakın kalarak 3 günlükten itibaren fitoplankton ve zooplanktonla beslenirler.

Mersin'nin, Silifke İlçesi, Narlıkuyu Beldesi'nde, maske,palet,şnorkel desteği ile fırtınalı ve dalgalı bir havada serbest dalışla çekimlerini yapmış olduğum bu videoda yavru sokar balıklarının azgın dalgalarda senkronize bir şekilde uyum içersin de nasıl yaşam mücadelesi verdiğini, dalgalardaki güç, anafor, yansıma ve ışık kırılmalarının müthiş güzelliklerini, su altı yaşamının küçük bir kesitini benim gözümden seyretmiş olacaksınız.
Pek karada oturup dalgaları seyretmeye benzemiyor, çok dikkatli olmak balıkları taklit etmek gerekiyor yoksa dalgalar çok güçlü ve kuvvetli, kayalar çok keskin.

AK LAHOZ –KUM GRİDASI ( Beyaz lahoz – White Grouper )
Epinephelus aeneus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817 )
Lahoz balığı ya da Grida balığı (Epinephelus aeneus), Serranidae (Hani balıkları) familyasına ait, Atlas Okyanusunun doğusunda, Akdeniz'de ve Ege denizinde bulunan bir balık türü. En büyükleri 120 cm uzunluğa ve 25 kilo ağırlığa ulaşabilir.
Fazla derinlere gitmeden 20–200 m derinlikteki kayalık, taşlık kumluk veya çakıllı alanlarda yaşar. Oldukça yırtıcı, etçil bir balıktır. İrili ufaklı her türlü kabuklu, omurgasız ve küçük balıklarla beslenir. Mayıs-Haziran arasında üreme yapar. Akdeniz'in eti en lezzetli ve şöhretli balıklarındandır. Ancak ekonomik değeri bölgeseldir. orfoz balığı Lahoz balığının yakın bir akrabasıdır.
Beyaz lahozun başı büyük gözleri iridir. Sırt yüzgeci 10-11 diken ve 14-16 yumuşak ışın içerirken, anal yüzgeçte 3 diken ve 7-9 yumuşak ışın bulunur. Kuyruk yüzgeci yuvarlaktır ve vücut kalın deri ve küçük pullarla kaplıdır. Yanal çizgide 90'dan fazla pul vardır . Genel renk yeşilimsi bronzdur, kahverengimsi mor renkli ve beyaz veya soluk kenarları olan koyu yüzgeçler vardır. Solungaç kapağında 3 veya 4 soluk mavi veya beyaz çizgi vardır, bunlar daha büyük yetişkinlerde oldukça belirsiz olabilir. Yavruların vücutlarında 5 belli belirsiz koyu dikey çubuk oluşturan soluk koyu lekeler bulunur. Yavruların yüzgeçlerinde de belirsiz koyu lekeler bulunur.
Bunlar protojin hermafroditlerdir ve dişiler 50 - 60 cm. uzunluğa ulaştığında ve 5 -7 yaşında cinsel olgunluğa ulaşır ve cinsiyet değişimi 10 -13 yaşlarında gerçekleşir , Akdeniz'de yumurtlama Haziran başında başlar ve Ağustos sonuna kadar devam eder.
Bölgesel bir balık olan Lahoz ekonomik anlamda da bölgesel bir değer taşır. Nesli tükenmekte olmasına karşın Türkiye'de 1996 yılında ticari amaçla avlanabilir hale getirilmiştir.

PAPAĞAN BALIKLARI - ISKAROZ Sparisoma cretense (Linnaeus 1758) Parrotfish
Papağan balığı (Sparisoma cretense) ilk kez 1758 yılında İsveçli doğa bilimci Carl Linnaeus (1707-1778) tarafından tanımlanmıştır.
1-50 metre derinlikte yaşar. Kayalık bir tabana yakın yüzmeyi tercih eder. Dişiler erkeklerden daha parlaktır. Kaydedilen maksimum uzunluk 50 cm'dir, 30 cm'ye kadar uzunluktaki örnekler daha yaygındır.
İskaroz ya da papağan balığı, Scaridae familyasından kemikli balık türü. Türkiye'de Akdeniz, Ege ve Marmara denizlerinde görülürken, açık denizlerde Akdeniz kıyılarından itibaren Kuzey Afrika'nın Batı sahillerine kadar popülasyonu mevcuttur. Genel olarak sıcak ve ılıman denizlerde yaşarlar. Kayalık kıyılar boyunca sığ suda. Yosun ve küçük omurgasızlarla beslenir
Dişi parlak kırmızıdır üzerinde iki sarımsı ile gri leke bulunur biri gözlerinin arkasında diğeri hilal şeklindedir ve kuyruk yüzgecinin tabanında bulunur.
Erkeklerin rengi grimsi ve kahverengi yada morumsu ve kahverengi olmakla beraber, karınlarına doğru renkleri biraz daha soluktur, yavrular kahverengidir
Akdeniz papağan balığı ( Sparisoma cretense ), Portekiz'den güneye Senegal'e kadar Akdeniz ve doğu Atlantik'teki kayalık kıyılar boyunca 50 m'ye kadar derinliklerde bulunan bir papağan balığı türüdür . Genellikle yaygındır, ancak kuzeybatı Akdeniz'de ve Adriyatik Denizi'nde nadirdir (yerel olarak yoktur) . Nispeten ılık sıcaklıkları tercih eder ve muhtemelen küresel ısınmadan dolayı kuzeye doğru devam eden bir genişlemesi vardır Birincil yetişkin yaşam alanı, özellikle makro alglerin olduğu alanlardaki kayalık resiflerdir , ancak bitişik deniz çayırı alanlarını da ziyaret edebilirler . Yavrular deniz çayırlarında daha yaygın olarak görülür.
Genel vücut renkleri çok defa kırmızı kahverengi, yanları ve kuyruk yüzgeci uçuk menekşe, göğüs ve karın yüzgeci ise portakal rengidir.Boyları en fazla 50 cm; bölgemiz denizlerinde ise 30 cm kadardır.Sıcak ve ılık denizlerin sığ, sahil bölgelerinde, çoğunlukla da nehir ağızlarına yakın bol bitki ile örtülü kayalık, taşlık kesimlerde, dip ve dibe yakın olarak bulunan; 5–10 m.ye kadar olan yerlerde yaygın; nadiren de 50 m. derinliklerde yaşayan bir balıktır.Vücut oval, yanlardan hafifçe basık,baş konik, burun yuvarlak, özellikle gözler arasındaki saha düzdür.Ağızda, dişler ön tarafta plak şeklinde, yan yana sıralanarak kaynaşmış bir gagayı andırır.Karakteristik olarak yanak üzerinde, bir sıra iri pul dizisi bulunur. Üremelerini Temmuz – Ekim ayları arasında 30 m. Derinliklerde sürdürürler.
Etleri sert, yavan ve lezzetsizdir. Bu nedenle de ekonomik değeri bulunmamakla beraber taze iken tavası güzel ve lezzetli olur.
Akdeniz papağan balığı öncelikle epilitik ve koral alglerle beslenir, ancak epifitik algler (deniz çayırlarında yetişir) ve küçük omurgasızlar da yiyebilir . Çeneler ve dişler bu beslenmeye özel olarak uyarlanmıştır.
Esas olarak yaz aylarında, Temmuz'dan Eylül'e kadar ürer ancak üreme Mayıs ayının başlarında ve Aralık ayının sonlarında da gerçekleşebilir. Gündüz aktif bir balıktır ancak yumurtlama şafak vakti veya alacakaranlıkta gerçekleşir ve çiftler veya gruplar halinde gerçekleşebilir. Pelajik yumurtalar serbest yüzen larvalara dönüşür . Yumurtalar ve larvalar için pelajik aşama Sparisoma papağan balığında 50-60 gündür ve ardından kayalık resiflere ve deniz çayırlarına yerleşirler.
Akrabaları gibi, bu papağan balığı dişi olarak başlar ve sonra erkeğe dönüşür . Ancak, bazı dişilerin cinsiyet değiştirmediği (hayatları boyunca dişi kalırlar), dişiden erkeğe dönüşenlerin bunu henüz olgunlaşmamışken yaptıkları (üreme işlevi gören dişiler erkeğe dönüşmezler) ve dişi benzeri renklere sahip erkeklerin olmadığı anlamına gelir.

KUPES Boops boops (Linnaeus 1758)
Kupes (Boops boops), Sparidae familyasından ticari açıdan önemli bir balık türü. Kıbrıs'ta VOPPA balığı olarak da bilinir. Ülkemizde GOPEZ olarak da adlandırılır.
İnce, uzun bir gövdesi, küçük ağzı çok uzayan çeneleri gizler. Büyük iri gözleri vardır
Vücut gümüşi pullarla kaplıdır . Sırt kısmı biraz gri, daha koyu ve sarımsı veya mavimsi yansımalara sahiptir. Dişleri tek sıra halinde oldukça çıkıntılı kesici dişlerden oluşur.
Kupes'in iki sırt yüzgeci vardır. Yanlarda kafasından kuyruğuna kadar uzanan yatay 3 - 5 soluk altın renginde çizgileri ve göğüs yüzgecinin kökünde kahverengimsi siyah bir lekesi vardır. Görünen en büyükleri 36 cm uzunluğundadır.
Atlas Okyanusunun doğusunda Norveç'ten Angola'ya kadar ve Akdeniz ile Karadeniz'de yaygındır.
Kupes, her türlü tabanda kumlu-çamurlu, kumlu plajlar, limanlar, karışık dipler, deniz çayırları ve kayalıklarda yaşar.
Gündüzleri dibe doğru hareket etme eğilimindedir ve geceleri yüzeye daha yakın sığ sulara yükselir. Kıyılara yakın bölgelerden 0 – 350 m derinlikler arasında yaşarlar. Geceleri sürü halinde yukarıya çıkıp, bitkisel ve hayvansal plankton ile küçük kabuklular ve suda asılı duran bitki parçacıkları veya küçük omurgasızlarla beslenirler.
Kupesler sürüler halinde yaşarlar. Ortalama yaşam süresi 5 yıl civarındadır ancak avcıların biraz zaman vermesi halinde 13 yıla kadar çıkabilmektedir.
Cinsel olgunluğa 11-12 cm büyüklüğe ulaştıklarında erkek veya dişi cinsiyete dönüşürler.
Üreme dönemleri farklılık gösterir: Doğu Akdeniz'de Ocak'tan Mayıs'a, Batı Akdeniz'de Mart'tan Haziran'a ve Atlantik'te Mart'tan Mayıs'a kadar. Gametler* suya salınır ve döllenme dışsaldır.
Lezzetli bir balık olmasından dolayı ticari açıdan önemli bir balıktır. Amatör balıkçıların da çok sevdiği çok kılçıklı bir balıktır.
Bekletilmeden, taze olarak yenilirse ve yakalanır yakalanmaz iç organları boşaltılırsa takdir edilen etli bir balıktır.

SARGOZ - Diplodus sargus (Linnaeus, 1758)
White seabream - Beyaz çipura-Ak karagöz –Baltabaş karagöz olarakta adlandırılır
Diplodus sargus , sargo , adi beyaz çipura veya beyaz çipura , çipura ve mercan balıklarını da içeren Sparidae familyasına ait bir deniz ışın yüzgeçli balık türüdür. Bu balık doğu Atlantik Okyanusu'nda ve Akdeniz, Ege, Marmara ve Karadeniz’de bulunur.
Sargos balığı protandrous hermafrodittir (bir zaman sonra cinsiyet değiştirmek), hayatlarına erkek olarak başlarlar ve daha sonra cinsiyet değiştirerek yaşamlarına dişi olarak devam ederler.
Diplodus sargus ilk olarak Carl Linnaeus tarafından 1758'de yayınlanan Systema naturae'nin 10. baskısında resmi olarak Sparus sargus olarak tanımlanmıştır . Linnaeus tip lokalitesini Akdeniz olarak vermiştir.
Ülkemiz sularında Ege, Akdeniz, Marmara ve nadiren Karadeniz bölgesinde yaşamlarını sürdürmektedir. Marmara'da büyük bireylere Baltabaş denilmektedir. Gövdesinde yukarıdan aşağıya uzanan siyah çizgileri vardır. Bu siyah çizgiler genç bireylerde belirgin olmakla birlikte iri-yaşlı sargozlarda siyah çizgiler kaybolur. Genellikle kıyı kesimlerde kayalık bölgelerde koloniler halinde yaşarlar. Buna ek olarak Madeira ve Kanarya Adaları dahil olmak üzere Biskay Körfezi‘nden tutun güney Afrika’ya kadar bulunur.

Sargoz balığının en sık karıştırıldığı tür sivri burun karagöz balığıdır. Sivri burun karagöz adı üzerinde çenesi uzun ince bir balıktır ve bu durum iki balık arasındaki en belirgin farktır. Sivri burun karagöz balığının iri bireylerinde dişler çok belirgindir.
Sargos balığı ağız yapısı ve dişleri haricinde karagöze benzemektedir. Bu sebeple sargos ve karagöz çok sık karıştırılır. Sargoz’un Kafasının hizasında siyah leke bulunur.Sırtından karın bölgesine doğru inen kahvemsi gri renkte 7-8 çizgi vardır. Yuvarlağa yakın oval bir gövdeye sahiptir.Gövde parlak gri/gümüş rengindedir.Kuyruğunun ve diğer yüzgeçlerinin uçları siyahtır.
Diplodus sargus'un özel adı , en azından Aristoteles kadar eski zamanlardan beri kullanılan, Yunan dilinde sparid balığı için kullanılan sargo isminden türetilen sargus'tur .
Diplodus sargus'un derin, biraz basık bir gövdesi ve yüksek, kemerli bir sırtı vardır. Yanaklar ve solungaç kapağı pulludur. Ağız, ince dudaklar ve hafifçe çıkıntılı çene ile sonlanır. Her çenenin ön tarafında 8, bazen üst çenede 10, kesici diş benzeri dişler ve bunların arkasında birkaç sıra azı dişi benzeri diş bulunur. 11 veya 12 diken, genellikle 12, ve sırt yüzgecini destekleyen 12 ile 16 arasında yumuşak ışın bulunurken , anal yüzgeç 3 diken ve 12 ile 14 yumuşak ışın tarafından desteklenir. Kuyruk yüzgeci çatallıdır. Genel renk gümüş-gridir, başın önü daha koyudur. 9 dikey çubuk vardır, bunlar çok koyu ve daha açık çubuklar arasında değişir, ancak yalnızca koyu çubuklar olabilir veya hiç olmayabilir. Kuyruk sapı üzerinde , sırt yüzgecinin son yumuşak ışınlarının hemen arkasında, koyu eyer benzeri bir leke vardır . Göğüs yüzgecinin dibinde siyah bir nokta vardır . Sırt ve anal yüzgeçler koyu renklidir ve uçlara doğru koyulaşır. Kuyruk yüzgecinin arka kenarı siyahtır. Yavrularda yalnızca 5 şerit vardır. Sargoz balığının yayınlanmış maksimum toplam uzunluğu 45 cm'dir , ancak 22 cm daha tipiktir ve yayınlanmış maksimum ağırlığı 1,9 kg'dır
Genellikle kıyılardaki taş kayalık bölgelerde sürü halinde yaşarlar. Suyun yaklaşık 2 metre altında bulunmalarına rağmen, 5 metre ila 15 metre derinlikteki suda da yaşamlarını sürdürebilirler.
Sargoz (Beyaz çipura), 0 ile 150 m arasında kumla serpiştirilmiş kayalık dipli kıyı alanlarında yaşayan bentopelajik , sürü halinde yaşayan bir türdür ve sörf bölgesinde en çok sayıda bulunur . Yavrular Zostera yataklarında bulunur ve bu tür kreş alanları olarak haliçleri kullanır.
Kıyı kayalık resif alanlarında ve Posidonia çayırlarında yaşar. Diğer sparidler gibi çok aktiftir ve sörf bölgesini, özellikle şafak vakti sık sık ziyaret eder . Tortudan topladığı kabuklu deniz hayvanları ve diğer bentik omurgasızlarla beslenir .
Sert çeneleri ile kabukluları rahatlıkla ezebilirler. Küçük kabuklular, yumuşakçalar, deniz yosunu ve mercanlar ile beslenirler.
Diplodus sargus , algler, deniz kestaneleri, solucanlar, gastropodlar ve amfipodlarla beslenen gündüzleri aktif, hepçil bir balıktır. cinsel aktivite su sıcaklığı 15 °C'den 18 °C'ye yükseldiğinde başlar, cinsiyet organları kışın minimum sıcaklığından sonra aktif hale gelir.

BESMİ ADASI BATIĞI 1999 senesinde video çekimlerini yapmış olduğum bu antik batıkta çapalar pitoslar ve amforalarla karşılaşacaksınız.
Dalışınızı adanın etrafını turlayarak ve kuzeydoğu sığlığını ya da güneybatıya doğru basamaklar halinde giden kayalıkları gezerek yapabilirsiniz… İlk seçenekte kaplumbağaları arayın, yoksa barakudaları… Bankonun kuzey ucunda 40 metrelerin altında pitosları , tam ve kırık amphoraları ve çapaları ile meşhur bir batık alanı var.Güneydoğudan gelen akıntıya dikkat edilmelidir.
Pitos Yunanca Çoğul: pithoi Grekçe: büyük bir saklama kabının Yunanca adıdır. Terim, Neolitik, Tunç Çağı ve sonraki Demir Çağı'nda Akdeniz'i çevreleyen medeniyetler arasında kullanılan bu tür kaplarda kullanılır. Pitoslar, esas olarak sıvılar ve tahıllar için depolama aracı olarak kullanıldı. Sonraki dönemlerde varil ve fıçılarla kıyaslanabilir durumdaydılar. “PİTOS” adı verilen bu tür küplerin, antik çağda genellikle şarap ile zeytinyağı gibi sıvı ve kuru tarım ürünlerinin depolanması için kullanıldı , kimi uygarlıklarda gömü amacıyla da mezar olarak kullanıldığı görülmektedir.
Pitosların büyüklüğü onları kullanışlı bir tabut haline getirdi. Mycenae ve Girit'teki Orta Helladik mezarlarda bazı gömülerin kemikleri pitoslara yerleştirilmiştir. El Argar'ın eski İber kültüründe (MÖ 1500-1300) tabutlar için pitoslar kullandı.
Pitos mezarları özellikle milattan önce 6. yüzyıldan itibaren yakarak gömmeden, yakmadan gömmeye geçişte mezar muhafazası olarak kullanılan büyük boyutlu kaplardır.

Akya balığı - Leerfish - Lichia amia ( Linnaeus 1758)
Ülkemizde yörelere göre : Liça ,Çatal kuyruk isimlerinin yerel olarak kullanıldığı görülmektedir.
Leerfish veya garrick ( Lichia amia ), Carangidae familyasından bir deniz balığı türüdür Carangidae familyası, Dünya okyanus ve denizlerinde ılıman ve sıcak kuşakta dağılım gösterir ve Akdeniz, Ege ve Batı Afrika'nın kıyı sularından Doğu Güney Afrika'nın kıyı sularında görülür. Karadeniz'de de kaydedilmiştir . Bu balıklar 1,5 m uzunluğa ve 30 kg'dan fazla ağırlığa ulaşabilir . Diğer küçük balıkları avlamak için küçük sürüler oluşturdukları kıyı bölgelerde 0 -50 metre derinliklerde tropik ve ılıman iklimlerin özelliklerini bir araya getiren subtropikal sularda yaşarlar. Bu balıklar, hızlı yüzme yetenekleriyle tanınır. Sürüler halinde dolaşırlar ve avlarını kovalarken hızlı bir şekilde hareket ederler. Genellikle diğer balıklar, kalamarlar, ahtapotlar ve küçük deniz canlıları gibi avlarla beslenirler.
Balık canlıyken gövde boyunca sırtta pembemsi gri gümüş yanlarda ve karında gümüşi beyazdır. Ölü balıklarda başın üstü ve sırt kısmı matlaşarak soluk gri-boz renge döner. Balık canlı iken üst çeneden başlayıp gözlerin üzerinden başın arkasına doğru kahverengi bir şerit vardır. Vücudun iki yanında gözün arkasından kuyruk sapına kadar uzanan sarımtırak bir şerit bulunmaktadır. Bu şerit balık canlı ve taze iken daha belirgin olup balık öldüğünde rengi solmaktadır.
Ağız geniş olup alt ve üst çenede avlarını tutmaya yarayan çok sıralı küçük dişlere sahiptir. 2 sırt (dorsal )yüzgeci vardır. Birinci sırt (dorsal) geriye yatık çok sert ve kısa 7 adet diken ışın içermektedir. İkinci dorsal yüzgeç birincinin bitiminden başlayıp kuyruk sapına kadar uzanmakta ve 1 diken, 19-21 adet yumuşak ışın içermektedir. Anal yüzgeç 2.sırt ( dorsal) yüzgecin tam hizasında yer almakta, 2 bağımsız diken ışın ve 1 diken, 17-21 adet yumuşak ışın bulunmaktadır. Göğüs (pektoral )yüzgeç kısa olup, karın (pelvik )yüzgeçleri göğüs yüzgeçlerinin (pektoralin) altında konumlanmaktadır. Yanal çizgi sırttan karına kavis yaparak iner sonra yükselerek kuyruk boyunca devam edip kuyruk yüzgeci ile sonlanır. Gövdede yer alan oldukça küçük pullar, deriye iyice yapışmış olup balığa pulsuz bir balık görünümü vermektedir. Renk sırtta kurşuni griden yeşil ve maviye değişmektedir. Yanları gümüşi beyaz olup karın kısmı beyazdır. Balığın dorsal ve anal yüzgeç uçları siyahtır.

Bu video 4 Ekim Dünya Hayvanları Koruma Günü (WORLD ANIMAL DAY)için hazırlanmıştır. Orfozları Koruyalım
ORFOZ
Dusky grouper - Epinephelus marginatus (Lowe, 1834)
(Epinephelus marginatus), Serranidae familyasından bir balık türü. Epinephelus marginatus ilk olarak 1834 yılında İngiliz botanikçi , balık bilimci , malakolog ve din adamı Richard Thomas Lowe (1802-1874) tarafından Serranus marginatus olarak resmen tanımlandı.
En karakteristik özelikleri büyük kafaları ve kalın dudaklarıdır. Kahverengi vücudu açık renkli benek ve lekelerle kaplıdır ve kalın derisinin içine gömülü küçük pulları vardır. Bugüne kadar bildirilen maksimum uzunluğu 150 cm, maksimum ağırlığı ise 60 kg’dır. Orfozlar uzun ömürlü ve yavaş büyüyen balıklardır. Bugüne kadar tespit edilen en büyük bireyler; erkekler için 106 cm boyda 61 yaş, dişiler içinse 100 cm boyda 52 yaştır.
Vücudu yandan yassı ve ovaldir. Başı ve ağzı büyüktür. Derisi kalın olup ufak pullarla kaplıdır. 1. sırt yüzgeci daha yüksek olup, 2. sırt yüzgeci ile birleşmiştir. Kafa, sırt ve yanlarında canlı iken görülen, ölünce kaybolan yeşilimsi, sarı lekeler ve dikey bantlar bulunur. alt tarafı daha açık renklidir. Solungaç kapakları açık ve dikenlidir. Kuyruk yüzgeci uç kenarı yuvarlaktır.
Orfoz hermafrodit olup, cinsel olgunluğa eriştiği zaman dişi cinsiyet organlarına sahiptir. Hayatının belirli bir dönemini dişi olarak geçirdikten sonra 18. yaşına geldiğinde dişi cinsiyet organları kaybolarak yerine erkek cinsiyet organları gelişir ve hayatının geri kalanını erkek olarak yaşar.Akdeniz’de yaz aylarında yumurtlama Haziran'dan Eylül'e kadar sürer, çiftleşme çok eşlidir ve yumurtlama kümelerinde normalde her erkek için yedi dişi bulunur.
Orfoz (Epinephelus marginatus) yetişkinleri yalnız ve bölgecidir, kayalık bir alt tabakaya sahip alanları tercih ederler ancak hem yetişkinler hem de gençler haliçler gibi acı sulara girerler. Başlıca besinleri yumuşakçalar , kabuklular ve ahtapotlardır . Ancak büyüdükçe diğer balıklar beslenmelerinin giderek daha önemli bir parçası haline gelir ve resif balıkları tercih edilir.
Derinliği 100 m. kadar olan suların kaya aralarında yaşar. Büyüklüğü ortalama 60 cm'dir, maksimum 140 cm olur. Ortalama ağrlığı 15 kg. civarındadır, maksimum 60 kg olur. Yaşadığı her yılda bir kilo alır ve 60 yıl yaşar.
Orfoz (Epinephelus marginatus ), yüzey sularından 300 metre derinliğe kadar kayalık resiflerde ve çevresinde bulunan bir balıktır . Genellikle Posidonia deniz çayırı yataklarının yakınında bulunur. Yavrular genellikle yetişkin balıklardan daha kıyıya yakın yerlerde bulunur, hatta kaya havuzlarında bile bulunurlar. Korundukları yerlerde, deniz doğa rezervlerinde ve avlanmanın yasak olduğu bölgelerde, hem yetişkinler hem de yavrular sığ sularda bulunur, ancak yavruların bulunduğu derinlikler her zaman yetişkinlerin tercih ettiği derinliklerden daha sığdır. Akdeniz ve Ege’nin her yerinde bulunurlar.
Orfoz, Akdeniz’in en önemli sembollerinden biri. Kocaman ağzı ve kalın dudaklarıyla iri bir gövdeye sahip olan orfozun olgunlaşmamış bireylerinin aşırı avlanması nedeniyle yıllar içerisinde tehlike altındaki türler arasına girmiştir
Birey sayısının hızla azalması ve türün tehdit altına girmesi sonucu, Orfoz Avı Ülkemizde de yasak Orfoz (Epinephelus marginatus) türünün avcılığı 2020-2024 av dönemine ait 5/1 Numaralı Ticari Amaçlı Su Ürünleri Avcılığının Düzenleyen Tebliğ ve 5/2 Numaralı Amatör Amaçlı Su Ürünleri Avcılığını Düzenleyen Tebliğ çerçevesinde yasaklanmıştır.
Tebliğlerin ilgili maddeleri gereğince;
Bütün karasularımızda orfoz avcılığı yasaktır.
Her iki tebliğde bu türün avlanması, toplanması, gemilerde bulundurulması, karaya çıkarılması, nakledilmesi ve satılması yasaktır.
Yüzlerce yıldır Akdeniz’de yoğun bir şekilde devam eden orfoz avına #dur demeliyiz.

ÇİZGİLİ LAHOZ BALIĞI (Golden Grouper)
Yöresel adları (GRİDA - PLAKA GRİDASI - LAGOS – İSTİRE - İSTİRYA)
Çizgili Lahoz (Golden grouper) Epinephelus costae (Steindachner, 1878) Epinephelus cinsi 87 türden oluşur.Bu balıklar Serranidae (Hani balıkları)familyası grubundandır.
Uzun ve sağlam gövdeli bölgesel et oburdurlar . Çenelerinin önünde köpek dişleri ve çıkıntılı olan heybetli kafaları vardır. Tüm türlerin 10 veya 11 sırt dikeni vardır. Sırt dikenleri (toplam): 11; Sırt yumuşak ışınları (toplam): 15-17; Anal dikenler : 3; Anal yumuşak ışınları : 8. adettir .Kafadan kuyruğa doğru uzanan belirgin şeritler vardır.
Lahoz balığı ya da Grida, Lagos,Plaka gridası, İstire, İstirya balığı olarak da adlandırılır. Lahos halk dilinde, kaya hanisi, grida diye de adlandırılır. Atlas Okyanusunun doğusunda, Akdeniz'de ve Ege denizinde bulunan bir balık türü. En büyükleri 120 cm uzunluğa ve 25 kilo ağırlığa ulaşabilir.
Genellikle 1–300 m derinlikteki kayalık, taşlık veya çakıllı alanlarda yaşar. Kum, çamur veya kaya tabanlarında bulunur . Yavrular sığ suda küçük gruplar oluştururlar . Yırtıcı, etçil bir balıktır. Kabuklular, yumuşakçalar ve balıklarla beslenirler. İrili ufaklı her türlü kabuklu, omurgasız ve küçük balıklarla beslenir. Mayıs-Haziran arasında üreme yapar. Bu balıklar protogin hermafrodit (hem erkek hem de dişi üreme organı bulunduran canlılar,çift cinsiyet) olarak tanınır, yani dişi olarak doğarlar ve büyüdükçe erkek olurlar. Ancak tüm dişiler cinsiyet değiştirmeyebilir ve bazı erkekler genel olarak kabul edilen bu aşamayı geçemeyebilir.
Ticari olarak tüketim ve eğlence amaçlı balıkçılık açısından oldukça değerlidir, ancak yavaş büyümeleri, geç olgunlaşmaları ve üreme amaçlı kümelenmelerin oluşması nedeniyle aşırı avlanmaya karşı savunmasızdırlar. Özellkle olgun bireyleri hedef alan aşırı avlanma cinsiyet oranında dengesizliklere yol açabilir ve üremeyi etkiliyebilir.
Akdeniz'in eti en lezzetli ve şöhretli balıklarındandır. Ancak ekonomik değeri bölgeseldir. orfoz balığı Lahoz balığının yakın bir akrabasıdır. Bölgesel bir balık olan lahoz ekonomik anlamda da bölgesel bir değer taşır. Nesli tükenmekte olmasına karşın Türkiye'de 1996 yılında ticari amaçla avlanabilir hale getirilmiştir. Genellikle taş altı zıpkınla av yapanların sık avladığı bir balık türüdür.

KERTENKELE BALIĞI - Lokum balığı - Synodus saurus (Linnaeus, 1758)
Kum balığı ( Synodus saurus ), Synodontidae familyasından kemikli bir balıktır . 1758 yılında Linnaeus tarafından tespit edilmiştir.
Atlantic lizardfish , Atlantik Kertenkele balığı ( Synodus saurus ) , esas olarak doğu Atlas Okyanusu'nda yaşayan bir kertenkele balığı türüdür . Yüzeysel olarak kertenkelenin kafasına benzeyen üçgen kafa ,Geniş bir ağız gözlerin iyice arkasına uzanır. Ağızlarında dillerinde bile keskin dişlerle doludur İnce sivri dişler açıkça görülür. Vücutta mavi veya beyaz yatay çizgiler. Küçük üçgen sırt yüzgeci sırtın ortasındadır ve kuyruğa daha yakın olan küçük bir yağ yüzgeciyle bulunmaktadır.
Trakonya balığına benzetilen bu balığın vücudu ince uzun silindirik yuvarlaktır. Ağız çok geniştir ve çene keskin dişlerle donatılmıştır, ayrıca damakta ve dilde keskin dişler vardır, böylece saldırı ve savunma amaçları için iyi donanımlıdır. Sırt yüzgeci uzunluğundan biraz daha yüksektir ve uzaktan yağ yüzgeci adı verilen küçük etli bir yüzgeç takip eder. Kuyruk yüzgeci geniş çataldır, anal yüzgeç orta uzunluktadır ancak çok yüksek değildir, karın yüzgeçleri uzundur ve göğüs yüzgeçleri kısadır. Göz başın çok ilerisindedir, bu nedenle burun çok kısadır.
Bulunduğu ortama göre renk değiştiren, sırtları kırmızımsı açık kahverengi karınları beyaz ve sarımsı renktir. Sırtı ince benekli ve dikey siyah sekiz belirsiz koyu bantla kaplıdır. Vücudun orta kısmında sarı ve mavimsi bir uzunlamasına bant vardır. Sırt yüzgeci ve göğüs yüzgeçlerin taban kısımları genellikle küçük siyah veya kahverengi lekelere sahiptir, kuyruk yüzgeci koyu renklidir ve anal ve karın yüzgeçler sarıdır.
Atlantik kertenkele balığının genel olarak Akdeniz ve Ege’de yaklaşık 400 m. derinliklere kadar kumlu zeminlerde bulunduğu bilinmektedir. Yaklaşık 3-20 m.derinlikte kumlu zeminlerde sık görülmektedirler.
Bu tür, subtropikal bir iklime özgüdür. Atlantik kertenkele balığının kaydedilen maksimum uzunluğu yaklaşık 40 cm’dir Bu türün dağılımı Doğu Atlantik, Fas, Cape Verde, Azorlar, Akdeniz, Batı Atlantik, Bermuda, Bahamalar, Küçük Antiller ve Leeward Adaları'nı kaplar. Bu tür kumlu veya kumlu kaya diplerinde yaşamayı sever.
Atlantik kertenkele balığının çok küçükmüş gibi görünmesine rağmen çevik olması, usta bir avcı olarak diğer balık türlerini avlar, ancak dipte yaşayan küçük balık, kabuklu karides ve yengeçlerle beslenir. Atlantik kertenkele balığı kumun içine girerek kendini kamufle eder. Kumun içine girerken, avını izleyebilmek ve yiyecek bulunduğunda saldırabilmek için gözlerini ortaya çıkarır kumun içine gömülerek, sadece kafatasının üst kısmında çıkıntı yapan gözlerini kumun dışında bırakarak gözetleme yaparak avlanır. Daha sonra ağzının erişebileceği mesafeden geçen avları, çoğunlukla balıkları, aynı zamanda kafadan bacaklılar ve kabukluları da yakalar. Bu önemli avcı, dipten birkaç metre yukarı sıçramak anlamına gelse bile, yakınlardan geçen bir balığa ok gibi saldırmaktan çekinmez. Ekonomik değere sahip bu balığın beyaz eti lezzetlidir.

BİSKÜVİ DENİZ YILDIZI - Sphaeriodiscus plasenta (Müller & Troschell, 1842)
Beşgen denizyıldızı (Sphaeriodiscus placenta), Goniasteridae familyasından bir denizyıldızı türüdür 1842’de tanımlanmıştır.
Yastık deniz yıldızı , Kurabiye deniz yıldızı olarakta adlandırılır. Peltaster plasentası, Adriyatik Denizi, Akdeniz, Kornati Adaları, Dalmaçya, Hırvatistan. Akdeniz, Ege denizi ve Marmara denizinde bulunurlar. 15–320 m derinliklerde çamurlu alanlarda daha çok alglerle kaplı kayalıklarda ve taşlıkların kuytu kısımlarında , çatlak ve yarıklarda yaşarlar.
Kolları oldukça kısadır. Bu nedenle vücut köşeli görünüm kazanır. Geniş ve düzgün yassı beşgen şeklindeki bir vücuda sahiptir.Vücut kenarları hafifçe içe doğru kavislidir. Kenarındaki plaklar gelişmiş olup her kenarda 12-18 plak bulunur. Vücut sıkı yapılı ve küçük yuvarlak çıkıntılarla örtülü plaklardan oluşmuştur. Ayakları vantuzludur. Renk vücudun üst kısımda turuncu, kiremit kırmızısı veya sarımsı,alt oral kısımda ise daha açık tonlardadır.
Genellikle ortamdaki organik maddelerle beslenmelerine rağmen bazı küçük yumuşakçalar ve omurgasızlarla da beslenirler.

SİVRİ BURUN KARAGÖZ - Dİplodus puntazzo (Cetti 1777) Sharpsnout Seabream
Diplodus puntazzo, Atlantik Okyanusu’nda, Akdeniz, Ege ve Karadeniz’de doğal olarak dağılım göstermesi, kültür balıkçılığı koşulları altında üremesi, hızlı büyümesi ve ticari olarak yüksek fiyattan alıcı bulmasından dolayı oldukça önemli bir tür haline gelmiştir. Eti yağlı, ekonomik değeri olan bir türdür. Kayalık diplerde yalnız başına yaşar, yavrular sürü halinde dolaşır büyüdükçe yalnız yaşar, yetişkinleri n 20-60 metre derinlikler yaşam alanlarıdır.
Ait olduğu Sparidae familyasının tipik yanal olarak sıkıştırılmış şekli. Diğer spermadlarda olduğu gibi ağzın yakınında dışbükey yerine içbükey görünen ön profili nedeniyle farklı olduğu beyaz çipuraya benzer. Cinsin adı Yunanca “diplus” = çift ve “odous” = diş kelimelerinden gelir, “çift diş” ifadesi kullanılmıştır.
Bir sıra halinde üst üste dizilmiş olan dişlerin arasında, avı taşlardan ayırmaya yarayan öne doğru eğilmiş 8 kesici diş, ardından da küçük azı dişleri yer alır.
11 dikenli ışın ve 13-14'ü dikensiz olan uzun sırt yüzgeci, hafifçe çatallı olan kuyruk yüzgecine neredeyse ulaşır. Her zamanki gibi daha kısa olan anal yüzgeçte üç dikenli ışın ve 12 yumuşak ışın bulunurken, karın yüzgeçlerinde sadece bir diken ve 5 yumuşak ışın bulunur. Göğüs yüzgeçleri uzun ve sivridir.
Ayrıca, gümüş gövde üzerinde altın tonlarında, 7-11 dikey koyu ve açık siyah şeritler çok belirgindir ve ölümden birkaç saat sonra bile özellikle görünür. Gözün irisi sarıdır.
Gözün arkasında çipuranınkine benzer, ancak daha kısa ve daha az belirgin, soluk üçgen bir bant vardır .
Burun çok sivri olduğundan pizzuto adı verilmiştir ve bu karakter çok gösterişlidir ve kuyruk sapındaki siyak nokta ile kolayca tanımlanabilir. Kuyruk yüzgeci siyahtır
Sivri burunlar algler, yumuşakçalar ve diğer omurgasızlarla ,taşlara tutunmuş yosunların arasında yaşayan küçük organizmalar, kabuklular, halkalı solucanlar ve yumuşakçalarla beslenir. Bunları, güçlü kesici dişlerini sanki bir keski gibi kullanarak ustalıkla koparırlar.
Dolayısıyla lezzetli deniz yosunlarıyla bütünleşen bir etçil beslenme biçimidir. , kayalara bağlıdırlar, çünkü beslenmek için oralarda yiyecek bulurlar
Bu tür, mükemmel beyaz eti nedeniyle balıkçılar tarafından oldukça rağbet görmektedir.
Diplodus puntazzo protandrik bir hermafrodit türüdür: bazı durumlarda erkekler geçici olarak dişi olurlar. Yaz sonu, sonbahar başında, 1,7 mm larvalar üreten sayısız pelajik 0,85 mm yumurta ile ürer. Aralık ve Mart ayları arasında yavrular 5 cm'ye ulaşır ve zaman zaman haliçlere giren yavrular kıyılara sürüler halinde gelirler ve tuzluluklara uyum sağlarlar .
Kıyılarda, kayaların arasında, 50-60 m derinliğe kadar veya daha da derinlerde yüzer, sivri burunlar, bölgeye bağlı olmayan, ini olmayan, tehlike durumunda kaçmayı tercih eden yalnız bir balıktır. Genellikle benzer büyüklükteki başka bir bireyle çiftler halinde hareket eder.
Nadiren ağ balıkçılığı ile yakalanır , daha sık olarak olta balıkçılığı ile avlanmaktadır . Su altı zıpkın avcılarının aradığı bir avdır.

ALTIN MERCAN - SAVALİA SAVALİA (Bertoloni, 1819) GOLD CORAL
Gorgonia savaglia Bertoloni, 1819
Eşanlamlısı: Gerardia savaglia
Genellikle altın mercan olarak bilinen Savalia savaglia, Parazoanthidae ailesindeki bir sömürge sahte siyah mercan türüdür. Genellikle bir gorgonian ile birlikte büyüdüğü kuzeydoğu Atlantik Okyanusu ve Akdeniz , Ege ve Marmara denizine özgüdür, 2.700 yıllık bir ömre sahip son derece uzun ömürlüdür ve büyük bir ağaç benzeri koloniye dönüşür.
Savalia savaglia büyük, ağaca benzer bir koloni oluşturur . Polipler , çıkıntı yaptıkları azgın kahverengi veya siyah bir iskelet salgılarlar. Sarıdırlar ve yaklaşık 3 cm boyundadırlar. Her polipin üst kısmında yaklaşık otuz dokunaçla çevrelenmiş bir ağız diski bulunur.
Savalia savaglia, Batı Akdeniz'de Cebelitarık Boğazı ile Sardunya arasında bulunur. Ayrıca Atlantik Okyanusu'nda, Kanarya Adaları, Madeira ve İspanya ile Portekiz'in Atlantik kıyılarında da bulunur. Tür, yayılış alanının büyük bölümünde nadirdir, ancak Korint Körfezi ve Marmara denizinde daha yaygındır . Derinlik aralığı genellikle 10 m. ile 120 m arasındadır. Araştırmalar, en uygun yaşam ortamının, 34 m. ile 77 m aralığındaki derinlikte, kuzeydoğuya doğru eğimli, dik eğimli kayaların bulunduğu engebeli bir deniz tabanı olduğunu göstermiştir.
S. savaglia polipleri yüzeyden düşen ve dokunaçlarıyla yakaladığı plankton ve organik parçacıkları yakalayarak beslenir ve ayrıca çözülmüş besinleri de emebilir.
S. savaglia kolonileri erkek veya dişidir. Çoğu antozoa gibi tomurcuklanarak cinsel ve eşeysiz üreme yaptıklarına inanılıyor.
Teknelerin çapaları ve zincirleri ve balık ağları kolonileri yerinden sökebileceği için tehdit altındaki bir türdür. Ayrıca belirli olta takımlarından veya çok sayıda dalgıç akınından da zarar görebilir. Oldukça hassas bir türdür.
Dünyanın en eski organizmaları arasında yer alır. Fosil kalıntıları bulunmuş (fosiller bu renkte olduğu için sahte siyah mercan denilmiştir) ve bu sayede kalkerli iskeletteki büyüme halkaları gözlemlenerek yaşları hesaplanır. Yaşının 1300 ile 2700 yıl arasında olduğu tahmin edilmektedir.

Bu türün sınıflandırıldığını en sık göreceğimiz isim , artık kabul edilen isim olmasa da Gerardia savaglia'dır . Tartışmanın nedeni, açıklamasına odaklanıyor. Lacaze-Duthiers, 1864 yılında cinsi , annesinin soyadı olan Gérard'dan sonra Gerardia olarak tanımladı. Nardo, 20 yıl önce türü tanımlamış ve ona Savalia adını vermişti . İsimlendirme kurallarına göre bugün doğru isim Savalia savaglia'dır

TEKİR BALIĞI (Çizgili Barbunya) STRİPED RED MULLET
Binomial adı: Mullus surmuletus (Linnaeus 1758)
Mullidae (Keçi balıkları) familyasından vücut rengi turumcumsu veya pembemsi renkte olan bir balık türü. Kuzey Atlantik Okyanusu, Akdeniz,Ege ve Karadeniz'de yaşayan bir keçi balığı türü. Vücut yuvarlak olup, başın altında çenesinde sakal (bir çift bıyık)olan parlak renkli bir tropikal balık. Tekir balığının büyük olan sivri uzun başın uzunluğu, yüksekliğinden fazladır ve baş profili eğimlidir. Bıyıklar göğüs yüzgecinden daha uzundur. Tekir balığının vücudu boyunca sarı ve turuncumsu renkli şeritler bulunur. Barbunyadan, burnunun oval, kafasının daha uzun ve yassılığı, ağzın göz hizasına ulaşmayışı, göz çukuru altında sadece iki adet pul bulunuşu, vücudun alt yanından uzunlamasına yatay sarı bantlar ve birinci sırt yüzgecinde siyah noktalar olması ile ayrılır. Yaşam süresi en fazla 9 yıl olan tekir balığı, genelde 15 ila 25 cm arasında olup nadiren 40 cm’ye kadar çıkar. Ortalama ağırlığı 50-75 gram civarındadır. Ticari açıdan ekonomik değere sahiptir.
Kum, çamur ve taşlıklarda yaşayan tekir balığı, bıyıklı olması nedeniyle bu adı almıştır. 3 metreden 100 metre derinliğe kadar yaşamaktadır. Deniz diplerinde yer alan kabuklu canlıları yiyerek hayatta kalır.
Barbunyaya çok benzer. Eti lezzetlidir. Etinin lezzeti Eski Roma çağlarından beri namlıdır. Yaz aylarında üreyen tekir balığı, en fazla 35 cm’ye kadar büyüyebilir. Özellikle iri olanların daha da lezzetli olduğu bilinmektedir. Bol avlanılan, ekonomik değeri yüksek bir balıktır. Dört mevsim yenebilecek bu balığın en lezzetli zamanı, aynen barbunyada olduğu gibi Temmuz-Ekim ayları arasıdır. Barbunya ile çoğu zaman birbiri ile karıştırılan iki kuzendir.
Dünyanın tropikal ve ılık denizlerinde yaşayan barbunyaya benzeyen bir balık. Barbunyadan daha yassı ve küçüktür. Denizlerimizdekiler 15 cm'yi geçmez. İrilerine balıkçılarımız çuka adını verirler. Atlantik’te 25 cm, hatta 60 cm'ye kadar ulaşanlarına rastlanır. Çenesinde iki adet bıyık olduğundan tekir adıyla anılır. Eti lezzetli bir balıktır. Tanımayanlara barbunya diye satıldığı olur. Barbunyanın eti daha lezzetlidir ve daha parlak kırmızıdır. Tekirler siyah, sarı lekeli ve çizgilidirler. Bıyıklarıyla kumları karıştırarak yiyecek araştırırlar. Deniz solucanları, karides ve yumuşakçalarla beslenirler. Dili bulunmaz. Çoğunlukla sürüler hâlinde dolaşırlar. Daha küçük balıklar tekir balığını takip ederek onun besin artıklarıyla geçinirler. Mart ve haziran aylarında bol tutulurlar. Mayısta yumurtlarlar. Barbunyanın ızgarası, tekirin tavası makbuldür.

ANTİK TAŞ ÇAPA (Çıpa)
Çapa bazen Çıpa olarak ta adlandırılır.
Bir gemiden indirilen bir nesnedir ve görevi, ağırlığını deniz tabanına vermek ve gemiyi rüzgardan, dalgalar ve deniz akıntıları tarafından sürüklenmeyecek şekilde dengelemek ve sabitlemektir.
Çapa, geminin icadının devamı niteliğindedir ve bir zamanlar, bugün olduğu gibi, gemi donanımının zorunlu bir parçasıydı. İlk denizcilik döneminde, çapalar bir taş biçimindeydi, daha sonra ona bir ip bağlanabilecek şekilde şekillendirildi ve içi oyuldu. İlk olarak kıyı boyunca gerçekleşen denizciliğin başlangıcında denizciler çapa atmak için taşlarla dolu sepetler de kullanıyorlardı.
Hayvan veya bitki materyalinden yapılmış bir iple bağlanmış, oyulmuş bir taş olan çapanın en eski formuna ilişkin yazılı bilgi Homeros'un İlyada'sında (Il. I, 436; XIV, 77) ve Odyssey ( Od. IX, 136; Od. XV, 498) M.Ö. 8. - 6. yüzyıldan kalma.
Taş çapadan, ünlü İskenderiyeli şair Apollonius Rođanin'in (M.Ö. 3. yüzyıl) Halieutica adlı eserinde Argonautlar (Arg. I, 955) ve Anazarb'lı Opian'ın (2. yüzyıl) hikayesinde bahsedilmektedir.
Çapaların evriminde sıradan bir taştan sonra düzensiz oval, kare veya konik formlu, içinden ip bağlanan delikli örnekler geliştirildi. M.Ö. 5. yüzyılda Yunan tarihçi Herodot tarafından da delikli bir taş çapadan bahsedilmektedir.
Taş-ahşap çapalar:Tek delikli taş çapalardan, deniz tabanına daha iyi tutunma sağlamak amacıyla içinden sivri dalların veya sivri ahşap parçaların yerleştirildiği en az üç delikli trapez veya dikdörtgen şekillerle tanınabilen taş-ahşap çapalar geliştirilmiştir. Bunlar, deniz tabanını kazmayı ve "yakalamayı" mümkün kılan ilk çapa biçimleridir .Bu tip taş-ahşap çapalar, M.Ö. 2. ve 1. bin yıllar boyunca Akdeniz'de yaygın olarak kullanılmıştır.
MÖ 3. ve 2. binyıllar arasında , taşta açılan deliklerin içine yerleştirilen ahşap çiviler. Dikey gövdenin kullanılmaya başlanması ancak daha sonra sabitleme taşlarına ahşap çivilerin yerleştirilmesiyle gerçekleşti.
Bu tür taş çapaların farklı formları çoğunlukla Doğu Akdeniz'de, Mısır, Lübnan, Suriye, Türkiye, Kıbrıs, Yunanistan ve Girit'te bulunmuştur.
Çapaların malzemeleri ve biçimleri yüzyıllar boyunca giderek değişip gelişse de , bu taş çapalar günümüz çapalarının öncüsü olarak görüyoruz.
Tunç Çağı ve Helenizm'de olduğu gibi Roma döneminde de taş-ahşap çapalar kullanılmıştır. Her ne kadar gemilerin gelişimine çapaların gelişimi eşlik etse de, bu tür çapalarla demirleme uygulaması Orta Çağ'da bile bazı yerlerde devam etti. Fransa'nın güneyindeki Akdeniz limanları Agde, İsrail'deki Apollonia ve Sicilya'daki Palermo yakınlarında, bu tip çapa üzerinde 12. ile 13. yüzyıllardan kalma ahşap çiviler korunmuştur.
Antik denizcilerin karşılaştığı ilk zorluklardan biri, dalga hareketlerine ve akıntılara direnerek belirli bir konumda durabilmekti. Binlerce yıl öncesinden, hakkında hala yeterli bilgiye sahip olmadığımız uzak bir dönemden bahsediyoruz. Antik çağda bir denizcinin, dipte sürünerek tortuyu kavrayabilecek bir şeyle teknesinin hareketini yavaşlatma fikrine sahip olduğunu hayal edebiliyoruz.

YAVRU SOKARLARIN BESLENME SAATİ
Serbest dalış sırasında çekimlerini yapmış olduğum bu videoda, miniklerin nasıl organize olup senkronize bir şekilde beslendiklerine şahit olacaksınız.
Dusky Spinefoot - Gölgeli dikenayak Siganus Luridus (Rüppell 1829) Tavşan balığı,Çarpan, Çırpan,Sokar adıyla da bilinir. İlk kez 1829'da Alman zoolog ve botanikçi Eduard Rüppell (1794-1884) tarafından tanımlandı.
Sokar balığı genellikle deniz kurtları, küçük balıklar ve yavrularla beslenirler. Üreme dönemleri yaz aylarıdır. Dişi sokar balığı bu dönemde 3000 kadar yumurta döker. Bunları genellikle kuytu yerlere döktüğünden, yavruların yaşama olasılığı yüksek olur.
Sokar balığı deniz suyu sıcaklığının 24 ila 29 °C arasında olduğu Nisan ayında ve Haziran'dan Ağustos'a kadar yumurtlar, yumurtalar ve larvalar planktoniktir. Yavru sokarlar (Larvalar) yüzeye yakın kalarak 3 günlükten itibaren fitoplankton ve zooplanktonla beslenirler. Yetişkinler gündüzleri aktif olan, karanlık saatlerde boşluklarda saklanan otçuldurlar çeşitli bentik alglerle beslenirler.
Sokarlar, esmer (Siganus luridus) ve beyaz (Siganus rivulatus) sokar diye de bilinir. Beyaz ve esmer renkleri, sokarların gri-yeşilden açık kahverengi-sarıya varan sırtlarındaki desenlerini tarif eder: Sokar adı ise potansiyel avcılardan korunmak için zehirli dikenlerden oluşan arka yüzgeçlerinden gelir. Kızıldeniz ve Doğu Afrika'dan batı Hint Okyanusu'ndaki adalara. Süveyş Kanalı üzerinden Akdeniz'e göç eden Subtropikal bir balık türü Kızıldeniz balığı olan bu balık Süveyş kanalı göçüyle Akdeniz’e yayılmıştır. Siganidae familyasına ait bir Tavşan balığı olan sokar balığı, denizlerde sahil kesiminde yaşam sürer. Boyları yaklaşık 20 cm kadardır. Ancak 30 cm boyda olanları da görülmüştür. Yüzgeç dikenleri zehir içerir. Yemeklik bir balık olarak kabul edilir. Akdeniz ve Ege denizinde bulunur. Tüketim Boyları: 20 - 25 cm’dir Süveyş Kanalı üzerinden giriş yaparak uzunca bir yolculuk yapar. Kendisi bir kaya balığı türü olan Sokar balığı, Antalya'da Fethiye ve Kaş'ta; ayrıca Kıbrıs sularında kendisini gösterir.
Bu tür, yüzgeçlerinin dikenlerinde zehir üretir. Bir türdeşin zehri üzerine yapılan bir çalışmada Sokar balığının zehrinin taş balığı zehrine benzer olduğu saptanmıştır. Vücudunun etrafındaki bir dizi zehirli dikenle potansiyel bir tehdit algıladığında dikiliyor. Sokar balığının tüm vücudu dikenlerle kaplıdır. İlk sırt yüzgecinde 13 adet, anüs yüzgecinde 3 adet, karın yüzgecinde de 1 adet diken bulunur. Bunlar oldukça zehirlidir. Gövdesi koni biçiminde olan balığın kafası oldukça iridir ve eğri bir yapısı vardır. Baş kısmı da dikenlerle kaplıdır. Sokar balığı denizlerde diplerde yaşam sürer. Gözleri yukarıda kafasının üzerine yerleşmiştir. Ağzı oldukça geniştir ve kenarları aşağıya doğru eğimlidir. Alt çene kısmı üst çenesine göre dışa doğru çıkık durumdadır. Alt ve üst çenesinde kesici dişleri yoktur.
SPİNEFOOT Sokar balığının derisi oldukça serttir. Üstü koyu kahverengi renkte, yan kısımları alacalı kahverengi, kırmızı tonlarında, karın kısmı beyaz, turuncu renkte olur. Balığın pulları derisine yapışık vaziyettedir. Bulunduğu ortama göre renk değiştirebilir.
Eğer bu balığın dikenleri oltaya ya da ağa takılırsa, oldukça dikkatli bir şekilde çıkarılmalıdır. Çok kolay ölen bir balık olmadığından hareketsiz durmasına aldanmamak gerekir. Çünkü bir anda harekete geçerek dikenleriyle çarpabilir. Eğer dikenlerinden birine maruz kalınırsa, hemen batan yere amonyak sürülmelidir. Bölgede çok kısa süre içinde şişme olur, ağrıyla birlikte his kaybı meydana gelir.
Sokar balığı, kurulan balık ağları ve sahil gırgırları kullanılarak yakalanır ve taze balık olarak satılır. Akdeniz'de balıkçılık için önemli bir tür haline gelmiştir. Aynı zamanda sokar balığının beyaz olan eti oldukça lezzetlidir.

SARI TÜP SÜNGER – Altın sünger - Aplysina aerophoba (Nardo, 1833) - Yellow Tube Sponge
Akdeniz sarı tüp süngeri - Altın sünger - Aplysina aerophoba, Aplysinidae familyasından bir sünger türüdür. Sarı, tüp oluşturan veya kabuk oluşturan bir süngerdir ve doğu Atlantik Okyanusu Akdeniz ve Adriyatik denizine özgü bir sünger türüdür.
Altın Sünger olarak da bilinen Sarı Tüp Süngeri, Demospongiae sınıfına ait bir türdür ve dolayısıyla Porifera şubesine aittir. Aplysina aerophoba ilk kez 1833'te Nardo tarafından tanımlandı. Aerophoba Yunancadır ve hava korkusu anlamına gelir. Havayla temas ettiğinde maviye döndüğü için bu bilimsel ismi almıştır. .
Renkleri canlı parlak sarıdır, sudan çıkarıldığında karakteristik olarak koyu yeşilimsi mavi-siyaha döner ve tüpler renk değiştirir.
Aplysina aerophoba, düzensiz, sarı, boru biçimli çıkıntılardan oluşan, Sarı Tüp Sünger, adından da anlaşılacağı gibi yoğun bir sarı renge sahiptir. Düzensiz silindir şeklinde çok sayıda tüpün oluşturduğu, devasa tabanın çapı bir metreyi ve yüksekliği 20 cm'yi bulan kolonilerden oluşur. Tekli tüpler yaklaşık 4 cm yüksekliğindedir ve 2,5 cm çapa sahip olabilir. Tüplerin uçları ortada bir çıkış açıklığı ile düzdür. . Yüzey dokunulduğunda kaygandır ve düzensiz olarak küçük çıkıntılar ile kaplıdır. Gövde nispeten sağlam ve biraz lastiksidir. Sudaki plankton gibi mikroskobik organizmaları süzerek beslenirler. Bakterileri, tek hücreli algleri ve küçük kırıntı parçacıklarını filtreleyerek süngerin tabanındaki ostia adı verilen küçük gözeneklerden suyu çekerek ve osküladan suyu dışarı atarak beslenir.
Genellikle sığ sularda kayalık yerlerde 20 metreye kadar olan derinliklerde sert zemine tutunarak yaşarlar. Batıkların içinde tavanlarında geniş koloniler oluştururlar. Akdeniz ve Ege denizi yaşam alanlarıdır.
Akdeniz'in en temsili sünger türlerinden biridir ve bu havzanın yerli bir türü olarak kabul edilir. Önemi sadece Su ortamında genellikle planktonların bulunmadığı deniz dibinde yaşama ana türü olmasından değil, aynı zamanda araştırmacıların ilgisini tekeline alan potansiyel tıbbi etkileri olan birçok biyomolekülün ondan çıkarılmasından kaynaklanmaktadır.
Bu sünger, bir hermafrodittir; (hem erkek hem de dişi üreme organı bulunduran canlıdır). gametler döllenmenin gerçekleştiği denize salınır, larvalar planktoniktir ve kısa sürede uygun bir yere yerleşip metamorfoza geçerek yavru süngerlere dönüşürler. Belirli koşullar altında sünger, ebeveynden ayrılan ve yeni koloniler oluşturan tomurcuklar üretebilirler.

Çamuka Balıkları: Bilimsel adı: Atherina hepsetus(Linnaeus 1758) Mediterranean sand smelt
Üst sınıf: Atherina hepsetus Vücut oldukça uzun, ince ve orta derecede basıktır. Ağız küçük dişlerle yukarı doğru yönlendirilmiş olup çıkıntılıdır; baş ve vücut pulludur.Alt çene ağız içinde bir üst genişlemeye sahiptir (yüksek diş kemiği).
İki ayrı sırt yüzgeci, birinci sırt yüzgecinin tüm ışınları ve ikinci sırt yüzgecinin 1-2 ön ışınları bölümlenmemiştir, geri kalan ışınlar bölümlenmiştir. Anal yüzgeç ikinci sırt yüzgecine benzer, kuyruk yüzgeci ise çatallıdır. Gövde gümüşi beyazdır, arka tarafı daha koyudur ve açık mavi yatay şerit kuyruğa kadar uzanır. Maksimum boyut 20 cm uzunluğa kadardır. Oldukça küçük olmasına rağmen etçil bir tür olarak pelajik kopepodlar ve bentik kabuklularla beslenir. Akdeniz'de Aralık'tan Mayıs'a kadar yumurtlar.
Çamuka, gümüş balığıgiller familyasından bir balık türü. Cüssesi gümüş balığından daha küçük, lezzeti de daha azdır. Bununla beraber, bazı balıkçılar çamukayı, «gümüş balığının küçüğü» diye satarlar. Fazla derin olmayan kıyıların sıcak ve ılıman bölgelerinde yaşarlar. Kumlu ya da çakıllı bölgelerde sürü halinde dolaşırlar. Etçil bir tür olarak oldukça küçük olmasına rağmen, kabuklularla yavru balıklar ve yumuşakçalarla beslenirler. Suyun oksijen değeri ile tuzluluk oranına adapte olabilen bir türdür, bu yüzden tatlı sularda yaşayabilir. Vücut oldukça uzun, ince ve orta derecede basıktır. Vücut oldukça uzun, ince ve orta derecede basıktır .Ağız çıkıntılıdır, küçük dişlerle yukarı doğru yönlendirilir; baş ve vücut pulludur. Alt çene, ağız içinde bir üst genişlemeye sahiptir. Uzunluğu 10-12, en fazla 16–18 cm kadardır. Maksimum boyut 20 cm uzunluğa kadardır. Sırtta iki sırt yüzgeci vardır birde anal yüzgeç bulunur kuyruk yüzgeci ise çatallıdır. Gövde gümüşi beyaz, arkası daha koyu, kuyruğa kadar uzanan açık mavi yatay şeritlidir. Bulundukları suların sıcaklıklarına göre Nisan ile Eylül ayları arasında ürerler. Çamukalar gümüş balıkları ile birlikte avlanır. Üreme ve başka özellikleri gümüş balıkları gibidir. Lezzetli beyaz eti nedeniyle ekonomik değeri yüksek bir balıktır. Eti çoğunlukla kızgın yağda kızartılır ve bazen karışık balık yahnisi veya çorbasının bir parçası olarak hazırlanan daha büyük örnekler bulunur. Lezzetli beyaz eti nedeniyle ekonomik değeri yüksek bir balıktır.

İlgili Konular

HALUK CECAN (1946-2007)anısına by SAKİ UĞURLU

1915 Gallipoli Depths/Çanakkale/ S.S MILO (1865-1915) by SAKİ UĞURLU

MAVİŞ DENİZANASI Cotylorhiza tuberculata (Jellyfish) by SAKİ UĞURLU

1915 Gallipoli Depths/Çanakkale/ ANZAC XLIGHTER (Horse & Cannon Barge) bySAKİ UĞURLU

DENİZ TAVŞANI (Nudibrach Felimare cantabrica) by SAKİ UĞURLU

ÇEŞME KARAADA(Donkey Island- Eşek Adası) Çeşme/TURKEY by SAKİ UĞURLU

Gri Tetik Balıkları - GREY TRİGGERFİSH Balistes Capriscus (Gmelin 1789) by SAKİ UĞURLU

NAMIK EKİN 2020 (Su altında Judo)UNDERWATER JUDO by SAKİ UĞURLU

EŞKİNA YUVASI (Sciaenidae umbra) by SAKİ UĞURLU

TRİTON (Deniz Salyangozu) Charonia Tritonis Variegata Lamarck 1816 by SAKİ UĞURLU

KALKAN (Scuba Diving)Antalya /TURKEY 1995 by SAKİ UĞURLU

ÇANAKKALE SAVAŞ BATIKLARI 18 MART 1915 ÇANAKKALE DENİZ ZAFERİNİN SESSİZ TANIKLARI by SAKİ UĞURLU

Copyright © 2025 | SGTV